VfB Stuttgart is een Duitse traditieclub die eind vorig seizoen naar de tweede Bundesliga degradeerde en daar voor een gemiddelde van 45.000 toeschouwers speelt. Twee weken geleden kwam het tot een breuk met de eigenzinnige Nederlandse trainer Jos Luhukay. Een paar dagen later presenteerde Stuttgart de volstrekt onbekende Hannes Wolf als nieuwe coach. Hij was tot dan aan de slag als jeugdtrainer van Borussia Dortmund en werd destijds uit een van de landelijke afdelingen van het Duitse voetbal door Jürgen Klopp naar Dortmund gehaald waar hij voortreffelijk werk leverde. VfB Stuttgart wist dat. Het besloot zijn trainersstaf radicaal te vernieuwen. Wolf mocht uit Dortmund zelfs de assistent meenemen met wie hij in Dortmund bij de U19 werkte.
Waarom kan dat soort bewegingen in België nooit? Waarom vissen de meeste clubs telkens weer in dezelfde vijver? Toen de ontslagbrief van Glen De Boeck anderhalve week geleden in Moeskroen klaarlag, zat Mircea Rednic op de tribune. De Roemeen had eerder laten horen snel weer in België aan de slag te gaan. En toen Bob Peeters bij Westerlo werd doorgestuurd, verbaasde de club in haar zoektocht naar een opvolger met Jacky Mathijssen niet echt. De Limburger mag dan zondag op Anderlecht voor een stunt hebben gezorgd, het moet blijken of dit op termijn effect sorteert. Ooit was Mathijssen een veelbelovende trainer maar na een periode bij Club Brugge kwam er bij de daaropvolgende zes clubs telkens voortijdig een einde aan zijn contract.
Bij de huidige zestien eersteklassers kwam het de afgelopen tien seizoenen tot 138 trainerswissels. Steeds weer cirkelen de meeste verenigingen in hetzelfde kringetje. Te weinig voetbalverstand is er aan de top om voor innovatie te zorgen en jong talent een kans te geven. Want er is niemand die weet waar dat jonge talent zit. Cercle Brugge vormde destijds de uitzondering op die regel. Het gaf Georges Leekens een kans als hoofdtrainer, liet Glen De Boeck debuteren en haalde Bob Peeters bij AA Gent weg uit de beloften. Dat De Boeck en Peeters niet konden doorstromen had te maken met een verkeerde planning: ze wilden lopen voor ze goed konden stappen.
Met zeven trainers van vijftig jaar en ouder is er niet echt sprake van verfrissing in de Jupiler Pro League. Ervaring is natuurlijk noodzakelijk, maar het neemt niet weg dat er nood is aan vernieuwing. Die blijft dus uit. Het zijn steeds weer dezelfde namen. Ook nu zitten er een hele reeks in de wachtkamer. In de hoop op een (nieuwe) kans. Ook al zijn ze bij vroegere werkgevers al vaak ontslagen.
Opmerkelijk was het in die zin wel dat Anderlecht voor de onbekende René Weiler opteerde. De Zwitser mag dan misschien geen eerste keuze zijn geweest, hij viel op door zijn consequentie en rechtlijnigheid. Toen Weiler anderhalve week geleden in Genk met een aanvallende wissel de wedstrijd besliste, werd hij de hemel in geprezen.
Nu is er na de pijnlijke nederlaag tegen Westerlo weer tijd voor ontnuchtering. Traag en zoutloos voetbal, Anderlecht valt bij momenten steeds weer in dezelfde kwaal. Laksheid en slapheid, en onderschatting van de tegenstander. Welke trainer je voor de groep ook neerzet, het komt bij tijd en wijle steeds weer boven. Maar het past in een beeld van een competitie vol grilligheden. Met slechts één constante: het goede voetbal dat Zulte Waregem brengt. Zaterdag imponeerden de West-Vlamingen in Mechelen ook door een grote mentale kracht. Ze bleven na een 2-0-achterstand van de eigen mogelijkheden uitgaan en bogen die achterstand in een 2-3-zege om.
Dat Olivier Deschacht ervan verdacht wordt op eigen wedstrijden te hebben gegokt, zorgt voor turbulentie in het voetballandschap. De verdediger zegt recht in zijn schoenen te staan en zijn broer info te hebben gegeven.
Heel dom zou het geweest zijn om op dat vlak een risico te nemen. Niettemin rust ook op drie andere voetballers dezelfde verdenking. Sportmensen willen weleens naar kicks zoeken en leven in een eigen, vaak irrationele wereld. Ze flirten graag met het extreme, wanen zich onaantastbaar en verliezen de werkelijkheid uit het oog.
Of dat ook voor Olivier Deschacht geldt, kan het best zo snel mogelijk uitgeklaard worden. Vaak verzandt dat soort onderzoeken in de netten van een administratief spinnenweb. Dat leidt tot insinuaties en speculaties. En werpt een smet op het voetbal.
@JacquesSys
DOOR JACQUES SYS
‘138 trainerswissels in tien jaar.’
