Een jaar geleden debuteerde hij in de Jupiler Pro League en zeven en een halve maand later sloot hij zijn eerste, bewogen seizoen in de Belgische competitie af met zestien doelpunten. Vandaag treedt hij wederop na een schorsing van vier speeldagen wegens een kopstoot in het gezicht van een tegenstander. Wat is er van Dorege Kouemaha?
De kopstoot zag er vreselijk uit, maar de gevolgen ervan bleven beperkt tot een wat pijnlijke kin. De neus, de tanden én het kaakbeen van Hans Cornelis bleken nog intact te zijn. Met een boete van het Sportcomité van 600 euro en een schorsing van 4 speeldagen mocht ook Dorege Kouemaha niet klagen. Zijn club gaf hem dan weer een alternatieve straf: één keer meetrainen met Voetbalkraks Club Brugge, een sociaal project voor kinderen met gedrags- en/of emotionele stoornissen. Klaar. Maar waarom gebeurde het?
Aan de buffelstoot ging een overtreding op Arnar Vidarsson vooraf: de IJslander gaat voor halfdood neer, Kouemaha kijkt ervan op, geeft met open armen aan dat het een onopzettelijke fout was, in zijn rug komt Cornelis foeterend aangelopen met de intentie de Kameroener een duw te geven en op het moment dat hij vanaf de linkerkant plots voor hem verschijnt, gebeurt het. De reactie van Kouemaha is er duidelijk een van iemand die zich bedreigd voelt. Zelf wil hij er niet meer op terugkomen. Hij wou alleen nog kwijt dat het de eerste rode kaart uit zijn loopbaan was, dat hij zich voor zijn daad schaamde en er zich voor verontschuldigde tegenover medespelers, trainers en supporters.
Zijn broer Sebastien Emakwe, een van zijn zes broers, wil er wel over spreken. Hij woont in de Friese hoofdstad Leeuwarden, werkt op de Amsterdamse luchthaven Schiphol en is Doreges vertrouwenspersoon en gids in Europa. “Ook voor mij was het schrikken toen ik die kopstoot zag,” zegt hij, “want zo is Dorege nooit eerder geweest. Bekijk zijn carrière vanaf het begin en je zult niet één zo’n domme actie vinden. Ik vroeg mij af: hoe is het zover kunnen komen? Omdat ik wou weten wat er aan de hand was, belde ik hem. Hij vertelde mij dat hij zo reageerde omdat die jongen hem kwam aanvallen; en dat het in een flits gebeurde, dat toen hij tot het besef kwam van wat hij had gedaan het al te laat was; en dat hij zich schuldig voelde tegenover zijn club maar niet meer terug kon. Meer vernam ik niet. Ik dacht: misschien wil hij over de telefoon niet over persoonlijke problemen praten, ik rij naar België om het er in het gezelschap van zijn vrouw en zijn dochter eens rustig over te hebben. Daar zei hij mij dat die jongen tegen Akpala dingen als ‘zwarte monkey’ had geroepen en dat hij bij verscheidene donkere spelers in de Belgische competitie doorgaat voor een racist. Op het moment dat plots het gezicht van uitgerekend die jongen op een bedreigende manier voor hem verscheen, wilde hij zich beschermen en gaf hij hem in een reflex een kopstoot.
“Het zal hoe dan ook nooit meer gebeuren, want hij is zich ervan bewust dat zoiets zijn jarenlang opgebouwde loopbaan in gevaar kan brengen. Zelf maakte ik het tot nu toe gelukkig nog niet mee, maar wie de geschiedenis van de slavernij kent, de onmenselijke manier waarop blanken onze voorouders behandelden, begrijpt dat racistische opmerkingen pijn doen, vernederend zijn en woede kunnen opwekken.”
Iemand die ontevreden is
Kouemaha (27) tekende eind augustus 2009 voor Club Brugge. Hij kwam van de Duitse tweedeklasser MSV Duisburg voor een bedrag dat naar verluidt rond het miljoen euro schommelde. Ervoor kwam hij in Europa uit voor het Griekse Aris Saloniki (2005), en de Hongaarse clubs FC Tatabanya (2005-2007) en VSC Debrecen (2007-2008).
Op 17 september debuteert hij in de Europa League met een invalbeurt tegen Shakhtar Donetsk en drie dagen later mag hij op het veld van Westerlo ook invallen in de Jupiler Pro League. Hij toont zich meteen een gevaarlijk heerschap, scoort in ’t Kuipje een eerste keer, maar laat ook snel weten dat hij niet gekomen is om op de bank te zitten. In een interview met Sport/Voetbalmagazine op 2 oktober verwoordt hij dat als volgt: ‘Het is de eerste keer dat ik ergens aankom en niet meteen titularis ben. Hopelijk verandert het vlug, maar niemand kent de toekomst. Misschien ben ik na zes maanden alweer weg en misschien doe ik wel mijn driejarig contract uit.’ Vier weken later, na zijn vierde doelpunt in 315 speelminuten, zegt hij in de kranten dat hij niet gelukkig is bij Club Brugge. De belofte die hem tijdens de contractbesprekingen gedaan werd dat hij onbetwiste basisspeler zou zijn, is niet waargemaakt, luidt zijn uitleg; en van een tweederangsrol wordt hij niet beter en komt zijn deelname aan de Afrika Cup in Angola en het WK in Zuid-Afrika in het gedrang, benadrukt hij. Als de situatie op korte termijn niet verandert, rekent hij erop dat hij na de jaarwisseling uitgeleend zal worden. Coach Adrie Koster weert hem uit de selectie voor de bekerwedstrijd tegen Hamme ’tot het weer helder is in zijn hoofd’. Na ‘een goed gesprek’ op het einde van de week wordt het incident afgesloten. Kouemaha biedt aan trainers en medespelers zijn excuses aan en vraagt vergiffenis aan de supporters. Bij zijn wederoptreden in Partizan Belgrado maakt hij twee mooie doelpunten. Hij voegt eraan toe dat hij hoopt dat de bondscoach van Kameroen de wedstrijd zag.
In Sport/Voetbalmagazine licht zijn broer Sebastien het voorval toe: “Dorege is niet snel tevreden, hij wil er het maximum uithalen. Als hij op de bank zit en vindt dat hij verdient te spelen, zal hij dat eruit gooien. Zo is hij. Als je hoort dat hij tevreden is, moet er al heel veel gebeurd zijn. Mocht hij topschutter worden van de Belgische competitie, dan bestaat de kans dat hij mij belt en zegt dat hij tevreden is. ( lacht) Tot dusver liet hij nog niet veel zien. De dag dat hij het volle vertrouwen van de trainer wint, zal hij een heel andere jongen worden, pas dan zal hij bevrijd spelen en zal zijn volledige potentieel tot bloei kunnen komen. Het is anders als je op het veld komt met in het achterhoofd: als ik het niet goed doe, vlieg ik eruit.” Hij schetst het beeld van een jongen met een enorm doorzettingsvermogen, van iemand die moeilijk op andere gedachten te brengen is als hij iets van plan is. “Mijn broertje zal zich niet aan de kant laten gooien . ”
Dorege legt de lat voor zichzelf heel hoog, blijkt al snel. Uit vraaggesprekken vernemen we dat hij het niveau van zijn landgenoot Samuel Eto’o wil halen, dat Didier Drogba zijn grote voorbeeld is en dat hij droomt van Chelsea. Legt hij zichzelf zo niet te véél druk op? Neen, vindt Sebastien. “Zijn instelling is die van iemand die topvoetbal wil spelen. Hij weet heel goed wat hij kan en wil en werkt naar dat doel toe. De lat legt hij hoog genoeg. In een voetbalcarrière zijn er momenten dat het wat tegen zit, maar ik weet zeker dat hij het zal halen.”
In december breekt Kouemaha helemaal door. Zijn balaanames zijn zuiverder geworden, er zit meer diepgang in zijn spel en voor doel is hij slim en cool. Na Nieuwjaar gaat ‘de Lukaku van Brugge’ op zijn elan door. Maar als hij in de lente plots wekenlang níét scoort, verschijnt er op 30 april in Het Nieuwsblad een interview waarin hij enkele medespelers en de trainer niet spaart. Het passeert zonder sanctie. Op de vraag of hij na de vakantie nog in België zal voetballen, antwoordt hij: “Ik wacht af tot na het WK. Maar ik verberg niet dat ik misschien wil vertrekken. Alles draait om mbongo. Geld! Daarom zijn we voetballer en zitten we in Europa. Als ik alleen voor mijn vrouw en dochter zou moeten zorgen, zou ik gerust voor tien jaar bij Club Brugge willen tekenen. Maar ik heb zeven broers te onderhouden die niets doen. Zo gaat dat in Afrika. Omdat ik binnenkort naar Kameroen kom, staat de telefoon niet stil. Een laptop, schoenen, kleren …”
Daarna scoort hij toch nog drie keer. In de reguliere competitie en play-off 1 samen komt hij aan zestien doelpunten, dat is er één meer dan Romelu Lukaku. Hij haalt de WK-voorselectie van de Ontembare Leeuwen, maar valt in extremis af. Na de Afrika Cup gaat ook het WK aan hem voorbij. De beoogde transfer komt er evenmin, hoewel hij daar volgens zijn broer Sebastien de kans toe kreeg. “FC Twente en Bayer Leverkusen wilden hem”, zegt hij. “Twente koos uiteindelijk voor de spits met wie mijn broer in balans lag ( de Oostenrijker Marc Janko, nvdr). Tegen Leverkusen zei Club Brugge ‘neen’, omdat het hem absoluut wou behouden. In ruil daarvoor paste het zijn contract aan. Daar kon Dorege mee leven, want hij kreeg wat hij vroeg. Maar dat hij in laatste instantie afviel voor het wereldkampioenschap was wél een zware klap. Gelukkig kon hij in Kameroen met vrienden en familie het voetbal even helemaal vergeten.”
Iemand die weegt
De kopstoot van Kouemaha viel op het einde van de Brugse derby op de derde speeldag. In geen van de drie competitiewedstrijden kwam de eerste Kameroener in het shirt van Club Brugge tot scoren en al in de openingsmatch in Kortrijk zag je aan zijn lichaamstaal dat hij gefrustreerd raakte. “Natuurlijk is hij niet tevreden”, zegt Sebastien. “Zijn taak is doelpunten maken en daarmee wedstrijden helpen winnen. Als hij niet scoort en het team verliest of speelt gelijk, dan deed hij niet wat hij hoort te doen en voelt hij zich medeverantwoordelijk voor het puntenverlies.”
Tijdens zijn schorsing in de Jupiler Pro League speelde Kouemaha wel mee in de Europese wedstrijden. Tegen Dinamo Minsk werd hij in de 66e minuut vervangen door Akpala, in de terugwedstrijd viel hij in de 12e minuut in voor zijn zwaar geblesseerde Nigeriaanse ploegmaat en tegen PAOK Saloniki maakte hij eindelijk zijn eerste doelpunt van het seizoen in een officiële wedstrijd: een intikker. De allerbeste Kouemaha zagen we niet, maar centraal voorin stónd er tenminste weer iemand. Daar was, zei Nabil Dirar na het gelijkspel tegen Racing Genk in de pers, grote nood aan: “Door de blessure van Akpala en de schorsing van Kouemaha hebben we geen aanvaller meer. Scepovic? Dat is een echte afwerker die geen vijf kansen nodig heeft maar misschien is hij nog niet klaar of weegt hij nog te licht.(…) We hebben iemand nodig die weegt op een verdediging en in de lucht oorlog kan maken. Kouemaha cre-eert kansen en houdt zeker twee verdedigers aan de praat. Daardoor krijgen anderen ruimte. Maar zondag stond er vaak niemand in het centrum.”
In elk geval zijn de aanvallers bij Club Brugge flink uitgedund: Wesley Sonck is naar Lierse, Daniel Chavez naar Westerlo, Mohamed Dahmane naar Bucaspor, Akpala minstens acht weken out met een scheurtje in de mediale band van de linkerknie en Kouemaha dus vier speeldagen geschorst. Eén schiet er nog over: de Servische belofte-international Stefan Scepovic. Sportmanager Luc Devroe kondigde hem in juli aan als een beweeglijke spits die heel complementair zou moeten zijn met Kouemaha en Akpala. Maar sinds er met Wilfried Dalmat op de tweede speeldag tegen STVV een echte rechterflankspeler in de ploeg kwam, doet Koster het maar met één centrumspits meer; en zoals Dirar in de media aangaf, geeft Scepovic op training de indruk eerder een schaduwspits te zijn. In elk geval mocht de jonge Serviër nog maar drie keer een kwartier à twintig minuten invallen. Sedert zijn transfer haalde hij slechts één keer het nieuws: toen na een oefenpartij met de invallers in Affligem tegen Dilbeek de plaatselijke materiaalmeester hem per ongeluk opsloot op het toilet. In afwachting van de terugkeer uit schorsing van Kouemaha, in de thuiswedstrijd tegen Eupen op woensdag 22 september, voetbalde offensieve middenvelder Ivan Perisic in de spits.
Kouemaha verklaarde vorige week dat hij klaar is voor zijn wederoptreden in de Jupiler Pro League. Na zijn bevrijdende eerste doelpunt zal niemand hem nog kunnen stoppen, verzekerde hij. Eziolino Capuano is gewaarschuwd.
door christian vandenabeele
Hij kon naar Bayer Leverkusen, maar Club Brugge zei ‘neen’. Sebastien Emakwe
