‘Wie de Omloop wint, doet zelden hetzelfde in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix’, verklaart Fabian Cancellara zijn jarenlange afwezigheid in de Belgische openingskoers. Heeft hij gelijk?
Dat de Zwitser niet start in Gent, is geen verrassing. Dat deed hij alleen in 2003 (75e) en 2008 (13e). Dat echter ook Sep Vanmarcke, in de koers waar hij in 2012 zijn grote doorbraak beleefde, past voor de Omloop, is wél opmerkelijk. De Anzegemnaar vond dat hij de voorbije jaren te vroeg te goed was en wil frisser zijn in de Ronde en Parijs-Roubaix, om zo (een van) die klassiekers eindelijk eens te winnen.
Maar klopt zijn en dus ook Cancellara’s stelling? Wegblijven uit de Omloop (of bij uitbreiding er deelnemen, zonder topvorm) als beste garantie op succes in de twee kasseimonumenten? Ja, leert een blik op de erelijsten. In de dubbel Omloop/Ronde is nog nooit iemand geslaagd en slechts twee renners triomfeerden in hetzelfde jaar in de Omloop én Parijs-Roubaix: Eddy Merckx (1973) en Johan Museeuw (2000).
Dat waren echter andere tijden en aangezien renners meer dan ooit pieken, groeven we nog wat dieper in de resultaten van het jongste decennium, tot en met plaats drie in de Ronde en Parijs-Roubaix, in vergelijking met de winnaarslijst van de Omloop. Weer dezelfde conclusie: van de zestig renners die sinds 2006 in de twee klassiekers op het podium eindigden, wonnen er welgeteld twee eerder op het seizoen ook de Belgische openingskoers: Juan Antonio Flecha zegevierde in 2010 in Gent en werd derde in Roubaix, Thor Hushovd deed hem dat voor in 2009.
Draaien we de volgorde om (top vijf in de Omloop en wínnen in een van de kasseimonumenten), dan komen we opnieuw tot dezelfde vaststelling. Amper drie op vijftig renners (sinds 2006) met die combinatie: Niki Terpstra werd in 2014 vijfde in Gent en triomfeerde in Parijs-Roubaix, Stuart O’Grady deed hetzelfde in 2007 en Tom Boonen zorgde voor de grootste uitzondering door in 2012 als tweede (na Vanmarcke) te finishen in de Overpoortstraat en enkele weken later zijn fameuze vierslag te realiseren, met zeges in de E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem, de Ronde én Parijs-Roubaix. Boonen slaagde ook als enige in de combinatie top vijf Omloop/winst in E3 of Gent-Wevelgem: in dat gezegende jaar 2012, en in 2007 (derde Omloop, eerste E3). En hij is de enige renner sinds 2006 die Kuurne-Brussel-Kuurne én de Ronde of Parijs-Roubaix won (2009, KBK/PR).
Blijf je dan als coureur met zegeambities in de twee kasseiklassiekers beter weg uit het Belgische openingsweekend, zoals Cancellara? Já, zullen ook John Degenkolb (1e PR 2015), Nick Nuyens (1e Ronde 2011) en Alessandro Ballan (1e Ronde 2007) getuigen. Néén, zal opnieuw Boonen opwerpen: die won weliswaar nog nooit de Omloop, maar stond er (weliswaar zonder topconditie) wel telkens aan de start en dat verhinderde hem niet om driemaal Vlaanderens Mooiste en vier keer de Helleklassieker te winnen.
Zoals ook Alexander Kristoff vorig jaar als elfde finishte in Gent (en ook als tweede in KBK), om later iedereen op te rollen in de Driedaagse De Panne-Koksijde, de Ronde én de Scheldeprijs. En werd ook Terpstra niet tweede in de Omloop én in de Ronde van Vlaanderen, na Kristoff? Vooral de Noor (al drie zeges in Qatar) moet in staat zijn om eindelijk de ban te breken met winst in Gent én Oudenaarde.
DOOR JONAS CRETEUR
