Er leek zich in het Belgische voetbal wel een machtsoverdracht af te spelen, vorige week woensdag in het Casino van Oostende. Niet Anderlecht of Club Brugge vielen tijdens het Gala van de Gouden Schoen veelvuldig in de prijzen, maar wel Standard. Liefst vijf spelers van de Rouches figureren in de zogenaamde Gouden Ploeg en nadat Michel Preu- d’homme als voorzitter van de Technische Commissie breed lachend nog eens werd gehuldigd voor zijn verdiensten binnen de voetbalbond moest de climax nog komen : met veel gevoel voor dramatiek en geflankeerd door bodyguards beende Sérgio Conceiçao net voor einde van de show naar het podium om de Gouden Schoen in ontvangst te nemen. Beleefd maar opvallend koel dankte de Portugees iedereen voor de trofee en sprak hij snel de hoop uit dat Standard zich binnen een paar maanden tot kampioen zou kronen. Er restte de delegaties van Anderlecht en Club Brugge niets anders dan beleefd te applaudisseren.
Natuurlijk kreeg Sérgio Conceiçao terecht de Gouden Schoen, zijn soms puberale nukken op het veld ten spijt. Het zal interessant zijn om in mei na te gaan in hoeverre andere voetballers zich storen aan de grillen van de balvirtuoos. Dan kiezen zij hun Profvoetballer van het Jaar. In afwachting daarvan zorgde Conceiçao ervoor dat het jaar van Standard glinsterend begon.
De verkiezing van Sérgio Conçeicao is niet echt flatterend voor het niveau van het Belgische voetbal. Bij FC Porto was de aanvaller uitgerangeerd nadat hij door een zware knieoperatie niet meer met zijn typische slalombewegingen kon uitpakken. Het leek erop dat hij in België snel nog wat poen kon pakken, als nog maar eens een product van de wazige transferpolitiek die Standard toen kenmerkte. Het kostte Conceiçao niet veel moeite om zich met zijn aangeboren klasse boven iedereen uit te hijsen. Dat hij niet meer voor de Portugese nationale ploeg wordt geselecteerd en hier zo kan spetteren, zet aan het denken.
Opvallend trouwens dat de beste Belgische spelers na Vincent Kompany, Kevin Vandenbergh en Karel Geraerts niet tot het basiselftal van de nationale ploeg horen. Nog saillanter was de anonieme rol die kampioen Club Brugge in dit referendum speelde : geen enkele speler in de eerste vijf. Met collectiviteit win je geen individuele prijs. In de Gouden Elf staat geen enkele speler van Club Brugge.
Ooit werd de Gouden Schoen gevierd in de intimiteit van een restaurant maar die tijd is al lang voorbij. Amusement is nu het credo. Ook tijdens de televisie-uitzending. Voetballers van Cercle Brugge die dansen, wat herkauwde grappen, het wordt tegenwoordig kennelijk allemaal heel erg gesmaakt. Toen er een paar filmpjes met een verborgen camera werden bij gesleurd, was het pas goed lachen, gieren en brullen. Kennelijk is het niet meer mogelijk om rond dit soort festiviteiten een programma te maken dat over voetbal gaat.
Het maakte allemaal de zaak van Standard niet, dat via zijn afvaardiging tot diep in de nacht herhaalde hoe belangrijk de titel wel is. Het lijkt wel of de club bevrijd moet worden. Standard dient erover te waken zichzelf niet voorbij te hollen. De gigantische druk lijkt verlammend te werken. Dat bleek afgelopen zaterdag tegen Zulte Waregem : na het prachtig feest volgde de kater. De 1-2-nederlaag tegen de nieuwkomer dempt de euforie en toont dat de weg naar de titel nog lang en glibberig is.
De uitglijder van Standard blaast volop spankracht in het kampioenschap en zorgt voor nieuwe verhoudingen. Nadat Anderlecht een halve misstap zette tegen Cercle Brugge schieten de kansen van Club Brugge pijlsnel de hoogte in. Nadat voor de jaarwisseling krampachtigheid overheerste, frappeerde de landskampioen afgelopen vrijdag tegen FC Brussels met fraaie combinaties. In alle stilte is Jan Ceulemans bezig met een verjongingsproces. Jason Vandelannoite en Kevin Roelandts integreren zich naadloos in het team en verhogen mee het voetballend vermogen. Jong, fris en onbevangen : zo presenteerde Club zich in zijn eerste optreden in 2006. En sloop het uiteindelijk mee naar de kop van de ranglijst.
Jacques Sys
