Hoe zou Slavo Muslin zich voelen nadat Standard na zijn vertrek slechts één punt op twaalf pakte, twee haalbare thuiswedstrijden ten spijt? Hij zal er rotsvast van overtuigd zijn dat de slechte resultaten niet aan hem lagen en dat de problemen veel dieper zaten.

En tot welke conclusie komt het bestuur van Standard, dat een paar weken geleden zwichtte voor het geklaag en gezeur van een aantal spelers omdat die vonden dat ze onder Muslin te hard moesten trainen? Terwijl iedere voetballer daar natuurlijk een hekel aan heeft. Veel liever spelen ze onderlinge partijtjes. Dat hoor je als bestuurder te weten.

En zou Yannick Ferrera het zich al hebben beklaagd dat hij bij STVV is weggegaan? Daar speelde hij mooi en fris voetbal, in een moderne arena, STVV was de revelatie van de competitie en als Ferrera dat verder kon zetten, dan had hij maar te kiezen uit de aanbiedingen die op het einde van het seizoen gegarandeerd op hem zouden afkomen. Maar een brandende ambitie dreef hem vooruit. Te vroeg?

Anderhalve week geleden zei Yannick Ferrera na de 4-1-nederlaag van Standard op AA Gent dat hij zich over de toekomst geen zorgen maakte. Met deze mentaliteit, zo poneerde hij, komt het met de ploeg wel goed.

Na het 2-2-gelijkspel tegen OH Leuven had hij het over een mentaliteitsprobleem, over voetballers die zich moeten inzetten als arbeiders. Op een serene manier maakte hij brandhout van zijn ploeg. Hij noemde namen, heel ongewoon en zeker niet ongevaarlijk voor een trainer, maar Ferrera weet zich gesteund door het bestuur. En hij kondigde aan dat er dingen moesten veranderen. Nochtans had Ferrera zijn duurste aankoop, MohamedYattara, al uit de kern gelaten en de tweede duurste aankoop, Ivan Santini, op de bank gezet. En hij had de net voor het sluiten van de transfermarkt als topaankoop aangekondigde Christian Brüls vervangen omdat die zijn opdrachten niet uitvoerde. Wat later haalde hij ook nog Anthony Knockaert naar de kant. Omdat de Fransman, hoe goed hij ook kan voetballen, er maar niet in slaagt collectief te functioneren.

Dat Knockaert woedend was over die wissel en meteen naar huis vertrok, toont dat vele spelers bij Standard zichzelf overschatten. Sommigen hebben zo’n hoog zelfbeeld dat ze zich te groot voelen voor de club. Dat wordt het belangrijkste werkpunt voor Ferrera: voetballers weer met de voeten op de grond zetten. In de tweede helft tegen OHL kon het wel: met enthousiasme knokten de Rouches terug. Maar het is de vraag of de spelers iedere week die gretigheid kunnen opbrengen. En hoe ver je daarmee uiteindelijk komt.

Geen club waar de contrasten de afgelopen jaren zo groot waren als bij Standard. Zes jaar geleden, na het binnenhalen van een tweede opeenvolgende titel, leken de Rouches definitief de macht in het Belgische voetbal te veroveren. Er stond een jong elftal met veel groeimarge en de baas was Luciano D’Onofrio, met een adresboek en veel voetbalverstand.

Niet eens anderhalf jaar geleden was Standard nog de best voetballende ploeg van het land. Het voelde zich vaak benadeeld door scheidsrechters, speelde met woede als brandstof, maar miste in de play-offs uiteindelijk slagvaardigheid: niet te tellen is het aantal kansen dat de nek werd omgewrongen.

Van het aantal basisspelers uit die periode blijft nu alleen Jelle Van Damme over. Sterker zelfs: 24 spelers die nu in de selectie zitten, waren er toen niet bij. Het is typerend voor het gebrek aan stabiliteit op alle vlakken. Het is de vraag of het in deze kolkende omgeving ooit anders wordt. Nadat Roland Duchâtelet drie jaar lang de schietschijf was van iedereen haalde de nieuwe voorzitter Bruno Venanzi de publiciteit met enkele ongelukkige uitspraken en trok zich vervolgens terug in de luwte.

Maar zorgen baart vooral de kwaliteit van de huidige spelersgroep. Als Yannick Ferrera daar een geheel van kan maken, wacht hem als trainer een mooie toekomst. Gelukkig kan Ferrera rekenen op een publiek dat gevoelens van ontgoocheling snel kan doorspoelen: nadat Standard tegen OHL de aansluitingstreffer maakte, werd de ploeg weer volop gesteund. Ook die verbondenheid maakte deze club zo bijzonder.

DOOR JACQUES SYS

‘Yannick Ferrera moet velen weer met de voeten op de grond zetten.’