Met Jason Gardner en Vincent Yarbrough heeft Oostende weer een ijzersterk Amerikaans duo in de rangen, overtuigd van hun eigen kunnen én dat van de ploeg. ‘Ik ben een beetje ontgoocheld,’ zegt Yarbrough, ‘ik had verwacht momenteel nog ongeslagen te zijn.’

J ason Gardner (24) kwam in december vorig jaar aan in Oostende. Gardner was gevlucht uit Novo Mesto, een Sloveens team waar zijn Europese avontuur met een valse noot begon. Vincent Yarbrough (23) werd in de zomerperiode binnengehaald als een toptransfer, de jonge twintiger speelde twee seizoenen geleden nog in de NBA bij de Denver Nuggets. Hij is bezig aan zijn eerste seizoen over de plas.

Jason, jij bent hier nu bijna één jaar. Hoe evalueer je die periode ?

Jason Gardner : “Positief. Het vergemakkelijkt je integratie in een land wanneer iedereen Engels kent. Ook mijn familie kon zich vlot aanpassen en dat is voor mij even belangrijk. Ik voel mij eerlijk gezegd al geen buitenlander meer. Dit is mijn kleine thuis geworden.”

Hoe verliep de aanpassing voor jou, Vincent ?

Vincent Yarbrough : “Dankzij de open mentaliteit van de groep, de staf en de omgeving is het hier aangenaam leven. Ik ben ook tevreden met het spelniveau van deze competitie, er zijn in onze ploeg veel jongens die kunnen basketten en het is niet dat Oostende een lege plek op de kaart is. Ze zeggen altijd dat de Franse, Spaanse of Italiaanse competitie zoveel beter is, dus ik had de eerste wedstrijden in België wel een beetje onderschat.”

Voldoen de eerste maanden in Oostende aan jullie verwachtingen ?

Yarbrough ( twijfelt) : “Hmm, ik had eigenlijk verwacht dat we nu nog ongeslagen zouden zijn. Maar onze ploeg is nog jong en we spelen nog maar enkele maanden samen. Daardoor zijn we tot nu toe nog iets te onregelmatig geweest. Ik denk dat we met de tijd wel zullen groeien. Beter nu een paar keer verliezen dan op het einde van de rit. De goede prestaties in de voorbereiding creëerden bij de spelers een hoog verwachtingspatroon.”

Gardner : “Ik denk dat we op schema liggen. In de competitie staan we bovenaan, in de beker doen we nog mee en in de Ulebcup heeft elke ploeg in onze poule al eens verloren.”

Maakt het voor een Amerikaan uit waar hij belandt in Europa ? En weten jullie ei-genlijk wel waar jullie terechtkomen ?

Yarbrough : “Neen, zolang je in de VS zit, ken je niets van het Europese basketbal. Zeker niet als je pas uit college komt, dan is het enige waar je aan denkt de NBA. Je leert Europa pas kennen zodra je hier bent, dan pas begin je een aantal zaken te begrijpen over de competities en de landen. Voor hij naar hier komt, is Europa voor een Amerikaan één zwart gat.”

Is het moeilijk om jezelf te motiveren als je bijna wekelijks tegen tegenstanders speelt die je van haar nog pluim kent ?

Gardner : “Niet echt, je leert hier een andere manier van basketballen ontdekken, dat op zich is ook een motivatie. Bovendien wil ik gewoon elke wedstrijd winnen.”

Yarbrough : “Je kent de geschiedenis van je tegenstanders niet, dat is soms wel lastig. Mijn motivatie is om persoonlijk zoveel mogelijk vooruitgang te boeken. Na elke wedstrijd bekijk ik de wedstrijdvideo en analyseer ik mijn prestatie.”

Naar Europa verhuizen is geen kleine stap, hoe beslis je daarover ?

Yarbrough : “Ik trad tijdens de zomer aan in de Summer League en kreeg een paar aanbiedingen om in de latere veteran camps mee te doen, maar niemand kon mij een contract garanderen. Dus besloot ik dat het beter was om een jaar naar Europa te komen en daarna weer mijn kans te wagen in de NBA. Weet je, ieder heeft een eigen verhaal, maar je kan niet blijven wachten op de NBA. Buiten de NBA is Europa de beste plek om te basketballen en je verder te ontwikkelen.”

Gardner : “In de eerste plaats denkt iedereen aan de NBA, maar als je die niet haalt, moet je even rustig gaan zitten en je opties afwegen. Er lopen in Europa genoeg scouts rond, je kwijnt hier niet onopgemerkt weg. En als de NBA dan uiteindelijk niet komt aankloppen, kan je toch gewoon een mooie carrière uitbouwen in Euro-pa ? Je moet je hoofd niet laten hangen omdat je hier zit. Als je goed speelt, kom de rest vanzelf.”

Is in de VS blijven geen optie wanneer je de NBA niet haalt ?

Yarbrough : “Je hebt wel de De-velopment League en de CBA, maar Europa is beter voor een profbasketter. Je verdient hier meer en er loopt meer talent rond. Als je in de VS blijft spelen in de lagere competities, kom je financieel amper rond.”

Als een van jullie vrienden zou vragen of hij de stap naar Europa moet wagen, wat zou je hem dan vertellen ?

Gardner : “Dat hij het zeker moet doen.”

Yarbrough : ” Definitely !

Gardner : “Maar ik zou hem ook zeggen dat hij zich goed moet informeren alvorens te vertrekken. Als je uit meerdere clubs kan kiezen, raad ik je aan om eerst op het internet een aantal zaken op te zoeken. Ik kwam in mijn eerste jaar bij Novo Mesto in Slovenië terecht. Ik zou nog altijd niet weten waar dat ligt op de kaart. Eigenlijk praat ik niet graag over die ervaring, ik wil alleen zeggen : kijk eens op de kaart en bel eens een paar mensen voor je vertrekt. Veel Amerikaanse spelers maken die fout. Het is niet omdat je naar Europa vertrekt, dat je vanzelf in een goede situatie belandt.”

Jullie hebben beiden ervaring met de NBA, de ene positief, de andere negatief. Jason, in 2002 zat je in de NBA-draft maar je werd niet gekozen. Pijnlijk ?

Gardner : “Natuurlijk. Iedereen denkt van zichzelf dat hij het zal halen. Je vergelijkt jezelf ook steeds met jongens tegen wie je vroeger speelde en die het wel tot in de NBA schopten. Het was een moeilijk moment, maar ik nam daarna de beslissing om het in Europa te maken. In plaats van te wachten op een mogelijk plaatsje in de NBA koos ik voor werkzekerheid in Europa.”

Je grootste handicap is je beperkte grootte. Je bent 1,78 m, dat is te klein voor de top ?

Gardner : “Ik vind van niet, de meeste spelverdelers in de NBA zijn niet zoveel groter. Maar mijn lengte is inderdaad een vooroordeel waartegen ik al mijn hele leven vecht.”

Vincent, jij kwam één seizoen uit voor de Denver Nuggets. In het seizoen 2002- 2003 speelde je 59 wedstrijden, waarvan je er 39 startte. Je was een volwaardige NBA-speler.

Yarbrough : “Bij de start van het seizoen kampte ik met een enkelblessure, waardoor ik vijftien wedstrijden miste. Maar toen ik hersteld was, mocht ik meteen meedoen. Ik vond dat ik het goed deed, maar… we hadden een jonge ploeg. We wonnen amper 21 wedstrijden dat jaar en de eigenaar wilde meer ervaring binnenhalen. Nochtans waren er geen signalen dat Denver mij kwijt wou, tot ik plots op de allerlaatste dag voor de officiële ploegvoorstelling vrijgegeven werd. Ik had geen tijd meer om nog een andere NBA-club te vinden. Toch bewaar ik er zeer goede herinneringen aan, ik wéét waarom ik wil terugkeren. En ik weet van mezelf dat ik het niveau zeker aankan, je moet enkel in de juiste situatie belanden.”

Tegen de LA Lakers speelde je een van je beste wedstrijden, je scoorde 18 punten.

Yarbrough : “Ik speel graag in LA. Ik bewaar goede herinneringen aan mijn duels met enkele van de beste spelers ter wereld : Kobe Bryant, Allan Houston of Shaquille O’Neal. Je wil tonen dat je met hen kan wedijveren.”

Welke speler heeft de meeste indruk op je gemaakt ?

Yarbrough : “Kobe Bryant en Tracy McGrady. Omdat ze de bal dertig keer per wedstrijd vragen en ook krijgen. Ze koppelen talent aan een ongekende atletische gave. Ze zijn groter en sneller. Vooral Kobe is ongelooflijk goed : hij heeft de lengte van een forward, maar de balvaardigheid van een spelverdeler.”

De kritiek op jou, Vincent, is dat je te weinig agressief bent.

Yarbrough : “Daar ga ik niet mee akkoord. Omdat ik op de 2-positie speel, verwachten de mensen dat ik altijd veel scoor, maar ik ben een speler die de bal even graag passt wanneer iemand anders openstaat. Dat was wel mijn fout in de NBA : ik speelde niet genoeg voor mezelf. Ik heb ondertussen een onderscheid leren maken tussen busi-nessbasketbal en vrije tijd. Ik besef nu dat er van een shooting guard veel punten verwacht worden.”

Is er één bepaalde speler in de Belgische competitie die jullie imponeerde ?

Yarbrough : “Ik vond de Belgische speler die ondertussen naar die Spaanse ploeg vertrok wel goed. Hoe heette hij ook weer…”

Gardner : “… Axel Hervelle, die naar Real Madrid vertrok ! Ja, die vond ik ook wel sterk tegen ons.”

Yarbrough : “Groot, agressief, een goed schot en hij kan met de rug naar de ring spelen. Hij heeft zeker talent.”

Gardner : “Maar ik denk dat de betere Belgische spelers bij Oostende zitten. Mathias Desaever en Jef Van der Jonckheyd, bijvoorbeeld. Ik speel graag met Desaever, hij kan een beetje op alle posities uit de voeten.”

En wie heeft de beste ploeg in de competitie ?

Gardner : “Ik vind Oostende de beste ploeg.”

Yarbrough : “Veel spelers hebben blijkbaar schrik van de naam Charleroi. Door zo’n instelling beginnen ze al met een achterstand aan de wedstrijd. Charleroi is natuurlijk fysiek sterk en groot, misschien zijn sommige spelers daardoor geïntimideerd. Versta mij niet verkeerd, ik vind ze een sterke ploeg, maar… ( Jason en Vincent kijken elkaar aan en glimlachen.)”

door Matthias Stockmans

‘Het is niet omdat je naar Europa vertrekt, dat je vanzelf in een goede situatie belandt.’ (Jason Gardner)

‘Ik heb een onderscheid leren maken tussen businessbasketbal en vrije tijd.’ (Vincent Yarbrough)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content