Het vertrek van targetman Sambegou Bangoura naar Standard heeft diepere sporen nagelaten bij Lokeren dan aanvankelijk werd gedacht. Tijdens de hele voorbereiding zag trainer Paul Put met lede ogen toe hoe de offensieve stootkracht van zijn ploeg uiterst beperkt is. Een hele rist spelers kreeg zijn kans in de aanval : Alhassane Issoufou, Hans Eric Ekounga, de uit een zware blessure terugkerende Patrick Zoundi, de IJslandse kolos Marel Baldvinsson en Aboubacar Fofana, de beoogde opvolger van Bangoura. Maar geen enkele van deze aanvallers blonk uit in balvastheid, kopbalsterkte of besluitvaardigheid voor het doel.

Bovendien werd het verzoek van Put om meer Belgische spelers ( Tjörven De Brul, Carl Hoefkens, Bart Willemsen en Gunter Thiebaut) aan te werven, niet ingewilligd door voorzitter Roger Lambrecht en spelersmakelaar Willy Verhoost. Het maakte het gevoel van machteloosheid bij de trainer alleen maar groter. Zijn ultieme vraag om een verdedigende middenvelder en een targetman zou in overweging genomen worden.

Verdediging

De komst van Zvonko Milojevic schudde zowel Mladen Dabanovic als Sven Van der Jeugt wakker. Bij beide doelmannen schortte er in het verleden wel eens wat met de concentratie. Lokeren beschikt nu over drie evenwaardige doelwachters, maar de kans is groot dat de ervaring en de rust van Milojevic het pleit in zijn voordeel beslechten. Hij coacht alleszins meer (in het Nederlands en het Frans) dan de andere twee. Zijn uittrappen zijn dan weer duidelijk nog voor verbetering vatbaar.

De defensieve zekerheid lijkt te zijn toegenomen. Het centrale duo Suvad Katana (technisch sterk, goed afschermen van de bal) en Lezou Doba (fysiek en kopbalsterk) maakt een uiterst secure indruk. Toch blijft het altijd weer angstig afwachten wanneer zij de bal veroveren en zich aan een fantasietje te buiten durven te gaan. Mamadou Diallo (jong, beetje slungelachtig, maar technisch goed en sober) en Patrice Zéré gelden als alternatieven.

Op links liggen Mohama ZanzanAtte-Oudeyi en Mamadou Cou-libali met elkaar in de balans. Atte-Oudeyi werd vorig seizoen verhuurd aan Germinal Beerschot. Hij is kopbalkrachtig, speelt gedisciplineerd en bewaart goed het overzicht, maar zorgt niet echt voor diepgang. Alleszins schuwt hij de risico’s iets meer dan Coulibali, die wel positioneel beter is en meer tot aanvallende acties in staat is. Op rechts heeft Ibrahima Sory Conte eigenlijk geen concurrentie. Jammer, want hij blijft een driftkikker, die vaak te offensief denkt en zijn verdedigende taken verwaarloost. Ook pakt hij makkelijk kaarten.

Middenveld

Het middenveld vormde de sleutel tot het succes van Lokeren vorig seizoen. Er diende dan ook weinig aan veranderd te worden. Arnar Gre-tarsson en Arnar Vidarsson sturen de ploeg met hun technisch en organisatorisch talent. Samen met Runar Kristinsson bepalen zij het vlotte circulatievoetbal en het voetballend vermogen in de ploeg. Davy De Beule is een certitude aan de rechterkant : groot loopvermogen, makkelijk infiltrerend en ook nog eens opportunistisch als hij in scoringspositie komt. Aan de overkant wordt door de blessure van Christian Van Hoeylandt min of meer hetzelfde verwacht van de jonge Kameroener Francis Mou-bourou Ambane. Zijn bijnaam is de pijl. Snel is hij zeker, technisch kan hij ook goed uit de voeten, maar tot perfecte voorzetten voor de aanvallers leidt dat vooralsnog niet steeds.

Aanval

De aanval blijft het zorgenkind. Baldvinsson werkt hard in dienst van de ploeg, maar kan de bal niet vasthouden. Ook zijn timing bij het koppen is niet optimaal, noch weet hij altijd even gepast voor het doel op te duiken. Vaak reageert hij te verrast. Zoundi, die kampt met een conditionele achterstand, is veeleer een speler voor de flank. Daar kan hij uitpakken met zijn passeerbeweging en snelheid. Ekounga is ook een loper, maar hij mist techniek, snelheid en opportunisme om een basisstek op te eisen. Alhassane ondervindt problemen met de snelheid van uitvoering, wat hij met zijn beweeglijkheid maar moeilijk kan compenseren. De oplossing ? Kris-tinsson doorschuiven naar voor, waar hij de bal kan bevriezen en met subtiele passes de spits(en) aanspelen.

Conclusie

De onverhoopte vierde plaats van vorig seizoen zette sommigen aan het dromen. Zonder de nodige gestalte en power wordt een herhaling echter moeilijk. Even overwoog Paul Put om het tactisch systeem, dat de afgelopen twee seizoenen uiterst succesvol was, te wijzigen. Uiteindelijk hield hij toch vast aan de 4-4-2-veldbezetting, met Kristinsson als tweede, hangende spits. Voorzitter Lambrecht hoopt nog altijd de aansluiting te kunnen bewerkstellingen met Anderlecht en Club Brugge, maar daarvoor zal de aanwerving van een balvaste en vlot-scorende diepe spits wel eerst nodig zijn. Want wie gaat er scoren dit seizoen voor Lokeren, behalve de IJslanders op stilstaande fasen ?

door Frédéric Vanheule