De nieuwe liefde van Rudi Smidts is vierdeklasser Schoten, Antwerpen-Noord, om de hoek van de Bosuil. “Op weg naar ons stadion rij de Bisschoppenhoflaan altijd voorbij, voorbij Antwerp. Dit jaar ben ik nog niet verkeerd gereden, wat me bij Germinal Ekeren wél een paar keer is overkomen. Dan was ik aan het bellen in de auto, of verstrooid, en nam ik uit gewoonte de afrit aan het Sportpaleis. Op de Bischoppenhoflaan besefte ik me dan dat ik verkeerd zat. Moest ik binnendoor via Merksem aan het Veltwijckpark zien te geraken.”
Schoten heeft een mooie villawijk, is bekend van een multicultureel zomerfestival, en huisvestte zijn vierdeklasser in een park. Daar kwam de vorige trainer, Albert Van Marcke, tijdens de wedstrijd soms even ontstressen, als de druk op de bank hem te veel werd. Rustige ligging, maar, merkt Smidts op, “door de piste er rond is het wel erg open. Maar de kantine is mooi en bijna zo lang als het veld, wat na de wedstrijd heel gezellig is. Maar : weinig volk, dat is altijd zo geweest. Overal in vierde klasse trouwens. Honderd, hooguit honderdvijftig man.”
Smidts is hier speler-trainer. “Dat eerste kan ik niet laten. Toen Jef van Gastel, de sterke man achter de ploeg, iemand die in Schoten een bouwbedrijf heeft, mij benaderde, kreeg ik de keuze : speler of ook trainer. Schoten was toen op sterven na dood, na dat omkopingsschandaal waarvoor het veroordeeld werd op basis van verklaringen van de doelman van Lyra, die telefonisch benaderd zou zijn geweest. Zonder meer bewijzen werden ze veroordeeld, teruggezet naar vierde klasse en bestraft met een aftrek van twaalf punten in de eindstand. Wetende dat drie clubs rechtstreeks zakken en de vierde laatste een eindronde speelt, is dat een zware straf. Veel spelers vertrokken en we moesten een nieuwe ploeg maken. Stoppen of doorgaan, het heeft niet veel gescheeld.”
Omdat hij aan zijn ervaring niet genoeg wilde hebben en liever nog meetrainde met de groep, heeft Rudi Smidts twee mensen die de trainingen geven. In functie van wat meer ervaring vervoegde Carl Massagie twee maanden geleden de spelersgroep. “En Rudy Taeymans is mijn kapitein. Hij speelt achterin, ik op het middenveld, want ik vind : twee oude mannen achteraan, dat gaat niet.”
De omschakeling naar het amateurbestaan verliep niet vlekkeloos. “’s Avonds trainen, laat thuis komen, dan nog moeten eten en met een volle maag in bed kruipen, het was zwaar. Op de club ligt niks klaar, je moet alles weer zelf meepakken, zelf wassen ook. Niet dat het slechter is, maar je bent het niet gewoon. En dan de opmerkingen van de kant… Ik ben een rustige jongen, maar kreeg het toch al een paar keer aan de stok, op Woluwe zelfs met wat spelers. En soms ben je zo bezig met coachen, dat je eigen spel er onder lijdt. Dat is me ook al overkomen.”
Op een boogscheut ligt derdeklasser Kapellen. Daar speelt Cisse Severeyns en is Stany Gzil trainer. “Ik heb ze een paar keer gezien. Ze voetballen behoorlijk en draaien mee in de top.”
