Wanneer Bart Haelterman (31) niet in Frituur Den Hoek in Onkerzele met zijn vader Hugo werkt, is hij ergens onderweg naar Anderlecht, Vincent Kompany of Mousa Dembélé.
BART HAELTERMAN: ‘Mijn eerste match van Anderlecht was midden in het Aalsterse supportersvak tijdens een Aalst-Anderlecht in oktober 1998. Zelf voetbalde ik bij de jeugd van VK Onkerzele toen ze me op 8 april 2000 op een zaterdag in Nederhasselt tijdens de match van het veld riepen. Telefoon voor mij. Even dacht ik dat er thuis iets gebeurd was, maar het was iemand van de Anderlechtsupportersclub Mauve Berkens uit Denderwindeke. Die hadden plots een kaart over voor de verplaatsing van die avond naar Westerlo. Ik ben meteen vertrokken. Anderlecht kon die avond op Westerlo kampioen worden, maar verloor er met 5-0.
‘Mijn eerste idolen waren Pär Zetterberg en Walter Baseggio. Met Baseggio kon ik niet praten, omdat ik geen Frans ken, maar ik gaf hem wel eens een dikke knuffel toen hij het moeilijk had. Ik ging toen vaak naar trainingen kijken, wat nu niet meer lukt omdat ze nog amper open zijn. Dan wachtte je de spelers op aan de rand van het veld en je sprak hen aan. Zo is het ook met Vincent Kompany gegaan. Toen hij naar HSV verhuisde, trokken we een keer of vijf per seizoen naar Hamburg. Dat betekende na het werk in de frituur om elf uur ’s avonds de auto in. Eerst naar Hamburg rijden, daar rond zes uur ’s ochtends aankomen, een hotel zoeken, de match volgen, en ’s anderdaags naar de training. Dat lukte altijd, ook om dan even met Vince te praten. Superkerel. Niks dikke nek en voor mij dé verpersoonlijking van Anderlecht. Eén keer ben ik met een vriend in de auto voor het stadion blijven slapen omdat we geen hotel vonden. Met onze vlag dekten we de auto af.
‘Toen Vince naar Manchester City verhuisde, kocht ik daar direct een clubkaart. Omdat ik die al zo lang heb, geraak ik bijna altijd aan kaarten. Tussen de vijf en de tien keer per seizoen trok ik naar Manchester toen ik nog geen kinderen had, de laatste jaren minder vaak. Dan wachtte ik hem na de match op. Eén keer ben ik daar naar het trainingscentrum gereden. Toen ik aan de slagboom op de bel duwde, kreeg ik te horen dat ik zonder uitnodiging niet binnen mocht.’
Bordeaux
‘Al 19 jaar heb ik een abonnement op Anderlecht, sinds het seizoen 2000/01. Tot ik 12 jaar geleden in de frituur begon te werken die mijn vader 24 jaar geleden opende, ging ik ook meestal mee op verplaatsing. Nu minder vaak, omdat ik twee kinderen heb: mijn dochtertje Mila is twee, mijn zoon Senne gaat met mij mee naar de thuismatchen van Anderlecht. Onlangs vroeg hij of hij ook een T-shirt van Vincent Kompany krijgt. Binnenkort gaan we dus samen, vader en zoon, met dezelfde naam op het shirt naar de match.
‘Jarenlang maakte ik ook de Europese verplaatsingen mee. De eerste keer was naar Bordeaux in november 2002. Ik was toen 13 jaar en hoorde eigenlijk op school te zijn, maar mijn dokter begreep mij… ( grijnst) Hij was zelf abonnee op Anderlecht. Naar Valencia gaan betekende 24 uur op de bus en na de match meteen weer de bus op en 24 uur terug. Zot, eigenlijk. Op AEK Athene stuurde de politie ons te voet de snelweg op om zo via een omweg langs hun ultra’s in het stadion te komen. Toen ik na een match op Zagreb met een vriend uit een taxi stapte om iets in het centrum te gaan eten, kwam er meteen politie bij ons die geen stap van onze zijde week zolang we aten, tot we weer in de taxi zaten.
‘Mijn laatste Europese verplaatsing was vorig jaar op Celtic, toen Roger Vanden Stock na de match naar de fans stapte voor wat achteraf zijn afscheidsmatch bleek. Kippenvel was dat, net als bij You’ll Never Walk Alone voor de aftrap, indrukwekkend meegezongen door een vol stadion.
‘Voor Europese thuismatchen om 21 uur kon ik tot niet zo lang geleden tot 19.30 uur in de frituur werken en toch bij de aftrap in het stadion zitten. Maar sinds er trajectcontrole is op de Ninoofse Steenweg, lukt het niet meer om in 35 minuten van Geraardsbergen in Anderlecht te staan.
‘Naar thuismatchen ga ik altijd, ook omdat Anderlecht meestal thuis speelt op zondag en de frituur dan gesloten is. Ik weet dat Marc Coucke liever op zaterdagavond zou spelen, maar voorlopig houd ik dat nog tegen.’ ( lacht)
Dembélé
‘Ook met Mousa Dembélé heb ik een goeie band. Op een dag ben ik gewoon naar Alkmaar gereden, voor een training van AZ. Daar sprak ik Mousa aan, en die gaf me zijn gsm-nummer. Hij is ondertussen al een keer of vijf in de frituur geweest. Eén keer bakte hij hier zelf frieten. De laatste keer kwam hij met Jan Vertonghen na een wedstrijd in Engeland, ze arriveerden kort voor middernacht. Normaal zijn we tot 22 uur open, maar als Dembélé en Vertonghen speciaal naar hier rijden, hou je wel een paar uur langer open. Wanneer ik naar Fulham ging, was dat op zijn uitnodiging. Eén keer mocht ik bij hem thuis blijven slapen en nam hij me ’s anderendaags een dagje mee naar de club. Naar China ben ik nog niet geweest. Alleen het vliegticket kost 1000 euro. Voor die prijs krijg ik niemand mee. Maar ik heb het wel al overwogen.’
