Het grote verschil met vorig seizoen, zegt Philippe Clement, is dat het Club van vandaag rust en vertrouwen uitstraalt. ‘Dat heeft,’ vermoedt de centrale verdediger van de aanstaande kampioen, ’te maken met de ervaring van de Champions League.’

“Qua resultaten kan het niet veel beter dan we dit seizoen hebben gedaan”, zegt Philippe Clement (29), centrale verdediger van Club Brugge. “Het enige waar iedereen spijt van heeft, is dat het Europees fout is gelopen. Anders was het helemáál een ongelooflijk seizoen geworden. Telkens als er Champions League was de laatste weken, hebben we toch even op de tanden moeten bijten. We proberen ons nu op de competitie te concentreren, maar makkelijk is het niet om dat vol te houden. We zijn bezig aan mindere wedstrijden, daar kan je niet naast kijken. Bij zo’n grote voorsprong is verslapping altijd een gevaar. Dat beseffen we.”

Jullie kunnen dit seizoen records breken, niet alleen door zo vroeg al zeker te zijn van de titel, maar ook wat betreft het aantal gemaakte doelpunten. Vormt dat een nieuwe motivatie ?

Philippe Clement : Eigenlijk niet, neen. Je begint nooit aan een wedstrijd met de idee : vandaag moeten we er vier maken. Geloof me, we hebben ook nog geen enkele keer op de kalender zitten kijken waar en wanneer we kampioen kunnen worden. Ik hoop voor de supporters dat het thuis is, maar in de groep is toch al gezegd dat we het niet bewust gaan uitstellen. Als het op verplaatsing kan, doen we het gewoon daar. En als het vanuit de zetel moet, dan ook maar zo, al is dat wel het slechtste scenario.

We hebben het eens nagekeken : het zijn de spelers die vorig seizoen al in Brugge waren, die het leeuwendeel van de wedstrijden hebben gespeeld. Waarom lukt het nu wel en toen niet ?

Ten eerste zijn we een jaar verder en nog meer op elkaar ingespeeld. Automatismen zijn een groot voordeel : je weet wie waar loopt en wie graag welke pass heeft. Ten tweede is er ook een beter evenwicht op het middenveld, denk ik. Nastja Ceh heeft zich ontzettend goed ontwikkeld, hij bewijst nu dat hij het kan. Vorig jaar hebben we op die positie heel veel zitten zoeken en bijsturen, en dat hoefde nu niet. Ook achterin hebben we toen heel veel moeten wisselen, door blessures en andere omstandigheden. En voorin scoren we nu makkelijker : we zijn veel efficiënter geworden. Ik denk dat het allemaal te maken heeft met de rust en het vertrouwen die in de groep zitten en die erin geslopen zijn door de ervaring van de Champions League. We kunnen onze momenten veel beter kiezen nu. En we hebben ook opnieuw veel oefenwedstrijden gespeeld, dat helpt ook.

Zijn alle spelers voorstander van zo’n druk programma ?

Wanneer zijn alle spelers voorstander van iets ? Dat is ijdele hoop, denk ik. De trainer vindt het belangrijk dat we veel wedstrijden spelen. De belasting van Europese duels vind ik veel groter, omdat je dan bovendien met langere verplaatsingen zit. Deze oefenmatchen speel je dicht bij huis. Ik denk dat het alleen maar positief is.

Voetbal is training en continuïteit.

Ik heb in Engeland gespeeld, daar stonden er elke week één of twee andere spelers in de ploeg. Dit Brugge is het beste bewijs dat je wel degelijk kan bouwen aan een ploeg. Als je vaak wisselt, is het toch altijd weer zoeken, want elke speler is verschillend. Ook al blijf je binnen hetzelfde systeem, elke speler is anders. De veldbezetting mag veranderen, maar veel belangrijker is de manier van werken, lopen en passen binnen de diverse systemen. We hebben dit jaar meer dan één systeem gespeeld, zonder dat je enige aanpassing merkte in ons spel. Je hoort nu ook niks meer over meer creativiteit of snelheid… Kijk, alles staat of valt met resultaten : in Anderlecht was tot twee weken geleden alles slecht, en nu is het weer helemaal goed. Zo zijn de media.

Lachen jullie daar soms mee ?

Toch wel. Alles is tegenwoordig zwart of wit. Wij als voetballer hebben het gevoel dat het grijs verdwijnt de laatste jaren. In december verloren we in Sint-Truiden en er was al sprake van een zwarte maand. Ik heb het gevoel dat je niet meer objectief wordt beoordeeld. Voor een voetballer wordt het steeds belangrijker dat hij zelf weet of hij goed dan wel slecht bezig is.

Trainers klagen precies dat voetballers dat zelf niet kunnen.

( Lacht) Daar zijn trainers toch voor, om dat duidelijk te maken ? Maar dat blijft dan binnen de groep. Op dat vlak zitten wij goed met onze nabespreking.

Is Sollied geëvolueerd in de drie jaar dat je hem nu kent ?

Ik denk niet dat je van de eerste dag een systeem op punt kan stellen. We zijn als groep geëvolueerd en de trainer heeft ons ook kunnen bijsturen aan de hand van de fouten die we maakten. De aanpak is voor een groot stuk dezelfde gebleven, maar tijdens de week worden er geregeld andere accenten gelegd. En zaken die niet meer fris in het hoofd zitten, worden herhaald.

Zijn er spelsystemen die jullie meer problemen hebben bezorgd ?

Het eerste jaar, en ook vorig jaar nog, maar toen al iets minder, hadden we het moeilijk als onze drie middenvelders werden vastgezet door drie tegenstanders. Maar dan zijn we gaan trainen op bepaalde bewegingen om in zulke situaties toch iemand vrij te spelen. Ik geloof dat ons dat dit seizoen heel goed gelukt is. Dat is het spel van Sollied : op de juiste plaatsen ruimte creëren en mensen vrij krijgen. Verder in detail treed ik niet, want dat zou heel dom zijn. Er zijn genoeg slimme trainers die daar graag gebruik van maken. Kleine accenten zijn soms moeilijk te zien op een veld. Alleen mensen die ons elke week volgen, zien volgens mij de herkenbare patronen terug : niet zij die één of twee matchen analyseren.

Zijn trainer en spelers naar elkaar toe gegroeid ?

Als de resultaten volgen, is dat altijd zo, denk ik. Op dit moment voelt iedereen zich heel goed, maar dat gaat samen met de resultaten. Ik denk dat op dit moment iedereen heel blij is dat de trainer blijft. Er is helemaal geen sprake van sleur, niks is zo plezant als winnen. Pas als je verliest is er kritiek op alles. Neem nu Leverkusen : vorig jaar veel succes en Toppmöller was een succescoach, nu veel minder en dezelfde coach wordt ontslagen.

Ben je tevreden over je eigen seizoen ?

Zeker over de laatste maanden. Het begin is moeilijk geweest, maar dat is een lang verhaal dat ver terug gaat. Eigenlijk tot de spierscheur die ik opliep in de bekerfinale. Na de wedstrijd zag ik ( bondscoach, nvdr) Waseige, die me zei dat ik niet te snel conclusies mocht trekken. Ik moest me goed laten verzorgen, zei hij, en na enkele dagen zouden we de situatie herbekijken. Ik heb me toen heel intensief laten behandelen door Lieven Maesschalck en na vijf dagen was er een spectaculaire verbetering. Veel hangt immers af van de plaats waar je de scheur oploopt, en in mijn geval was dat laag in de bil, op een plaats die heel snel heelt. Vandaar dat Lieven veel hoop had dat ik op tijd fit zou zijn voor de WK-trip naar Japan. Maar spijtig genoeg moest de knoop iets te snel in mijn nadeel worden doorgehakt.

Naar buiten uit bleef je vrij kalm.

Naar buiten uit : je zegt het. Ik heb nooit naar buiten gebracht wie me steunde en wie niet, en ik heb ook nu geen zin om daar een groot verhaal rond te maken. Zeker is dat de teleurstelling heel groot was. Ik heb een enorme klap gekregen, die wellicht veel minder hard zou zijn aangekomen als ik écht definitief out was geweest. Maar goed, ik heb toen zelf de fout gemaakt om de frustratie tijdens het WK af te reageren door volle bak te gaan trainen.

Sport is mijn uitlaatklep, zonder sport zou ik lang niet zo rustig zijn. In de vakantie ben ik elke dag voluit gaan trainen. Heel erg fout, want op zo’n moment heb je rust nodig. Maar om me goed te voelen, ging ik dus elke dag in het rood. Want wat je echt denkt, kan je onmogelijk verbaal kwijt. Dus dacht ik : laat me maar hevig te keer gaan, dan begin ik heel sterk aan de voorbereiding. Dat lukte me één week, twee weken, en dan zat ik kapot. Zo ben ik geblesseerd geraakt. Toen ik terug kwam, hadden we om de drie dagen een wedstrijd door de Champions League. Het duurde een paar weken om in dat ritme te geraken. Pas toen de frisheid terug was, is alles weer goed gaan lopen. De laatste maanden heb ik geen klagen.

Alles wel beschouwd was je vorige zomer wél beter verbaal wat tekeer gegaan.

Dat lost niks op. Ik had beter een andere uitlaatklep gezocht, af en toe mijn vrouw eens afgerammeld ( barst in luid lachen uit als zijn vrouw boos opkijkt). Het is een goeie les geweest. Met de kinderen spelen is ook een goede uitlaatklep, ik kan daar nu meer mee bezig zijn. Ik hoop dat ik nooit nog zo’n frustratie mee moet maken. Buiten persoonlijke drama’s was dit het ergste.

Jij hebt in het verleden nog last gehad van blessures. Door veel te stretchen probeer je dat nu te vermijden.

Ik ben een stijve kerel, dat zal er nooit uitgaan. Mijn blessures zijn altijd spierblessures geweest. Niet dat het mij vaak overkwam, maar wel altijd op cruciale momenten. Op dat vlak heb ik niet zoveel geluk gekend. Maar ik heb hard gewerkt met schema’s voor en na de training, en ik voel me daar goed bij. Ik heb geleerd dat het soms snel gaat : tijdens de kwalificaties voor het WK was ik nog de grote man, na Tsjechië kreeg ik het vertrouwen en de waardering van Waseige, maar nu is het wachten op een nieuwe kans.

Je kent Aimé Anthuenis nog van vroeger.

Ja, maar op een andere positie. Ik ben realistisch, ik moet gewoon wachten, meer kan ik niet doen. Ik heb met Anthuenis mooie tijden meegemaakt bij Genk, maar dat speelt geen rol meer. Dat hij bondscoach is, schept automatisch afstand.

Actueel topic na Kroatië : wat is de beste positie van Timmy Simons ?

Daar spreek ik me niet over uit. Door onze manier van spelen, denk ik, is er niet zoveel verschil tussen de twee, verdediging of middenveld. In Brugge heeft hij meer mogelijkheden om offensief iets te doen, maar het blijft een controlerende rol.

Zou jij ooit nog willen terugkeren naar het middenveld ?

Dit is nog maar mijn tweede jaar als centrale verdediger. Ik kan daar nog veel bijleren. Veel mensen zien me als een verdediger die daar al tien jaar speelt, maar zo voel ik het niet. Ik heb onder Sollied al op diverse posities gespeeld, zelfs al als aanvallende middenvelder. Bij die gelegenheden heb ik zelfs verscheidene keren kunnen scoren, dat gaf ook wel voldoening, maar ik denk dat mijn kwaliteiten vooral achterin liggen. Ik ben geen spelmaker.

Maar je scoort wel makkelijk. Ook de voorbije weken trok je Club een aantal keer met je doelpunten over de streep.

Wat dat betreft moet ik de trainer danken, want hij is het die een knop in mijn hoofd heeft omgedraaid. Vroeger keek ik altijd wie er vrij stond in plaats van zelf mijn kans te gaan. Misschien ook omdat we in Genk BrankoStrupar in de ploeg hadden, die als hij die bal niet kreeg altijd woedend was ( lacht). Grapje, hoor ! Sollied heeft me overtuigd dat ik een bepaald aantal goals per seizoen kan maken. Hij wees me erop dat ik zelf mijn kans moest gaan. Als dat dan lukt, ben je vertrokken. Nu heb ik vertrouwen als de voorzetten er komen.

Blijf je na corners of vrije trappen wat langer voorin hangen ?

Neen, helemaal niet, want voor mij blijft het verdedigende werk het belangrijkste. Van zodra we de controle over de bal verliezen, moet ik zo snel mogelijk terug achterin zijn. Als we voor staan, zal ik zelfs mínder snel naar voor gaan. Alleen als de stand gelijk blijft, ga ik graag. Tenminste, als de trainer het toelaat.

Ben jij een rustig mens ?

Rustiger dan toen ik geblesseerd was, maar ik denk dat ik vorig jaar ook rustig was omdat ik toen een goed seizoen speelde.

Waarom haalde Club dan toch Spilar nog ?

Ik weet niet of hij voor mijn positie is gekomen. Met het oog op de Champions League was het gewoon nodig dat er een extra verdediger kwam. Vorig seizoen zijn we achterin in de problemen gekomen en daaraan moest worden verholpen. Dat daardoor de concurrentie toenam, daarmee moet ik leven.

Jullie spelen vrijwel met een vast elftal. Leef je mee met de bankzitters ?

Wie op de bank zit, voelt zich niet goed. Die jongens moeten dat gevoel op training proberen weg te krijgen en op het veld in de paar minuten die ze eventueel mogen invallen. Wat wel het geval is, is dat hun ongenoegen minder snel wordt geventileerd als de ploeg wint. Als je verliest, barst zo’n bom sneller.

Was de aanstelling van Michel D’Hooghe als nieuwe voorzitter een gespreksonderwerp onder de spelers ?

Helemaal niet, met boven hebben wij niet zoveel contact. Ik denk wel dat iedereen er blij mee is. Michel D’Hooghe kent het voetbal door en door en heeft ontzettend veel contacten : dat kan alleen maar positief zijn, denk ik. Hij is een rustige, verstandige man die weinig wilde uitspraken doet. Volgens mij is dat een belangrijk punt : de media zoekt verhalen en sterke uitspraken, maar bij hem zal ze die moeilijker vinden.

Ben je zelf ook meer op je hoede ?

Véél meer. Meteen na een wedstrijd is het nog steeds heel moeilijk, omdat je dan vol adrenaline zit. Dan is het moeilijker om je tong twee keer rond te draaien voor je iets zegt. Dat hebben we met de jaren moeten leren.

Volgend seizoen zitten jullie rechtstreeks in de Champions League. Welke lessen trekken jullie uit de vorige campagne ?

Dat elk foutje wordt afgestraft, maar dat is geen les : dat wisten we al. We waren met grote vragen in dat avontuur gestapt, wisten niet of we mee zouden kunnen of weggespeeld zouden worden. Uiteindelijk bleek dat we in diverse wedstrijden zelfs dominant konden zijn. Misschien niet op dezelfde manier als in de competitie, maar dat zou niet realistisch zijn. Hoe dan ook kunnen we het spel bepalen, en ons aanpassen en het resultaat spelen als het moet. De wedstrijden tegen Galatasaray moeten veel vertrouwen geven voor volgend seizoen. En ook in de thuiswedstrijd tegen Barcelona zat meer, vond ik. Tegen die ploeg ondervonden we hoe krachtenslopend het is als je tegenstander de bal goed laat rondgaan. Wij proberen dat ook in de competitie, op onze manier, en dat zorgt voor rust want uiteindelijk maken we toch het verschil. Dat is ook anders dan vorig jaar, vind ik : toen was de drang om snel te scoren veel groter. Er was veel meer onrust.

Volgend seizoen loopt je contract af. Onderhandel je al over een nieuwe verbintenis ?

Er is nog geen signaal gekomen van de club. Ze zijn nog bezig met andere spelers. Ik veronderstel dat ik daarna wel aan de beurt kom.

Besef je dat het beste er stilaan af is en dat je straks misschien moet inleveren ?

Ja hoor, de spelers beseffen dat. Maar Club betaalt anders dan in het buitenland, namelijk prestatiegericht. Op dat vlak is het voor ons ook een goed seizoen. Het is een systeem waarin de spelers zichzelf belonen en dat vind ik een heel gezonde manier van werken. Ik vermoed dat de situatie overal bij de clubs over een tweetal jaar wel aangezuiverd zal zijn en dat ze dan misschien weer wat ademruimte zullen hebben.

Zal de crisis leiden tot een nivellering op Europees niveau, denk je ?

Het zal, denk ik, voor een Belgische club nooit meer mogelijk zijn om enkele jaren met de absolute top mee te draaien. Eén seizoen pieken kan misschien nog net, maar over een lange periode zie ik het niet gebeuren. Maar één seizoen dus, waarom niet ? Ik schat het Feyenoord dat vorig jaar de Uefabeker won niet hoger in dan het Club van dit seizoen. Met dat verschil dat zij een heel sterke Van Hooijdonk hadden. In de wedstrijden waarin zij onder lagen, maakte hij met een vrije trap vaak het verschil.

door Peter T’Kint

‘Sollied heeft me ervan overtuigd dat ik een bepaald aantal goals per seizoen kan maken.’

‘Geloof me, we hebben nog geen enkele keer op de kalender zitten kijken waar en wanneer we kampioen kunnen worden.’