Twee olympische titels en drie keer wereldkampioen, maar toch mikt Christian Taylor (27) op een reconversie.
Het was ergens in augustus van vorig jaar, toen Christian Taylor na zijn derde opeenvolgende wereldtitel in het hinkstapspringen naast zijn coach Rana Reider ging zitten. Hij wilde in 2018, wanneer er geen WK’s of Olympische Spelen op het programma staan, iets anders doen.
Reider, die zichzelf lachend de vriendelijke dictator noemt en ooit Dafne Schippers trainde, keek de Amerikaanse springer ernstig aan. ‘En wat zou dat dan mogen zijn? Wat zou je graag doen?’ Taylor, zo biechtte hij op, droomde van de 400 meter. ‘Toen ik hem zei dat ik rond de 44 seconden kan finishen, zei hij meteen: ‘Oké, dan proberen we dat.’ Die reactie had ik niet verwacht.’
Taylor, die door de combinatie een druk seizoen tegemoet gaat, wil vooral opnieuw geprikkeld worden. Net zoals Aston Eaton, olympisch kampioen tienkamp in Londen (2012), in 2014 ‘alleen maar voor de fun‘ aan enkele wedstrijden 400 meter horden deelnam, en daarna opnieuw wereld- én olympisch kampioen in zijn discipline werd. ‘Ik hoop dat ik, net als Ashton, daardoor een boost krijg om met hetzelfde enthousiasme als vroeger naar nieuwe titels in het hinkstapspringen toe te werken.’
En, vooral: eindelijk het wereldrecord van Jonathan Edwards, gevestigd in 1995, te verbeteren. De Brit sprong toen in Göteborg naar 18m29, Taylor bleef sinds de wereldkampioenschappen in Peking (2015) op 18m21 steken. ‘De voorbije jaren was ik vooral gefocust om negen centimeter verder te springen, ik wil mijn gedachten richten op een nieuw cijfer: de 400 meter lopen in minder dan 45 seconden. Als dat lukt, dan kan ook dat van mijn bucketlist.’
Een topper op de piste zal hij daarmee niet worden. De Zuid-Afrikaan Wayde van Niekerk snelde in 2016 naar 43.03, meer dan twee seconden sneller dan Taylors persoonlijke besttijd (45.17 in 2014). Zelfs wanneer hij onder de 45 seconden kan duiken, dan zijn er nog altijd vijf Amerikanen die dit seizoen al sneller waren.
Vijf races en de Amerikaanse kampioenschappen, hoopt Taylor, moeten voldoende zijn om de organisatoren van de grote Europese meetings te overtuigen om hem op het programma te zetten. In Shanghai kon hij niet overtuigen: 5e in 45.24, terwijl de winnaar uit de Bahamas – Steven Gardiner – naar 43.99 sprintte.
Op de meetings waar hinkstapspringen wél op het programma staat, gaat Taylor daar zijn kans, al zal de concurrentie groter zijn dan ooit tevoren. Indoorwereldkampioen Will Claye zweefde in de lente van vorig jaar naar 17.91, Pedro Pablo Pichardo liet in de seizoenopener in Doha een verbluffende 17.95 noteren, terwijl de Fransman Teddy Tamgho (18.04 in 2013) na een dopingschorsing en achillespeesblessure helemaal terug lijkt. ‘De concurrentie zit niet stil, dat besef ik, maar ik wil ook gelukkiger door het leven gaan. Door die afwisseling moet dat lukken. En wie zich goed voelt, presteert ook beter.’
