Vertwijfeld moeten ze zich bij Standard voor het hoofd hebben gestoten nadat Christian Benteke voor 46,4 miljoen euro overstapte van Aston Villa naar Liverpool. Een kapitaal voor een spits die er in drie verschillende periodes op Sclessin niet in was geslaagd een basisplaats te verwerven. Benteke blonk in die tijd niet bepaald uit door een grote ijver, hij was een ongeleid projectiel waarop geen enkele trainer vat had. Een grote trainer ben je als je het talent herkent en in het gareel krijgt. Maar dat geloof in Benteke was er niet bij Standard, dat hem voor anderhalf miljoen euro naar RC Genk liet vertrekken.

De toenmalige Genkse directeur Dirk Degraen wreef zich bij deze transactie tevreden in de handen. Intern noemde hij Benteke een spits met het potentieel voor een topclub. Sommigen kwamen niet bij van het lachen toen ze deze uitspraak hoorden en zelfs sommige makelaars, die nochtans snel geld ruiken, voegen zich af of Degraen op zijn hoofd was gevallen. Ook binnen de technische staf stelde men zich vragen. Het is typerend voor de carrière van Benteke: jaren botste hij op een muur van twijfels. Om dan in Engeland helemaal te exploderen. Op en naast het veld, want de nonchalance en zelfs luiheid uit vroegere dagen maakte daar plaats voor ernst en professionalisme.

Nooit werd er voor een Belgische speler zo veel betaald als voor Christian Benteke. Het is niet onmogelijk dat hij straks wordt overtroffen door Kevin De Bruyne voor wie Manchester City 60 miljoen euro over zou hebben. Het past allemaal binnen de absurde transfersommen die tegenwoordig in Engeland worden betaald. De verkoop van de televisierechten zorgt daar voor onbegrensde mogelijkheden. Zelfs het vorig seizoen op de laatste plaats geëindigde Queens Park Rangers kreeg nog 90 miljoen euro aan tv-rechten, dat is 35 procent van het budget van de zestien Belgische eersteklassers samen. En vanaf 2016 is er een waanzinnig driejarig contract afgesloten waarvoor Sky Sport en BT Sport 6,9 miljard euro gaan betalen. Dat moet iedere club gemiddeld 158 miljoen euro opleveren.

Meer dan ooit wordt Engeland in de toekomst het Beloofde Land, een werkterrein ook voor steeds meer Belgische voetballers. Die worden door makelaars vroeger dan ooit gescout en doorgesluisd, België heet een kweekvijver van talent te zijn. Het kan de ontwikkeling van al die voetballers alleen maar in een stroomversnelling brengen. De huidige kern van Rode Duivels is in het buitenland beter geworden, alleen Steven Defour bleef ter plaatse trappelen. En welke vlucht een carrière kan nemen blijkt nu met Kevin De Bruyne, die met een overweldigende meerderheid tot Duits Voetballer van het Jaar werd uitgeroepen. Ook al slaagde hij in een eerste aanloop niet in Engeland.

Terwijl Engelse clubs ieder gevoel voor realiteit kwijtgeraakt zijn, is de Jupiler League van start gegaan. Met topclubs die nog volop zoeken naar de juiste patronen. Bij AA Gent riep een ontstemde Hein Vanhaezebrouck na de makke vertoning dat er weer van nul af aan moet worden begonnen, alsof de voorbereidingsperiode weggegooid moet worden. Bij Anderlecht debiteerde Besnik Hasi dat de ploeg mentaal zeer zwak was. Dat zijn, in deze fase van de competitie, al even vreemde uitspraken als de vaststelling die Michel Preud’homme na het verlies van Club Brugge in Sint-Truiden deed: dat zijn spelers kennelijk alweer vergeten zijn dat je sluw en agressief moet zijn als je punten wilt pakken. Het is een boodschap die Preud’homme, in zijn carrière zelf de verpersoonlijking van ongebreidelde inzet, al vaker verkondigde.

Zo waren het op de openingsspeeldag andere clubs die de spotlights op zich richtten. STVV dat met amper eersteklasse-ervaring de kandidaat-kampioen inpakte, KV Kortrijk dat een tobbend en nog volop zoekend Standard van zich afschudde, en vooral KV Oostende dat tegen een nochtans verdienstelijk KV Mechelen bij vlagen heel goed voetbalde en drie keer scoorde uit een razendsnelle omschakeling. Je kunt je vragen stellen bij de wat al te opgefokte sfeer in de badstad, maar het voetbal bruist er. Goed dat Yves Vanderhaeghe de voeten op de grond houdt: op de persconferentie accentueerde hij ook de minpunten van zijn team. Zo blijft Vanderhaeghe een verademing in dit wereldje: een hardwerkende trainer die zichzelf nog nooit een compliment gaf.

DOOR JACQUES SYS

‘Mentale zwakte bij Anderlecht? Hoe kan dat nu.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content