De Belgische supporters kunnen zich nog eens op een vrolijke voetbalweek verheugen. De Rode Duivels spelen immers vrijdag tegen Zwitserland voor de Nations League en dinsdag vriendschappelijk tegen Nederland. Hoewel het toch oppassen wordt tegen het stugge Zwitserland en het onderschatte Oranje.
Nooit was het niveauverschil tussen de nationale ploeg en ons clubvoetbal zo groot en dat heeft helaas niet alleen te maken met de hoogconjunctuur van de Rode Duivels. Het optreden van onze topclubs vorige week in de Europese bekers was ronduit dramatisch.
De nederlaag van Club Brugge bij Atlético Madrid was logisch en voor de rust voetbalde blauw-zwart verdienstelijk, maar over de hele wedstrijd bekeken was er weinig reden om het wierookvat boven te halen. Veel meer dan met z’n allen achter de bal kruipen kon onze landskampioen na de rust niet meer. Cijfers zeggen niet alles, maar dat de ploeg van Diego Simeone meer dan zestig procent balbezit had moet een plaatselijk record zijn.
Maar goed, ons voetbal werd niet belachelijk gemaakt zoals een dag later. De nederlaag van Anderlecht was ronduit tragisch. Alle ellende begon bij Ognjen Vranjes, wiens komst al na twee maanden nog alleen als een flop kan omschreven worden. Na zijn strafschopfout en gele kaart flirtte hij al voor de rust even met de uitsluiting en Hein Vanhaezebrouck moet tijdens de pauze ingedommeld zijn. Anders is het niet te verklaren waarom deze brokkenpiloot nog op het veld stond. Helaas, voor slechts heel, heel even.
De hoofdverantwoordelijke voor de miserie die Anderlecht kent, is echter niet de coach. Marc Coucke tweette eind augustus nog triomfantelijk over de succesrijke transferperiode, maar zette daarmee nog eens in de verf dat voetbal niet zijn grote specialiteit is.
Veel erger is dat de nieuwlichters van het Astridpark het een goed idee vonden om meteen en volledig te breken met het (niet perfecte) verleden. Het weefsel van het instituut werd vernietigd en de club moet op en naast het veld bijna van op de grond heropgebouwd worden. Geld zal daar niet voor volstaan.
Wie verwacht had dat KRC Genk na Anderlecht de avond zou opvrolijken, kwam bedrogen uit. De Limburgers, die als een Porsche door de competitie razen, leken in Noorwegen een Lada met vierkante wielen. Met als gevolg een nederlaag tegen een club die tot twee maanden terug een totaal onbekende naam was, een meeloper is in de eigen competitie en het vooral moet hebben van enthousiasme en fysieke inzet. Hopelijk was dit slechts een offday van het team van Philippe Clement. Anders staat ons clubvoetbal er echt beroerd voor.
Twee zaken verzachtten de pijn voor het slapengaan: de uitgelatenheid van de Noorse fans die deed denken aan Europese bekeravonden van drie, vier decennia terug en de overwinning van Standard tegen Akhisar Belediyespor, ook al een naam die we nog nooit hadden zien voorbijkomen in het internationale voetbal en voorlaatste in de Süper Lig.
De zege van de Rouches is belangrijker dan op het eerste gezicht lijkt. Turkije is immers de eerste achtervolger in de UEFA-ranking en bedreigt de negende plaats van België. Om duidelijk te maken hoe belangrijk het is om die plaats niet prijs te geven: de kampioen van de nummer tien mag alleen automatisch naar de Champions League als de winnaar van de vorige editie geplaatst is. De elfde in de ranglijst grijpt naast de gouden pot.
België is dit seizoen voorlopig slechts zeventiende (achter landen als Noorwegen, Schotland, Cyprus en Wit-Rusland) met 3000 punten. Turkije staat op 2700 en dat verschil moet blijven. Volgend seizoen vallen immers de punten van het seizoen 2014/15 weg en dan verliest ons land 3600 op de Turken. Ook Nederland (momenteel elfde) komt vervaarlijk opzetten. Dankzij Ajax staan onze noorderburen dit seizoen al op 9100 en na het gelijkspel bij Bayern München is de knock-outfase van het kampioenenbal geen fata morgana meer voor de Amsterdammers.
Onze clubs moeten zich snel herpakken, want seizoen na seizoen vallen de boerenjaren (met achtereenvolgens 9600, 7400 en 12500 punten) weg. Vorig seizoen bleven onze toppers op 2600 steken. Dit mag geen trend worden.
