Dat Marc Wilmots afgelopen zaterdag pal na de kwartfinale vond dat België even goed was als Argentinië toont hoe iedereen na de heroïsche wedstrijd tegen de Verenigde Staten in een droomwereld was beland en ieder gevoel voor realiteit was kwijtgeraakt. Er werd toen zelfs luidop gemijmerd over een WK-finale. Maar juist in de wedstrijd tegen Argentinië botsten de Rode Duivels op hun grenzen: het onvermogen om oplossingen te vinden als er geen ruimte is. De bij momenten stuurloze ploeg greep naar het wapen van de (blinde) lange bal en botste keer op keer op de granieten Argentijnse defensie. Niemand bleek bij machte het roer om te gooien.

Marc Wilmots stelde zaterdag vast dat Argentinië had geweigerd om te voetballen. Dat is een flauw excuus want van een zo bejubelde generatie mag verwacht worden dat ze in staat zijn een verdedigingslinie te ontmantelen. Dat Argentinië na de vroege openingsgoal niet op zijn elan doorging, was niettemin verbazend. Daar ging een zekere arrogantie van uit voor de Rode Duivels. Alsof ze wilden tonen dat er hen niets kon gebeuren. Zo beperkten Lionel Messi en zijn kompanen er zich toe de wedstrijd te controleren. Simpel en efficiënt.

Natuurlijk hebben de Rode Duivels in Brazilië hun opdracht volbracht. Een plaats in de kwartfinale was de ambitie. Ruim drie weken lang baadde dit land in een nooit geziene voetbalbeleving, al gaven de euforische kreten een vertekend beeld over het spel van het team, de waanzinnige match tegen de VS buiten beschouwing gelaten. Maar 120 goeie minuten op 480, is een te mager rapport.

De Rode Duivels hebben potentieel en als dusdanig ook de toekomst. De jonge ploeg mist de ervaring en de geslepenheid om in een WK verder te gaan dan de kwartfinale. Ze zullen in hun respectieve buitenlandse clubs verder aan hun ontwikkeling werken. Met het oog op het EK van 2016 moet dat perspectieven bieden. Nu haalden te veel spelers in de match tegen Argentinië hun topniveau niet en bleken onder de indruk van de omstandigheden. De duels werden verloren, kansen waren er amper. Dat moet, na alle lofbetuigingen van de voorbije maanden, tot een grondige analyse leiden. Bij Marc Wilmots en bij deze lichting voetballers. Eden Hazard voorop. Dat hij tegen de Argentijnen werd vervangen, staat model voor een tegenvallend toernooi. Al stellen velen zich vragen bij dat gebrek aan rendement. Al maanden neemt Eden Hazard een vreemde attitude aan. Diep in zijn binnenste moet er een hoop frustraties woeden.

Doorgaans verbergen resultaten ergernissen die pas nadien bovenkomen. Na het WK heette het dat er te weinig tactisch en wedstrijdgericht werd getraind. Dat liet een aantal spelers via omwegen aan de media weten. Dat is vreemd want van een groep topvoetballers mag je verwachten dat ze zoiets in de groep gooien.

Dat de Rode Duivels tactisch moeten groeien, is een vaststelling waar niemand omheen kan. Ook dat toonde de wedstrijd tegen Argentinië. En voordien eigenlijk ook al de partijen tegen Algerije, Rusland en Zuid-Korea. Als wedstrijden muurvast zitten, zijn er te weinig aanvallende automatismen, te weinig vaste patronen om op terug te vallen. Het staat haaks op het uitgekookt voetbal waarmee de Rode Duivels in de jaren tachtig successen boekten.

Marc Wilmots wordt kregelig als hem wordt aangewreven niet op tactiek te trainen. Maar als hij slim is, denkt hij wel degelijk na over wat er in de groep suddert. Wilmots wordt geprezen voor zijn psychologische aanpak en hij slaagde er ook in van deze ploeg een collectief te maken. De bondscoach ligt goed in de groep. Maar ondanks zijn imposante spelerscarrière is Wilmots een relatief onervaren trainer, aan het hoofd van een onervaren groep.

De gouden wissels die de bondscoach tijdens het toernooi deed, verhoogden zijn zelfvertrouwen en leken hem steeds meer een aura van onaantastbaarheid te bezorgen. Maar net zoals de Rode Duivels heeft ook Marc Wilmots op vele vlakken nog een weg te gaan, ook voor hem was dit WK een leerproces waaruit hij conclusies moet trekken. Met het oog op het EK van 2016 ziet hij zich nu al geconfronteerd met een groot verwachtingspatroon. En vooral: met tegenstanders die langzamerhand weten hoe je deze Rode Duivels moet aanpakken.

DOOR JACQUES SYS

Ook Marc Wilmots heeft nog een weg te gaan.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content