Met twee doelpunten in twee competitiewedstrijden voor KAA Gent is Michael Ngadeu een van de revelaties van het seizoensbegin. Bijna tien jaar geleden verliet de Kameroener zijn thuisland om in Duitsland te gaan studeren.
J an Sykora legt de bal een laatste keer goed en trapt hem van aan de cornervlag met veel gevoel richting de kleine rechthoek. Michael Ngadeu, die nog geen vier minuten op het veld staat, duikt op aan de eerste paal en buffelt de 0-4 binnen. Het vak met meegereisde fans van Slavia Praag doet het stadionnetje van 1. FK Príbram op zijn grondvesten daveren. Langs de zijlijn voeren Ngadeu en zijn maatje Simon Deli een variant uit van de klassieke high five en trakteren ze het publiek op een gek dansje. De wedstrijd eindigt op een monsterscore: Príbram-Slavia 1-8. Met een hattrick van de ingevallen Ngadeu, die door een schorsing en zijn deelname aan de Afrika Cup in januari en februari 2017 bijna drie maanden geen wedstrijd heeft gespeeld in de Fortuna Liga. Op dat moment speelt de Kameroense international op het middenveld en hij zou pas een seizoen later een onwrikbaar verdedigingsduo vormen met Deli. De twee zijn veruit de beste verdedigers in de Tsjechische competitie.
Het contrast met zijn aankomst in Europa kan niet groter zijn. Zijn oudste zus woont al een tijdje in de buurt van Dortmund en dankzij een studiebeurs krijgt de 20-jarige Ngadeu begin 2010 de kans om verder te studeren in Duitsland. Hij gaat op kot met Stéphane Kamdem, die hem introduceert bij achtsteklasser Kirchhörder SC. Trainer Adrian Alipour moet bij het bestuur gaan smeken om Ngadeu een keer te laten meetrainen. ‘Mijn bestuur beweerde dat er geen plaats meer voor hem was in de kern’, herinnert Alipour zich. ‘Michael was zo teleurgesteld dat ik hem toch heb laten deelnemen aan een training. Hoewel hij met gewone sportschoenen speelde, maakte hij een geweldige eerste indruk op mij. Ik vond hem zó goed dat ik ruzie heb gemaakt met het bestuur om een toegeving te krijgen. Ik zei: verkoop vijf andere spelers, maar ik zal en moet Michael krijgen. Michael heeft een tweede keer meegetraind, deze keer in aanwezigheid van het bestuur, en hij heeft iedereen weten te overtuigen van zijn kunnen. Alweer op zijn sneakers, hé. ‘
Ngadeu maakt zijn debuut in de Bezirksliga, de verzameling van clubs van het zesde, zevende en achtste niveau in Duitsland, op het veld van Hasper SV en groeit al snel uit tot een sensatie in de lagere reeksen van de regio Noord-Rijnland-Westfalen. Hij verliest nauwelijks duels – zijn tegenstanders hebben steeds het gevoel dat ze tegen een boomstam aan botsen – en hij trapt op zijn dooie gemak de ene na de andere perfecte crosspass. Na enkele maanden beseft Alipour dat zijn beschermeling zijn tijd verdoet in het amateurvoetbal. ‘Om de carrière van Michael een duwtje te geven, heb ik Hannes Wolf gecontacteerd. Hij was op dat moment trainer van Borussia Dortmund II en ik heb hem een jaar lang gestalkt tot Michael een test kreeg.’
Een transfer zit er niet in voor de Kameroener. De tweede ploeg van Dortmund heeft al een Amerikaan en Australiër onder contract liggen en er is geen plaats meer voor een derde speler van buiten de EU. Eerst gaat het richting SV Sandhausen en daarna trekt Ngadeu naar Nürnberg II, dat actief is in de Regionalliga Bayern, het vierde niveau in Duitsland.
KAMEROENSE OERKRACHT
Is er sprake van nervositeit of is het gewoon pech? Feit is dat Ngadeu, in de zomer van 2014 naar het Roemeense FC Botosani getransfereerd, bij zijn eerste profmatch na 54 minuten mag gaan douchen na hands in het strafschopgebied en een twee gele kaart. De penalty wordt omgezet en de nieuwe werkgever van Ngadeu gaat op de openingsspeeldag met 0-3 onderuit tegen Gaz Metan Medias.
Botosani is niet meteen de droombestemming van Ngadeu. Het stadje ligt in een uithoek van Roemenië, niet ver van de grens met Oekraïne en Moldavië, en het heeft alles behalve het flitsende van de westerse metropolen Cluj of Boekarest. Voor de voetballers is het hoogtepunt van een dagje Botosani een etentje in het restaurant van de voorzitter. ‘Ngadeu was een van de jongens die mij wegwijs heeft gemaakt in de stad en we zijn snel met elkaar beginnen op te trekken’, zegt Jérémy Fauget-Parrot, een Franse verdediger die tijdens de winterstop van het seizoen 2014/15 bij Botosani belandt. ‘Ik weet nog goed hoe het tijdens mijn eerste werkdag verging. Ik kwam de kleedkamer binnen en alle spelers rondom mij waren Roemenen. En plots zie ik een kleerkast binnenwandelen – achteraf kwam ik te weten dat het Ngadeu was. Hij stond messcherp. Op atletisch vlak was hij een beest, hij straalde zoveel oerkracht uit… Op tactisch vlak was hij ook bijzonder uitgekookt. Bovendien hadden we met Leontin Grozavu een trainer die verslaafd was aan videoanalyses en tactiek. Ik vond het zelfs te veel van het goede. Maar het heeft Ngadeu wel geholpen bij zijn scholing als centrale verdediger.’
De aanstelling van Hugo Broos als bondscoach van Kameroen op 13 februari 2016 is de doorslaggevende factor in de carrière van Ngadeu. Broos wil de oude garde vervangen en gaat samen met zijn staf de Europese competities af om potentiële internationals te vinden. Tot in Kazachstan toe. De Belg houdt slechts rekening met drie criteria: de Kameroense nationaliteit hebben, ingeschreven zijn in een competitie van een aanvaardbaar niveau en regelmatig titularis zijn. Van de shortlist met vijftig tot zestig spelers valt na een eerste schifting de helft af. Uiteindelijk komt Broos uit bij jongens als Sébastien Siani, Arnaud Sutchuin en Ngadeu. Centraal achterin zoekt Broos een vervanger voor Aurélien Chedjou, die op zijn retour is. ‘Ik ben naar Praag gevlogen, maar Michael zat toen op de bank’, aldus Broos. ‘We hebben achteraf een gesprek gehad in zijn hotel en daaruit bleek dat de trainer hem niet mocht opstellen. Ik ben een tweede keer naar Praag gegaan en hij heeft mij kunnen overtuigen. Hij was eigenlijk verrast om mij te zien. De vorige bondscoaches hadden nooit naar hem omgekeken.’
In de eerste weken en maanden na zijn benoeming stoort Broos zich aan de houding van een deel van de groep. ‘De helft was niet gemotiveerd om voor de nationale ploeg te spelen. De eerste twee dagen van de week zag ik jongens afhaken omdat ze zogezegd geblesseerd waren… Spelers voelden zich verplicht om een interland te komen spelen. Niemand durfde een selectie te weigeren, want anders zouden hun familieleden in Kameroen beschimpt en beledigd worden door hun buren. Michael was anders: hij onderscheidde zich van de rest met zijn winnaarsmentaliteit. En ik moet zeggen dat hij zijn kans met beide handen en voeten heeft gegrepen.’
KIPPENVELMOMENT
Kameroen staat op 5 februari 2017 op zijn kop wanneer de nationale voetbalploeg voor de vijfde keer in de geschiedenis de Afrika Cup wint. Ngadeu is de eerste speler uit de Tsjechische competitie die de CAN op zijn palmares schrijft en hij wordt bij Slavia Praag als een vedette onthaald. Voorzitter Jaroslav Tvrdik geeft Ngadeu een witte Mercedes-Benz GLA cadeau en er wordt een heuse fandag voor hem georganiseerd om de supporters de kans te geven hun nieuwe beroemdheid te feliciteren. Voor Slavia heeft Ngadeu nu ook een commerciële waarde. In de zomer van 2017 tekent hij bijna voor Montpellier en tijdens de winterstop van 2019 ziet hij een transfer naar Fulham mislukken. Maar de Tsjechen misrekenen zich compleet door in de contracten van Deli én Ngadeu een opstapclausule op te nemen. Iets waarvan Club Brugge en Gent deze zomer gretig gebruik maakten.
Op 8 september 2018, bijna dag op dag twee jaar na zijn eerste match tegen Gambië, krijgt Ngadeu van bondscoach Clarence Seedorf de aanvoerdersband tijdens de kwalificatiewedstrijd voor de Afrika Cup in de Comoren. Een huzarenstuk voor een jongen die na zijn studies in Duitsland van plan was om terug te keren naar Kameroen om werk te zoeken. In Duitsland kreeg hij voor het eerst het gevoel dat hij ver kan geraken met het voetbal. ‘Zijn enorme bescheiden frappeert mij’, zegt Alipour. ‘Hij is niet vergeten vanwaar hij komt. Na de finale van de Afrika Cup heeft hij mij tijdens de busreis naar het hotel al huilend een audiobericht gestuurd om mij te bedanken voor alles wat ik voor hem heb gedaan. Dat is nog steeds het grootste kippenvelmoment in mijn trainerscarrière.’
De held van Libreville
Drie weken voor de start van de 31e editie van de Afrika Cup in Gabon staat voetbalminnend Kameroen op zijn achterste poten. Grote namen als André Onana (Ajax), Joël Matip (Schalke 04), André-Frank Zambo Anguissa (Marseille), Allan Nyom (Watford) en Ibrahim Amadou (Lille) geven al dan niet onder druk van hun clubs verstek voor het toernooi. Een week later zegt ook Jean-Eric Maxim Choupo-Moting (Schalke 04) af en wanneer blijkt dat oudgediende Aurélien Chedjou (Galatasaray) niet in de definitieve selectie zit, zetten de kranten het offensief in. ‘Wat kan Kameroen uitrichten op de Afrika Cup?’, is de meest gestelde vraag wanneer de Ontembare Leeuwen in januari 2017 richting Gabon vertrekken.
Tegen alle verwachtingen in schittert Kameroen op de Afrika Cup en Michael Ngadeu is dé exponent van een ploeg die ver boven zichzelf uitstijgt. In de tweede groepsmatch tegen Guinee-Bissau in de Gabonese hoofdstad Libreville speelt Ngadeu de match van zijn leven. Bij een 1-0-achterstand haalt hij op spectaculaire wijze een lob van Frédéric Mendy van de lijn en een kwartier voor tijd trapt hij van buiten de zestien meter de winning goal tegen de netten. ‘Michael begon achteraan en ik heb hem na de rust een rij naar voren geschoven om powerplay te kunnen spelen’, aldus Broos. ‘Je moet hem niet vragen om het spel te oriënteren of een beslissende pass te geven, maar in een rol als krachtpatser op het middenveld is hij nuttig.’
Ngadeu scoort een tweede keer in de halve finale tegen Ghana, hijst zich samen met onder andere Mohamed Salah, Pierre-Emerick Aubameyang, Sadio Mané, Paul-José Mpoku, André Ayew en Riyad Mahrez naar de tweede plaats in het topschuttersklassement en haalt met zijn ploegmaats Fabrice Ondoa en Christian Bassogog het elftal van het toernooi. De verrassende 2-1-zege tegen Egypte in de finale draagt Ngadeu volledig op aan Broos. ‘Het geloof in Broos was nochtans niet bijster groot’, vertelt Ngadeu na het eindsignaal. ‘Veel Kameroeners hebben hem bekritiseerd. Ik kreeg zelfs koude rillingen van de zaken die ik op de sociale media las over hem… Hij is de echte held van Kameroen, niet de spelers. Het Kameroense volk zou hem een medaille moeten toekennen voor alles wat hij gedaan heeft voor het land.’
