Duatleet Benny Vansteelant is overleden.

“Vooral de overgang van het lopen naar het fietsen is zwaar. Na een explosieve start bij het lopen moet je met verzuurde spieren gaan fietsen. Ruim drie kilometer voel je geen kracht in je benen. Voor mij is dat echter het punt om het verschil te maken. Als je zelf pijn voelt, hebben de anderen het ook moeilijk. De tweede wissel is ook zwaar. De verzuring van het lopen is ingewerkt en dan verander je opnieuw van beweging.”

Zo beschreef Benny Vansteelant zijn sport, het duatlon, waar hij bekendstond als ‘unbeatable Benny’. De West-Vlaming deed voor het eerst van zich spreken in 1997, toen hij in het Spaanse Guernica wereldkampioen werd bij de junioren. Van dan af lijkt er geen houden meer aan : in de twee jaar die volgen, wint Vansteelant 36 van de 46 wedstrijden waarin hij start. In 1999 pakt hij zijn eerste Europese titel bij de elite, een jaar later wordt hij wereldkampioen korte afstand (10 km lopen, 40 km fietsen, 5 km lopen) en lange afstand (15 km lopen, 60 km fietsen, 7,5 km lopen). In 2001 doet hij nog straffer : hij komt in al zijn wedstrijden eerst over de streep. Vansteelant kroont zich tot Europees kampioen en wereldkampioen korte en lange afstand.

2002 brengt opnieuw een Europese titel. Niets lijkt hem te kunnen stoppen, tot Vansteelant op training in de Pyreneeën ten val komt en daarbij een schedelbreuk oploopt, met zware evenwichtstoornissen tot gevolg. De duatleet revalideert echter en wint een jaar later alweer het WK korte afstand en de Europese titel. Ook de daaropvolgende jaren blijven de titels mekaar opvolgen : WK korte afstand (2004), WK lange afstand (2005 en 2006) en EK (2007). Toch krijgt Vansteelant steeds vaker de concurrentie van zijn jongere broer Joeri, met wie hij spannende duels uitvecht.

In 2005 en 2006 is Vansteelant ook de beste in de Powerman in het Zwitserse Zofingen, voor duatleten wat de Ironman in Hawaï voor triatleten is. Het parcours is loodzwaar : 10 kilometer lopen over vijftig procent onverharde bospaden op heuvelachtig parcours, vervolgens 160 kilometer fietsen waarbij 1800 hoogtemeters moeten worden overwonnen, en daarna opnieuw 30 kilometer lopen door de bergen (530 hoogtemeters), grotendeels over zandpaden.

Wat vond Vansteelant zo mooi aan zijn sport ? “Ik reis veel en kom in contact met veel culturen. Bij vele organisaties kun je kiezen tussen een verblijf in een hotel of in een gastgezin. Dat laatste vind ik beter omdat je dan in contact komt met de lokale cultuur.” Naast atleet was hij ook geograaf, een diploma dat hij trouwens behaalde met grote onderscheiding.

Afgelopen vrijdagochtend overleed Vansteelant onverwacht in het Stedelijk Ziekenhuis van Roeselare aan een hartstilstand. Hij had net de intensive care mogen verlaten nadat hij een week voordien in Gits werd aangereden door een auto tijdens een fietstraining. De ravage was enorm – gekneusde hersenen, een gescheurde milt, een geraakte hartspier, een ingedeukt borstbeen en een dubbele beenbreuk – maar niet levensbedreigend. De behandelende artsen hadden hoop, de duatleet zelf keek al uit naar zijn revalidatie. Benny Vansteelant werd dertig jaar. De uitvaartplechtigheid zal aanstaande vrijdagochtend plaatsvinden om 10 uur in Torhout. S

door Loes Geuens