Hartproblemen maakten een barst in Khalilou Fadiga’s droom. ‘Maar Khali ís voetbal,’ zegt Jill De Ras, zijn vrouw, ‘dus geniet hij nu van elke wedstrijd.’

Als Jill De Ras de foto van de destijds vijf jaar oude KhalilouFadiga bovenhaalt en naast die van hun nu even oude zoontje Noah legt, is de gelijkenis frappant. Gezeten op een bal stralen vader en zoon dezelfde guitigheid uit waarmee Fadiga senior zich in zijn carrière liet kennen. Weekends spendeert het gezin nu in Engeland, waar Khalilou Fadiga bij Bolton Wanderers voetbalt. Maar tijdens de week pendelt de vrouw des huizes naar België. “Hier kan onze zoon nog naar school gaan, want Khali heeft maar een jaar contract met optie en ik wou onze zoon niet zes maanden in een andere taal naar school laten gaan om hem dan daarna misschien naar nog een andere taal te moeten laten overschakelen. Maar hij spreekt naast Nederlands ondertussen ook wel Frans en een paar woorden Engels.”

Fadiga voetbalde sinds hij Senegal verliet bij Red Star Paris, Lommelse SK, Club Brugge en Auxerre en speelt nu bij Bolton Wanderers, maar na Auxerre had in dat rijtje evenwel Inter Milaan moeten staan. Inter zag Fadiga in 2002 een goed WK spelen en hem daarna met Auxerre de Franse beker winnen. Het besloot de Senegalees een contract aan te bieden.

In strijd met de Fifa-regels en uit angst de speler alsnog aan een andere ploeg te verliezen wordt het akkoord ondertekend nog voor de gebruikelijke medische tests werden gedaan. “Hij deed die tests na de eerste training en toen werd er vastgesteld dat er wel degelijk een medisch probleem was”, zegt Jill Fadiga.

Inter Milaan stuurt zijn speler naar Rome voor verder onderzoek. Daar is het dat de oorzaak van zijn hartritmestoornissen wordt vastgesteld : een virus heeft zich op het hart gezet. “Zes weken rusten, zeiden ze, om dat te doen weggaan. Dat was nog niet zo’n ramp. Je hebt nog hoop en bovendien wat meer tijd om een huis te zoeken, maar na zes weken bleek het nog absoluut niet genezen. Uiteindelijk zijn we drie keer naar daar gegaan en kwam er telkens een maand rust bij. Ondertussen voelden we dat Inter Milaan zich meer en meer begon terug te trekken. We zijn dan maar op eigen houtje voor nog meer onderzoeken naar Amerika gevlogen. Daar hebben ze de échte oorzaak gevonden van wat er scheelde.”

Een hart, klinkt de verklaring, bestaat uit vier kamers en in een van de onderste kamers blijkt Fadiga kleine vlekjes te vertonen, waardoor een hartslag – bloed dat door de kamers wordt gepompt – niet in een regelmatig ritme kan verlopen. “Via een kleine insnede in de lies hebben ze geprobeerd om die vlekjes te bevriezen op een extreme temperatuur, wat niet lukte. Daarna trachtten ze het nog eens via een insnede in de borst, wat ook niet lukte en uiteindelijk is er in Aalst een openhartoperatie van gekomen, die ook niet bracht wat had gemoeten.”

Maanden traint Fadiga bij Bolton en speelt reservewedstrijden zonder dat zich ook maar het minste probleem voordoet. Tot hij tijdens een opwarming ineens een hartritmestoornis krijgt. “De kans was klein dat het nog eens zou gebeuren, maar we wilden geen risico in nemen.” Dus besloten de artsen van het inzake hartkwalen gerenommeerde Onze-Lieve- Vrouwziekenhuis in Aalst een defibrillator te plaatsen. “Eigenlijk was het dom om het zo ver in Amerika te gaan zoeken, want ik ben van Aalst ( lachje), maar het is wel onder meer dankzij dokter Brugada dat Khali nu weer op het veld staat.”

De hele medische wereld staat versteld van Fadiga’s hartprobleem, zegt zijn vrouw. “Want eigenlijk is het volledig omgekeerd : het probleem dat ze bij Inter Milaan hadden gedetecteerd, is niet het probleem dat zich op het einde heeft gesteld. Als je hartritmestoornissen hebt in rust en ze verdwijnen tijdens een inspanning – wat in het begin het geval was – is dat eigenlijk niet zó’n groot probleem. Wel een probleem is als je een gewone hartslag hebt in rust en tijdens een inspanning hartritmestoornissen krijgt. Wel, wij zijn eigenlijk van de eerste naar de tweede situatie geëvolueerd. Mocht een hartritmestoornis nu nog eens voorvallen en zijn hartritme boven x aantal slagen gaan, dan geeft die defibrillator een elektroshock om dat ritme te neutraliseren. Dat werkt zodanig nauwkeurig dat we weten wanneer hij slaapt, weten wanneer zijn hart boven pakweg 160 slagen gaat… We hebben daar het volste vertrouwen in en we zien dat ook niet als een probleem. Mocht dat toestelletje te veel moeten beginnen te werken, dan zitten we misschien met een probleem, maar daar dénken we gewoon niet aan. Anders heb je geen leven meer.”

’s Avonds wordt bij Fadiga thuis of op de club na de training een schijf tegen de defibrillator gelegd en worden alle gegevens gedownload en uitgeprint. “Normaal is dat om de zes maanden, bij Khali na een wedstrijd of drie. De gegevens worden daarna op cd-rom gezet en opgestuurd naar dokter Bru-gada voor eventueel advies.”

Verder is het aan de club en het medisch team om te beslissen of ze Khalilou Fadiga verder laten spelen of niet, zegt Jill Fadiga. “Soms heb ik het moeilijk met de reactie van sommige mensen. Denken ze nu echt dat zij Khali gaan laten spelen als ze weten dat hij een groot risico loopt ? Uiteindelijk kan Khali nog altijd zelf beslissen of hij dat risico neemt of niet. Maar van een risico is nu eigenlijk niet eens sprake. Wij volgen gewoon de raad op van de dokters. Ik denk bovendien dat mijn plaats als vrouw is mijn man te steunen in de beslissingen die hij neemt. Khali ís voetbal en het is zíjn sport, ik kan niet in zijn plaats uitmaken welke waarde voetbal aan zijn leven geeft. Als hij het belangrijker zou vinden kwalitatief te leven en niet kwantitatief, dan zou ik hem daarin volgen en steunen.

“Ik ben zeker niet iemand die gaat zagen dat hij moet stoppen omdat ik me anders niet op mijn gemak voel. Want ik voél me op mijn gemak. Ook als ik naar wedstrijden ga kijken. Zolang er geen probleem is, maak ik me geen zorgen. Ik ben optimistisch van instelling. Een regenboog komt ook door zon en door regen, hé. You need a little crack to let the light get in, zeggen ze in het Engels, en ergens is dat ook zo, dus misschien is het helemaal niet zo’n ongeluk wat ons overkomt. Ik vind dat niet rampzalig.

“Wij hebben een waarschuwing gekregen, die anderen niet hebben gehad. Je mag dus nog van veel geluk spreken. Khali heeft altijd geweten dat hij geluk had dat hij kon voetballen. De manier waarop hij nu geniet, is toch anders dan voordien. Ik denk dat hij de waarde ervan nu nog meer beseft. Ik besef ook heel goed hoe gelukkig we zijn dat we Khali hebben kunnen laten opereren, zelfs al heeft hij een jaar zonder loon gezeten door de problemen met Inter Milaan. Want er was ook een contractueel probleem dat we niet zo konden laten en waarin we een zeker evenwicht moesten vinden. Maar hoeveel mensen kunnen hun kind niet laten behandelen omdat ze er het geld niet voor hebben. Je hebt hier dus een gelukkig mens voor je, niet iemand die het zich beklaagt.

“Ik heb het er soms wel moeilijk mee als ik voetballers hoor klagen dat hun wereld vergaat omdat ze drie maanden out zijn, terwijl ze toch nog altijd worden doorbetaald. Ik zie het leven meer als een boek waarin een hoofdstuk zat dat wat minder was. Mocht het eentonig zijn, je zou er ook niet zoveel aan hebben. Het is door de mindere momenten dat je nadien de goede meer apprecieert.”

door Bruno Govers en Raoul De Groote

‘Het is door de mindere momenten dat je nadien de goede meer apprecieert.’

‘Als Khali het belangrijker zou vinden kwalitatief te leven en niet kwantitatief, dan zou ik hem daarin steunen.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content