Net op tijd kreeg Lierse zijn licentiedossier rond. Na het 3-0-verlies van zondag op Anderlecht kan het zich de komende weken weer op het sportieve behoud concentreren. Maar om van een rooskleurige toekomst te spreken moeten nog een paar knopen doorgehakt worden.
Maandagavond vierde Lierse met de supporters in het Themacafé de honderdste verjaardag van de club. Veel scheelde het niet of het was een begrafenisfeest geworden. Pas een paar uur voor het verstrijken van de deadline kreeg Lierse zijn licentieaanvraag rond, waardoor de spelers en supporters zich nu volop kunnen concentreren op de sportieve strijd om het behoud.
Veel tijd om te vieren kregen de bestuurders niet. Er wacht hen nog veel werk. De voorbije weken werden een aantal praktische afspraken opzijgeschoven om de nodige centen en papieren voor de licentiecommissie tijdig klaar te krijgen. Deze week, kregen de spelers vorige week beloofd, worden de spelerslonen van januari betaald. De volgende stap is de regularisatie van achterstallige pensioengelden van een aantal spelers. Het gaat niet om een paar tienduizend euro, maar om een aanzienlijk veelvoud daarvan. Kristof Imschoot schrikt bij de vraag of het klopt dat hij nog een aanzienlijke som aan achterstallige pensioengelden te goed heeft. “Hoe weten jullie dat ?” Herhaaldelijk klopte hij al aan bij de club om die zaak op te lossen. Altijd wordt dat uitgesteld. De zaak sleept al maanden aan. Imschoot hoopt op een spoedige regeling. “Ik heb net gebouwd. Het gaat om heel veel geld.” Bij Sporta is men op de hoogte van de problemen, zegt Dirk De Vos. “Dikwijls wordt bij een overname het verleden verkeerd ingeschat. Maar dat de nieuwe beheerders niets van dit probleem weten, klopt niet. Bij de laatste gesprekken, die van vorig seizoen dateren, waren zij ook al aanwezig. Ook later probeerden we een aantal keer contact te nemen met Lierse, omdat wij voorstander zijn om zulke zaken via dialoog op te lossen. Tot dit weekend kregen we geen enkele reactie van het bestuur. We weten wel dat een aantal spelers de club schriftelijk in gebreke hebben gesteld.”
Snoeien in de loonmassa
Als het bestuur ook de gemaakte afspraken met de spelers uitvoert, kan het volop aan de toekomst werken. Leo Theyskens gelooft in de leefbaarheid van Lierse als profclub in de eerste klasse. Qua achterban, wat toeschouwers en business seats betreft, hoort Lierse ook vandaag in de eerste helft van de eerste klasse.
De voorbije jaren kreeg Lierse het budget nooit rond. Voortwerken met het huidige budget (zes miljoen euro) vergt extra middelen die de club zoals hij nu bestaat nooit kan genereren. Aangezien schaalvergroting of samenwerking met andere clubs niet de eerste optie is, gaat Theyskens bij groen licht van de licentiecommissie volop voor een lightversie van Lierse. Aangezien er geen extra inkomsten aan te boren zijn, zal er gesnoeid worden in de uitgaven. In vergelijking met het begin van dit seizoen zal de salarislast volgend seizoen gehalveerd worden. Het vertrek van een aantal overbodige spelers hielp alvast.
Eigenlijk had iedereen die stap vorig seizoen al verwacht. Toen liepen een aantal zware contracten uit de goede oude tijd ( Nikolovski, Thompson) af. Daardoor had het nieuwe Lierse in één klap 1,3 miljoen euro kunnen besparen. Bedoeling was de helft van die som te investeren in nieuwe spelers. Dat paste ook in het businessplan waartoe de club zich tegenover de stad engageerde, om de loonlast terug te brengen tot ongeveer vijftig procent van het budget. Daar zat Lierse op 30 juni 2005 niet ver naast. Verbijsterd stelde men vast dat, ondanks alle ellende van de voorbije seizoenen, de salarislast weer ongeveer op het oude, onleefbare niveau te situeren was : om en bij de zeventig procent van het budget van zes miljoen euro. Op aandringen van trainer Paul Put, die steeds maar nieuwe spelers vroeg, werden voor het eerst sinds de transfer van Laurent Fassotte weer transfersommen betaald. Dat Put net voor de competitiestart nog smeekte om een extra centrale verdediger omdat hij niet overtuigd was van de bruikbaarheid van Timothy Dreesen deed kenners toen al ongelovig het hoofd schudden : kende Put zo weinig van voetbal ?
Lekker eten
Besparingen bepalen straks ook de toon bij de contractbesprekingen. Liefst acht spelers zijn of waren dit jaar op het Lisp einde contract : Yves Van der Straeten, Stef Wils, Wouter Goris, Michael Nnaji, Jimmy Smet, Nicolas Timmermans, Alessandro Nunes en Kristof Imschoot. Vorige week raakte bekend dat Wils voor Westerlo tekende. Hij koos naar eigen zeggen voor zekerheid. In oktober werd hij samen met Kristof Imschoot bij het bestuur geroepen, dat hen meedeelde dat de nieuwe ploeg rond hen zou uitgebouwd worden. Sindsdien hoorde geen van beiden nog iets. Na drie jaar licentieperikelen en uitgestelde betalingen zijn de spelers die al langer op het Lisp rondlopen een beetje murw. Ook Imschoot weet niet wat hij moet doen. “Ik vraag me af wat het hier straks wordt. De spelers die hier al een paar jaar zijn, snakken naar wat stabiliteit en zekerheid.” Kapitein Yves Van der Straeten kreeg nog geen enkel signaal. Is hij misschien te duur ? “Toen ik hier aankwam, had ik naar Lierse normen een vrij zwaar contract,” zegt hij, “maar bij de contractvernieuwing heb ik toch heel wat ingeleverd.” Hij weet niet goed wat hij moet doen. “Vroeger wist je in januari waar je het volgende seizoen zou spelen, nu wordt dat april, misschien mei. Wat we hier al jaren meemaken, begint wel te wegen. Ik snap dat Stef Wils voor zekerheid kiest.”
Ook na de overname vorig jaar kregen de spelers en supporters geen zekerheid. Aan het eind van de tunnel schijnt licht, voorspelt de voorzitter, maar de tunnel is toch weer behoorlijk lang. Mede door de door de stad geblokkeerde tv-gelden was in oktober het beschikbare geld op. Extra inkomsten waren er niet. De tijd dat Herman Van Holsbeeck de 600 business seats vol kreeg, is voorbij. Toen lokte Lierse vooral ondernemers die zich door hun participatie in de verbouwing van het stadion verplicht voelden een contract voor drie jaar af te sluiten. De meeste van die contracten werden niet verlengd, ook omdat op het veld het sportieve verval was ingezet. Dat Lierse de reputatie heeft van alle eersteklassers het lekkerste eten te serveren, volstaat niet om alle plaatsen te vullen. Op het Lisp troost men zich met de gedachte dat zowat alle eersteklassers zich vertwijfeld afvragen hoe ze die seats vol moeten krijgen. Zelfs Anderlecht heeft geen jarenlange wachtlijst meer zoals voorheen.
Het plan om het Lisp te voorzien van een lounge bar, waar men via netwerking een ander publiek wilde bereiken, was een uitstekend idee, maar omdat de centen om de basisinvestering te doen ontbraken, werd het afgeblazen. In december leverden extra businessavonden voor de licentie extra middelen op : tussen een half en één miljoen euro werd toen ingezameld, waarvan een flink deel terugbetaald moet worden. Ook na de vrijgave van de tv-gelden door de stad had Lierse onvoldoende geld om een gegronde licentieaanvraag samen te stellen. De laatste dag moest het bestuur nog 250.000 euro bijeenzoeken, waarna Theyskens opmerkte dat het veel meer was : ongeveer het dubbele.
Als Lierse het geld dat vorige week werd losgeweekt bij gulle schenkers én de opbrengst van de businessavonden moet terugbetalen, gaat het om ruim één miljoen euro. Daarbij is geen rekening gehouden met de twee nog lopende leningen waar de stad borg voor staat. De terugbetaling van een van die leningen werd in februari 2005 voor drie jaar opgeschort. Radicaal snoeien in de uitgaven is geen optie, maar wel de enige voorwaarde om te overleven.
GEERT FOUTRÉ
