Vreemde uitspraak in de zaak-Leukemans.

Vorige week maandag werd Björn Leukemans, in september vorig jaar betrapt op testosteron, door de Disciplinaire Raad van de Vlaamse Gemeenschap veroordeeld tot negen maanden schorsing waarvan zes effectief en drie met uitstel. De straf werd, vreemd genoeg, retroactief uitgesproken: ze gaat in op 21 november 2007, waardoor Leukemans tóch met onmiddellijke ingang weer op de fiets mag.

Een korte samenvatting van de feiten. Bij zijn eerste verschijning voor de Disciplinaire Commissie van de Vlaamse Gemeenschap kunnen Leukemans en zijn advocaat Johnny Maeschalck met een ondertekend voorschrift én een leeg medicijnendoosje aantonen dat de positieve test het gevolg is van een product dat de renner door zijn ploegarts voorgeschreven kreeg. Toch rekent de Commissie het gebruikelijke tarief van twee jaar effectieve schorsing aan. De Disciplinaire Raad van de Vlaamse Gemeenschap bevestigt in beroep die uitspraak, waarop Leukemans naar de Raad van State trekt. Daar maken ze kipkap van de beslissing van de Disciplinaire Raad. Niet de renner, maar de dokter is de hoofdverantwoordelijke in deze zaak, oordeelt de Raad van State, en er is geen enkel bewijs dat de schuld van de renner aantoont. De opgelegde sanctie van twee jaar is dan ook buiten alle proportie.

Belandt de zaak dus opnieuw bij de Disciplinaire Raad, die de hele oefening nog eens overdoet en bij gebrek aan moed en zelfkritiek met de hierboven vermelde mossel-noch-visuitspraak komt. Om gerechtigheid gaat het in deze niets ontziende strijd tegen doping blijkbaar al lang niet meer.

De uitspraak heeft bovendien verstrekkende gevolgen, zegt advocaat Johnny Maeschalck: “De Disciplinaire Raad verwijt Leukemans in zijn beslissing ‘lichtzinnigheid’ en ‘nalatigheid’ omdat hij het medicijn dat hij kreeg op voorschrift van zijn ploegarts niet heeft gecontroleerd. Ik benadruk dat het hier om een ploegarts gaat, niet een of andere obscure goeroe. Dat wordt hier dan zonder meer als lichtzinnig gekwalificeerd en als een zuivere, individuele fout van de renner zelf.

“Er komt nu een verpletterende bewijslast op de schouders van de indivuele renner terecht, die alles persoonlijk moet controleren en dit louter en alleen omwille van zijn specifieke hoedanigheid van sportbeoefenaar. Als de politici en de sportwereld dit willen aanvaarden, dan is dat zo. Maar op deze manier is het niet meer mogelijk om nog iemand te verdedigen eens hij een positieve dopingtest heeft afgelegd. Vanaf het ogenblik dat iemand sporen van een verboden product in zijn bloed of urine heeft, is hij veroordeeld. Punt.”

Björn Leukemans is intussen zijn job, zijn seizoen en een flink stuk van zijn geloofwaardigheid kwijt. De arts in kwestie werd ontslagen door de ploeg, maar de Disciplinaire Raad verklaarde zich onbevoegd om zijn verantwoordelijkheid te beoordelen. In theorie kan de arts correctioneel vervolgd of geschorst worden door de Orde van Geneesheren, maar daarover is tot op heden niets bekend.

door Loes Geuens

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content