door Jacques Sys
Geen bestuurder in dit land die zijn club op zo een geruisloze manier dirigeerde als de vorige week overleden Michel Van Maele. De ex-burgemeester hield zich bij voorkeur op in de luwte, interviews gaf hij slechts per hoge uitzondering. Alleen binnen het directiecomité pleegde hij zijn stem te verheffen. Dat Club Brugge in het begin van de jaren zeventig na een stormachtige periode weer met de voeten op de grond kwam, was uitsluitend de verdienste van Van Maele. Na enkele wilde financiële escapades stond Club toen aan rand van het faillissement. Als burgemeester van Brugge trok Van Maele de vereniging uit het moeras van de uitzichtloosheid. Hij zocht investeerders, liet op kosten van de stad een nieuw stadion bouwen en werd afgevaardigd beheerder van de club die hij al als kleine jongen adoreerde.
Het was het begin van een nieuwe periode voor Club Brugge. Naar de mening van Michel Van Maele werd vanaf dan met ontzag geluisterd. Club Brugge waagde zich nooit meer op financieel glibberige paden. De tragische gebeurtenissen uit het verleden hadden een soort traumatische uitwerking en bovendien hield Van Maele als een peetvader de stabiliteit in de gaten. De honneurs liet hij graag aan anderen over. Aan Antoine Vanhove bijvoorbeeld, met wie hij een merkwaardige twee-eenheid vormde, een onwrikbaar duo dat elkaar stevig in het zadel hield. Nooit pochte Van Maele met de sportieve ingrepen die hij voor Club Brugge deed. Maar talrijk zijn de spelers die hij, soms na solobewegingen, naar het Olympiastadion haalde. Zoals bijvoorbeeld Jan Ceulemans, de meest succesvolle transactie uit de geschiedenis van Club.
Alles wat Van Maele ondernam, deed hij in zijn specifieke, directe en soms wat botte stijl. Door zijn jovialiteit was hij een volksfiguur die in het dorpscafé van Sint-Michiels graag een kaartje legde met leeftijdsgenoten. Maar op hetzelfde moment werd hij bestempeld als een gehaaide zakenman die zich niet gemakkelijk liet rollen, een sluwe strateeg die ook dan ijzingwekkend kalm bleef toen hij als burgemeester op een gegeven moment affairisme en belangenvermenging werd verweten.
Binnen Club Brugge valt er nu een strakke, harde hand weg. Het is af te wachten hoe die leemte opgevuld zal worden. Toen Van Maele in maart 1999 voorzitter werd, stelde hij zelf een korte termijn in het vooruitzicht. Maar de vraag wie hem moest opvolgen, zorgde binnen de vereniging niet voor eensgezindheid. Van Maele begreep dat hij beter aan het roer bleef. Zo maskeerde hij naar buitenuit ook bepaalde tegenstellingen die er binnen de schoot van de vereniging sudderden.
Nu is die opvolging wel aan de orde en circuleren er verschillende namen : Roland Van Maele, de neef van de overleden voorzitter, Michel D’Hooghe en voormalig Barco-topman Hugo Vandamme. Maar het is evenzeer mogelijk dat Club iemand uit zijn eigen Raad van Beheer plukt, waar het de afgelopen jaren in alle stilte met de vergrijzing brak en tal van nieuwe mensen installeerde. Zoals bijvoorbeeld Chris Caestecker, een beschermeling van ondervoorzitter Marcel Kyndt en naar verluidt een man met dynamiek en moderne ideeën. Maar veel belangrijker dan de vraag wie Van Maele als voorzitter opvolgt, is wie nu als de nieuwe sterke man in zijn voetsporen treedt. Marcel Kyndt leek daarvoor de meest aangewezen persoon. Kyndt, niet bepaald een groot communicator, heeft met Van Maele gemeen dat hij niet graag op de voorgrond treedt. Maar tijdens het tussenseizoen zag hij zijn poging om Marc Degryse binnen te halen jammerlijk falen, de steun van de bij Club nog altijd invloedrijke Michel D’Hooghe ten spijt. Resoluut koos Van Maele toen de kant van Antoine Vanhove. Afwachten wordt het nu ook welke richting het uitgaat met Vanhove die met Michel Van Maele zijn beschermengel verliest. Het is echter twijfelachtig of dit de macht van de huidige directeur beknot, zeker nu Vanhove de voorbije weken energiek en succesvol zijn tanden zette in een aantal netelige contractbesprekingen en zondag nog een opmerkelijk succes boekte toen Timmy Simons voor vijf jaar bijtekende.
Club Brugge zal rustig de tijd nemen om op zoek te gaan naar een nieuwe bestuurlijke identiteit. Maar het wordt hoe dan ook een delicate opgave om alle terreinen goed af te bakenen, zeker nu Van Maele er niet meer is om eventuele branden te blussen. Ook in die zalvende rol zal hij fel worden gemist.
Alleen Michel Van Maele redde het Brugse voetbal.
