Winst tegen Charleroi moet AA Gent weer in rustiger vaarwater brengen, want de Buffalo’s maken nu ook definitief een overgangsjaar door. De terugkeer van Elimane Coulibaly moet na de winterstop zorgen voor meer ervaring en leiderschap.

Voorzitter Ivan De Witte en algemeen manager Michel Louwagie werden na het uitdagend gedrag van Ilombe ‘Petit-Pelé’ Mboyo thuis tegen Waasland-Beveren alweer gedwongen om een uitslaande brand te blussen. Want eerder moesten ze, na de aanstelling van Bob Peeters op 1 november, ook al aanwinst Jordan Remacle een week naar de B-kern verwijzen, Christian Brüls op de vingers tikken nadat hij in Sint-Martens-Latem werd gesignaleerd met een sigaret in de hand én youngster Benito Raman een bezinningsmoment aanbieden bij de beloften, nadat hij de motivatie en nonchalance van ploegmaats hekelde.

Maar Mboyo, dat bleek toch nog even een apart geval. De Rode Duivel vormt belangrijk kapitaal voor het sinds kort schuldenvrije AA Gent. De 25-jarige balvaste Congolese Belg is met zeven goals in vijftien competitieduels topschutter van het team en voorin eigenlijk onmisbaar wegens het onvoldoende rendement van Rodgers Kola en Shlomi Arbitman. Bovendien weet Louwagie uit ervaring dat Mboyo zich niet laat commanderen en soms de fysieke confrontatie niet uit de weg gaat. Dat hij eigengereid gedrag vertoont, werd vorige week maandag nogmaals bewezen: Mboyo organiseerde zelf een persconferentie, waarbij de Brusselaar ook kritiek aan het adres van het management gaf.

Diplomaat

Louwagie kreeg dan ook de wind van voren op maandagavond, toen er een samenkomst was gepland van het bestuur en de vzw. De West-Vlaming – al sinds 1990 manager bij AA Gent – moest uitleg geven over de sportieve malaise én Mboyo. De vele mislukte transfers werden op de korrel genomen, waarbij Louwagie moest verklaren waarom Remacle, Kola, Cendros, Gecov en Eriksson niet het equivalent vormen van de vertrekkers Coulibaly, Jørgensen, Ljubijankic, Smolders en El Ghanassy. En aangezien Mboyo gewag had gemaakt van oerwoudgeluiden bij de eigen aanhang en schermde met interesse van (Engelse en Russische) clubs, bestond er een strekking die een verkoop tijdens de winterstop voorstelde.

De Witte blijft een diplomaat, maar hij is voorspelbaar. De voorzitter suste de gemoederen en nam dinsdagvoormiddag een verstandige beslissing. Voor het bekerduel tegen Anderlecht sprak hij op vaderlijke wijze de misnoegde supporters toe. “Bedankt voor het geduld om ons weer op het goede spoor te brengen”, stelde hij. “En ik beloof u dat we absoluut tijdens de winterstop de nodige mooie versterkingen zullen aanbrengen zodanig dat jullie weer trots kunnen zijn.” Qua charmeoffensief kon dat alvast tellen. Zeker aangezien De Witte er vervolgens aan toevoegde dat Mboyo en de club samen wilden bewijzen dat de fans hen dierbaar zijn. “Bedankt dat jullie zijn excuses, op vraag van mezelf, willen aanvaarden”, oordeelde De Witte. “Ik bied mijn verontschuldigingen aan”, vertelde Mboyo dan weer in keurig verstaanbaar Nederlands. “Mijn reactie was verkeerd en dat zal niet meer gebeuren.” Het aanvankelijk beperkte applaus kreeg echter een grotere dimensie toen de aanvaller na een kwartier de 1-1-gelijkmaker aantekende. De Buffalo’s hielden zo de kansen gaaf voor een plaats in de halve finales van de Cofidis Cup.

Oorlog maken

AA Gent en Bob Peeters, het leek vooraf een mooie puzzel die perfect in elkaar zou passen. De voormalige international kende de club, waar hij eerder had gewerkt als beloftetrainer onder Michel Preud’homme, terwijl het management al had kennisgemaakt met de veeleisendheid van Peeters. Alleen miskeek de ex-spits zich op de verziekte sfeer in de kleedkamer, waar ego’s zichzelf overschatten en niet weten wat zelfkritiek is. Van ezels kan je geen koerspaarden maken, dat weet de trainer ondertussen ook al na de teleurstellende 3 op 21. Nog te vaak leiden individuele defensieve blunders en concentratieverlies tot kostbaar puntenverlies. Peeters wil daarom op korte termijn de kern van 30 naar maximaal 24 tot 25 spelers terugbrengen, hard en correct de confrontatie aangaan – dat leerde hij van Erik Gerets bij Lierse – het trainingsvolume opdrijven, de mentale veerkracht verhogen en ijveren naar een kwaliteitsinjectie tijdens de winterstop. Op zijn verlanglijstje staan (ervaren) voetballers (uit de Belgische competitie) voor de centrale as van de ploeg, eenzelfde verzuchting die Trond Sollied constant lanceerde.

Met de aanwerving van Coulibaly (32) – die akkoord ging met een contract van anderhalf jaar – werd alvast een wens ingewilligd van Peeters, die een liefhebber is van de Senegalese targetman met Belgisch paspoort. Hij kan immers oorlog maken in de zestien meter. Zijn komst moet ervoor zorgen dat Mboyo in een zwervende rol als 9,5 – zoals Hein Vanhaezebrouck hem uitspeelde bij KV Kortrijk – beter tot zijn recht komt en de aanvoer vanaf de flanken meer zal renderen. Coulibaly vertrok afgelopen zomer uit het Ottenstadion omdat hij geen opslag had gekregen en nog altijd speelde voor het loon na zijn komst van Kortrijk, terwijl het ook niet echt boterde met Sollied. Toch zal het belangrijk zijn om duidelijke afspraken te maken met de routinier, een persoonlijkheid die zich in het verleden wel eens nukkig toonde bij een plaatsje op de bank. Bovendien is de vraag of zijn niveau na een gedwongen inactiviteit (ontslag bij Beerschot na aanvaring met Hernán Losada) zal volstaan om het team een directe meerwaarde te bezorgen.

Dat Peeters Hannes Van Der Bruggen – die geen basisplaats had bij het begin van het seizoen – tot aanvoerder promoveerde, werd alvast intern op gejuich onthaald. De Belgische jeugdinternational geldt als een verstandige gast met de juiste mentaliteit, is door zijn meertaligheid verbaal sterk én ligt goed binnen de selectie. Het was ook moedig van de amper negentienjarige middenvelder om toe te happen, want vele anderen zouden passen voor die rol binnen de huidige multiculturele groep. Anderzijds wil het ook zeggen dat er geen sterke figuren meer in de kern zaten na het uitvallen van natuurlijke leider Bernd Thijs. Oud-kapitein César Arzo kon niet langer, want in de kleedkamer is het gezag van de Spaanse centrale verdediger volledig afgebrokkeld.

Met het oog op de toekomst – de inge- bruikname van het nieuwe Arteveldestadion in juli 2013 – staat het clubmanagement nu op een kruispunt en is het verplicht de juiste ingrijpende beslissingen te nemen, zeker inzake in- en uitgaande transfers.

door frédéric vanheule – beelden: imageglobe

De Witte blijft een diplomaat, maar hij is voorspelbaar.