Na een lange carrière als atleet gooide Koen Van Rie (43) zich enkele jaren geleden op triatlon. Zaterdag zwom, fietste en liep hij zijn eerste Ironman van Hawaï. ‘Want daar doe je het voor. Hawaï!’ Zijn dagboek.

(*) Sterkte en ga vooruit

ZATERDAG 3 EN ZONDAG 4 OKTOBER

‘Geraardsbergen-Londen, Londen-Los Angeles, LA-Kona. Londen-LA duurt 11 uur en omdat we even de tijd hebben kunnen we de beentjes strekken op Santa Monica Beach. In totaal een reis van 25 uur en 12 tijdzones. Samen maakt dat 37 uur onderweg. We hebben een week om te acclimatiseren. En om te beseffen wat me overkomt.

‘Triatlon, dat vond ik lang iets onwezenlijks, dat je na 3,8 kilometer zwemmen en 180 kilometer fietsen ook nog een marathon kon lopen, soms rapper dan 2.50 uur. Ik dacht altijd: hoe doen die dat? En ergens zat in mijn achterhoofd: mocht ik dat ooit zelf kunnen…

‘In 2008 ben ik gestopt met atletiek. Ik was 36 en dacht: het is gedaan. Vanwege een blessure ben ik een beetje beginnen te zwemmen en wat gaan fietsen. En dan begint het, een nieuw verhaal. Mijn zwemtechniek was redelijk, ik kon crawl zwemmen, op een uur drie kilometer. Dan ben ik wat gaan trainen bij Gett, de triatlonclub in Geraardsbergen. Daar hebben we tijdens een wekelijks trainingske wat gesleuteld aan mijn techniek en al snel zwom ik rond de vier kilometer per uur. En dan ben je vertrokken.

‘Ja, ik ging voor Hawaï. Direct. In deze sport kun je niet anders. Eigenlijk had ik me vorig jaar in Nice al geplaatst, maar ik voelde me toen nog te weinig ervaren. Een Ironman op Hawaï moet je verdienen, vond ik. En dat was toen nog niet het geval.

‘Die mentaliteit van topsporter, ik denk dat die er nooit zal uitgaan. Nu nog niet. Velen wensten mij een aangename reis, mij gaat het om de prestatie. Ik ga in Hawaï op zoek naar een derde kippenvelmoment. In Dublin eindigde ik op het WK cross als 29e. In 2005 heb ik de 20 kilometer door Brussel gewonnen. Twee keer had ik tijdens de wedstrijd kippenvel. Nu hoop ik het een derde keer te krijgen.

‘Voor een amateur is dit een dure onderneming. Ik heb alles gefinancierd via een wijnverkoop. Het ticket om te mogen deelnemen kost 850 dollar. Zelfs al heb je een selectie, je moet toch nog dat inschrijvingsgeld betalen. Dat, plus je vliegticket en alles wat er nog bij komt, gaat richting 5000 euro. De bond komt in niks tussen. Nu ik me heb geplaatst, begint de sponsoring wel een beetje los te komen, maar het is een dure sport.’

MAANDAG 5 OKTOBER

‘Acclimatiseren, wennen aan het appartement en de mannen met wie ik het deel. Bert Verbeke en Steven Scherpereel nemen ook deel, onze vierde man is een kinesist. Toen ik mijn selectie afdwong, had ik een mailtje gestuurd naar Frederik Van Lierde, met de vraag hoe ik het best te werk ging. Best alles zelf regelen, zei hij, anders gaan de kosten oplopen. Hij kende twee mensen voor wie hij schema’s uitschrijft en wist dat ze met hun drieën een appartement voor vier hadden gehuurd. Ik heb me bij hen kunnen aansluiten. We maakten de reis samen, delen een huurwagen en gaan ook samen het eiland en het parcours verkennen. Gisteren hebben we al direct wat geacclimatiseerd. Na een verkennend fietstochtje van twee uur, een duurloopje van dertig minuten en een rustige zwembeurt van vijftig minuten kunnen we gerust stellen dat het een fysieke maar ook een mentale strijd zal worden. Tegen de anderen, maar ook tegen jezelf. Wind, hitte, een ruwe zee… Zalig moment vandaag: de zwembeurt tussen prachtige vissen, die zich van ons niks aantrekken. Ik hoop dat ik zaterdag de focus kan houden.

‘Qua trainingsschema’s kan ik rekenen op de ervaring van André Roelen, een van de trainers bij Gett. Maar je moet er zo veel tijd insteken en inpassen in je eigen weekprogramma, dat je uiteindelijk toch op een eigen schema moet terugvallen. Ik werk voltijds in het onderwijs, geef twee avonden per week training op een atletiekclub, combineerde dat het voorbije jaar nog met een cursus trainer A… Het was een zwaar jaar. Mijn beide kinderen doen ook al aan triatlon en volgen muziekschool. Het was echt van het ene naar het andere crossen.’

DINSDAG 6 OKTOBER

‘Fietstocht van 60 kilometer waarvan 30 tegen de wind. En die staat fors. Die wind is wat ik het meeste vrees. Het weerbericht op Hawaï staat al weken op de homepage van mijn smartphone. De laatste tijd kwam de wind meestal uit het noordoosten. Ik hoop dat het zo blijft, dat betekent wind in de rug tijdens de laatste 90 kilometer fietsen. In Deinze ben ik onlangs voor de eerste keer het fietsgedeelte gestopt zonder krampen. Voor mij geeft dat aan dat ik stilaan wielerbenen krijg. Ik heb nu Ironmans in Nice en Zürich gedaan. In die van Nice zat een col van 20 kilometer, Zürich had ook enkele stevige hellingen. Hawaï is niks vlak, voortdurend glooiend. Ik heb ter voorbereiding veel in de buurt van Frasnes gefietst, maar ook langs het Denderpad. Op straat moet je wachten, stoppen. Blijven trappen was belangrijker.

‘Stayeren mag niet, het is 180 kilometer alleen. Vanwege de wind worden er treintjes gemaakt. Elke tien meter iemand, de minimumafstand. Zo’n treintje maakt inhalen moeilijk, je moet verplicht de hele trein voorbij. Vaak bestaat die uit zes of zeven deelnemers. De tactiek is in het begin naar een eigen tempo zoeken en dan iemand volgen van wie je denkt dat hij een ideaal tempo heeft. Zo heb ik eens 75 kilometer gevolgd op tien meter afstand. Je profiteert niet echt, maar hij is wel je gangmaker.

‘Het zwemmen gebeurt nu in zee. Dat geeft iets meer voordeel omdat zout water je wat meer draagkracht geeft. Je krijgt stampen van anderen, maar die delen we zelf ook uit. Ik zal mijn weg wel banen.

‘Mijn allereerste triatlon was geen volledige, maar een achtste. Na 50 meter dacht ik dat ik ging verdrinken. De eerste keer in open water, nog redelijk koud. Ik moest schoolslag beginnen te zwemmen, daarna op mijn rug. Pas na 300 meter begon ik erin te komen. Ademhaling compleet ontregeld. Iemand die bij mij was gebleven, sprak op me in. Dat het normaal was. Van André wist ik dat ik kloppen zou krijgen en dat ze misschien mijn bril zouden aftrekken. Ik doe daarom mijn badmuts over mijn bril. En ja, als het gebeurt, geloof, me, is het niet altijd per ongeluk. Er zijn er die het zo spelen.

‘Zwemmen is mijn minste onderdeel. Daarna kan ik opbouwen, in het fietsen mensen beginnen in te halen, en dan lopen. Daar ben ik nog altijd niet tevreden over. Na 20 kilometer moet ik terugvallen op een tempo dat me nog niet helemaal zint. Dat is voor de meesten een cruciaal punt. Sommigen denken dat het lastigste de overgang is van fietsen naar lopen, maar dat is niet zo. Ik moet mezelf inhouden of ik loop direct 17 per uur. Ergens is dat normaal, je ziet op een fiets alles passeren in een tempo van 30 à 40 per uur. Wanneer je dan van je fiets komt, moet je overschakelen naar iets lagers. Ik mik bij mijn lopen rond de 14 per uur, dan kom ik uit rond de drie uur voor de marathon. Er is wat snelheid af vergeleken bij vroeger. Logisch, alle training is gericht op lang volhouden.’

WOENSDAG 7 OKTOBER

‘Gisterochtend wilde ik 45 minuten zwemmen en opeens waren ze daar: dolfijnen. Geflankeerd door een twintigtal flippers kon ik alleen maar vaststellen dat mijn loszwemmen om zeep was. Maar het was zo’n fantastisch moment dat het alle indrukken oversteeg. Vandaag vonden we schildpadden in het water. Wat zal het morgen zijn? Walvissen? Haaien?

‘Wat enorm opvalt, is de fauna en flora. Ongekende kleurenpracht overstelpt ons doen en laten en kleurt letterlijk onze dag. Vogels, bomen, planten, vissen: al wat hier in de vrije natuur leeft, kennen wij enkel van achter glas. Vogels wekken ons rond zes uur ’s ochtends alsof we in een grote vogelkooi zitten.

‘Op school heb ik twee weken verlof zonder wedde genomen. Minder loon, maar rijker aan ervaringen, zullen we maar zeggen. Twee weken moest, om in vervanging te kunnen voorzien. Zo gaan mijn leerlingen niks missen. Ik ben altijd zo geweest: minder loon, minder pensioen, so what? Mijn ma is gestorven op 58 en had nog heel veel plannen. Als ik neerval, wil ik kunnen zeggen of denken: het is mooi geweest. Pluk de dag.

‘In mijn piekweken ging het toch richting 25 trainingsuren. 15 kilometer zwemmen, en ik reken met 3 kilometer per uur. 450 kilometer fietsen, gemiddeld met 30 per uur. En dan 75 kilometer lopen met 15 gemiddeld. Zo kom je aan 25 uur. Ik heb dagen gehad dat ik begon om 7.30 uur en pas om 10 uur ’s avonds thuis was. Lopen van school naar school, lopen naar het zwembad. Je benut alle verplaatsingen met trainen.’

DONDERDAG 8 OKTOBER

Chilling is finished, now it’s time for some hard stuff. Let the beast go.

‘Het is een tof wereldje, dat van de triatlon. Wim Van De Wielle kwam tijdens de aanloop eens naar Geraardsbergen om 130 kilometer te fietsen. Hij heeft al drie keer Hawaï gedaan en wij hebben de hele tijd ervaringen uitgewisseld. Ik mag Frederik Van Lierde mailtjes sturen, heb Bert en Steven al van alles gevraagd. Ik ben een groentje, hé, pas twee jaar bezig.

‘Ze vinden het verbazend. Vorig jaar had ik in Damme de snelste looptijd, daar was ik zeer tevreden mee. Ik denk niet dat ze me zien als een indringer. Ik wil dat ook niet, omdat ik tonnen respect voor hen heb. Triatleten zijn supermannen en -vrouwen. In Zürich begonnen ze bij de uitreiking van de slots bij de +75. Je ziet er dan eentje afkomen: rechtop, een kleerkast van een mens, maar dus wel +75! Dan denk ik: ik hoop dat ik dit nog lang mag doen. Vrouwen van boven de 55, die staan scherp, zien er veel jonger uit. Ik heb zeer veel respect voor mensen die fier zijn op hun lichaam en dat ook tonen. Geen ijdelheid, maar er zorg voor dragen en dat tonen. Triatlon heeft mij fierder gemaakt. Fierder dan lopen, ja.

‘Ik heb als loper nooit profatleet willen zijn. Ik zou het misschien niet hebben gekund, om er honderd procent voor te leven. Ik deed alles graag. Ze hebben het me ooit verweten dat ik ging skiën, het niet professioneel opnam, maar uiteindelijk was dat voor mij een geluk. Ik voetbalde, ging klimmen, roeien, ik deed alles, maar heb nu een zeer goeie core stability. Mijn kinderen geef ik dat ook mee, die hebben ook zo’n basis. Maar mochten ze mij nu als prof triatlon één jaar de kans geven om eens te zien wat ik op mijn leeftijd nog kan: ik zou het doen. Ik amuseer mij echt rot. Als ik nu zie wat ik in twee jaar bereikte. In Deinze haalde ik tijdens een halve triatlon 39,350 gemiddeld. Twee jaar geleden was dat 34,5.’

VRIJDAG 9 OKTOBER

‘Eindelijk is het zover! Morgen krijgen we als groentjes onze vuurdoop in het circus van de Ironman. Stilaan wordt het tempo van beleving opgevoerd om naar een climax te gaan. Nummers afhalen – ik heb 1424 – briefing, Parade of Nations, openingsceremonie… De Ironman dirigeert meer dan ooit ons doen en laten en doet Kona zinderen.

‘Bert is net als ik aan zijn debuut toe, Steven neemt voor de tweede keer deel. We hopen dat de euforie op Alii Drive onze passage op Hawaï onvergetelijk kan maken. Tussen dolfijnen en schildpadden zwemmen, vulkanen, de sfeer… Het was fantastisch, maar wij zijn gekomen voor zaterdag 10/10: WK Ironman Kona ’15. Dus zoals men hier zegt: Onipa’a! Sterkte en ga vooruit!

ZATERDAG 10 OKTOBER

Leaderboard Ironman World Championship. Overall rank 119, nummer 1424. Koen Van Rie. Zwemmen: 01.06.11. Fietsen: 05.08.57. Lopen: 03.10.56. Totaaltijd: 09.33.46. Binnen leeftijdscategorie 40-44 twaalfde op 302 deelnemers.

ZONDAG 11 OKTOBER

The day after zonder twijfel de zwaarste wedstrijd uit mijn sportcarrière. De hitte, de wind en het zware parcours maakten er zoals verwacht een gevecht van met alles en iedereen. Ik ben heel tevreden met mijn tijd, mijn beste prestatie ooit, en dan in deze omstandigheden! Tijdens het zwemmen werd ik direct getrakteerd op een vuistslag, waardoor mijn bril loshing. Verzeild in de laatste regionen ben ik dan maar, niet panikerend, aan mijn achtervolgingsrace begonnen. Tijdens het fietsen ben ik twee keer moeten stoppen om mijn zadel vast te zetten. In de marathon had ik twee mindere momentjes, maar de rest van de wedstrijd was zeer gelijkmatig, waarbij mijn remonte zeer motiverend werkte. Slotconclusie: ik ben een tevreden triatleet. Wonden, blaren, spierpijn en andere ongemakken pak ik er graag bij. Bedankt Marijke, Kobe, Felien, family and friends, voor alle steun!’

DOOR PETER T’KINT – FOTO’S KOEN VAN RIE

‘Tijdens het zwemmen werd ik direct getrakteerd op een vuistslag, waardoor mijn bril loshing.’ KOEN VAN RIE

‘Gisterochtend wilde ik 45 minuten zwemmen en opeens waren ze daar: dolfijnen.’ KOEN VAN RIE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content