De Women’s Champions League houdt vanavond even halt in Sclessin. Standard moet tegen titelverdediger Frankfurt de Belgische eer in Europa hoog houden. Achter de schermen zijn de Rouches de contouren van het post-BeNe Leaguetijdperk aan het uittekenen.

De tribune aan de P3 van de Académie Robert-Louis Dreyfus loopt aardig vol voor het U17-duel tussen België en Georgië. Voor de Belgische meisjes is het de eerste van drie kwalificatiewedstrijden, met aan het einde van de rit misschien een ticket voor het EK van volgend jaar in Wit-Rusland. Terwijl de Brabançonne weerklinkt, wijst Fery Ferraguzzi, technisch directeur van Standard Femina, trots naar twee guitige meisjes die naar het oneindige staren. ‘Dat zijn er twee van ons’, vertelt ze. Die ons slaat op Sarah Wijnants en Davinia Vanmechelen, de twee nieuwe speerpunten van het verjongde Standard. België zou Georgië uiteindelijk met een hallucinante score verslaan: 15-0. Met vijf treffers van het Standardduo.

De kans dat Wijnants en Vanmechelen vanavond de netten vijf keer bol zullen doen slaan, is nihil. De krachtsverhoudingen tussen Standard en FFC Frankfurt zijn zo scheefgetrokken dat een gelijkspel al een half mirakel zou zijn. Vorig seizoen ging Frankfurt als een pletwals door de Champions League. In negen wedstrijden scoorden de Duitsers 42 keer, enkel PSG kon in de finale wat weerwerk bieden (2-1). Ferraguzzi omschrijft de wedstrijd tussen Standard en Frankfurt als een race tussen een Ferrari en een Citroën. Een ongelijke strijd dus.

Op financieel vlak is de kloof tussen de twee clubs nog indrukwekkender. Dankzij de steun van hoofdsponsor Commerzbank – de tweede grootste bankgroep in Duitsland – schurkt het budget van FFC Frankfurt tegen de twee miljoen euro aan. Cijfers om van te duizelen in het vrouwenvoetbal. Dat is meteen de reden waarom de club uit de deelstaat Hessen een flink palmares heeft: vier Champions Leaguezeges, zeven landstitels en negen bekers. In vergelijking met de Duitse mastodont is het budget van Standard bijna verwaarloosbaar. Ferraguzzi: ‘Vorig seizoen in de BeNe League lag ons budget merkelijk hoger. Toen gaven we veel geld uit aan busreizen, hotelovernachtingen, winstpremies en verplaatsingskosten van speelsters zoals TessaWullaert en Vanity Lewerissa, die van ver kwamen. De meeste uitgaven zijn weggevallen en nu doen we het met een pak minder.’

LEUK TUSSENDOORTJE

De schier ongelimiteerde middelen van Frankfurt doen Standardtrainer Benoît Waucomont verbleken. ‘Ik ben Frankfurt gaan scouten en ik waande mij in een andere dimensie: 2500 toeschouwers in het stadion, overal televisiecamera’s, de interviews die voor een vol sponsorbord worden afgenomen. En dan spreek ik niet eens over de speelsters. (blaast even) Dat zijn machines. Wij zijn amateurs, bij Frankfurt zijn het allemaal profs. Mijn ploeg zal zich moeten overtreffen én alles zal moet meezitten. Ik hoop dat die Duitse meisjes straks het veld opstappen en denken: we zullen die kleine Belgen met huid en haar opvreten.’

De Champions League is voor Standard een leuk tussendoortje om even de zorgen in eigen land te vergeten. Het opdoeken van de BeNe League heeft de Rouches namelijk met een serieuze kater opgezadeld. De Luikenaars werden beroofd van topduels tegen Ajax, Twente of PSV. In de plaats kreeg Standard de Super League op zijn bord. Zeg maar een lightversie van de BeNe League, inclusief play-offs én halvering van de punten zoals bij de mannen. Maar met slechts twintig speelrondes. ‘Ik had kunnen leven met een format waarin de ploegen elkaar vier keer ontmoeten’, aldus Waucomont. ‘Maar dit? Ik heb meisjes die elke week duizend kilometer afleggen om vier keer te komen trainen en in het weekend een competitiewedstrijd te spelen. Is dat verantwoord voor twintig wedstrijden per seizoen?’

Sterspeelsters Wullaert en Lewerissa konden niet snel genoeg uit België vertrekken. Het verhaal van de Nederlandse goaltjesdief Lewerissa is symptomatisch voor het verlies aan aantrekkingskracht van de Belgische clubs. De Nederlandse bondscoach Arjan van der Laan dreigde ermee Lewerissa niet meer op te roepen indien ze in de Belgische competitie zou blijven hangen. Terwijl Luik een paar maanden geleden wel nog tot zijn scoutinggebied behoorde. Standard is dus dé grote verliezer van de competitiemake-over. ‘We willen met Standard een waardige Belgische ambassadeur zijn in Europa. Met een goed resultaat tegen Frankfurt zouden we bepaalde zaken in beweging kunnen zetten.’

Aanvalster Aline Zeler sluit zich daarbij aan. ‘Onze rol is duidelijk: de andere Belgische clubs meetrekken. Op dit moment gaapt er een enorme kloof tussen de Super League en eerste klasse. Dat moet op termijn weggewerkt worden.’

Niet alleen de competitieformat, maar ook de kalender wekt lichte irritatie op bij Standard. Waucomont gaf op 13 juli het startschot van het nieuwe seizoen. Drie maanden later staat de teller op vier competitiewedstrijden. Vorige maand lag de competitie drie weken stil en van half december tot half februari zal er ook geen bal getrapt worden in de Super League. Waucomont: ‘Bij de opmaak van de kalender werd enkel rekening gehouden met de nationale ploeg. De voetbalbond heeft zichzelf een immense druk opgelegd: de Red Flames móéten zich kwalifieren voor het EK van 2017. Maar heeft de bondscoach werkelijk tien dagen voorbereiding nodig voor een wedstrijd tegen een zwakke tegenstander als Bosnië?’

AANZUIGEFFECT

Het verdwijnen van de BeNe League had één positief effect. Standard Femina heeft van de doorstroming van eigen talent zijn belangrijkste pijler gemaakt. Begin jaren tachtig was het jeugdbeleid van Standard een no man’s land. ‘België had minstens twintig jaar achterstand op het Italiaanse en Duitse voetbal’, herinnert Ferraguzzi zich. ‘Toen ik hier in 1980 aankwam, was ik het profbestaan gewend bij Lazio Roma. In mijn eerste wedstrijd voor Standard stond ik plots met mijn enkels in de modder op het patattenveld van Veldegem.’

Na haar voetbalcarrière schudde Ferraguzzi de boel wakker. Het Standardbestuur volgde en zette zijn schouder onder een hyperambitieus plan: een jeugdacademie voor meisjes uit de grond stampen. Intussen zit Standard aan 110 meisjes verdeeld over zes ploegen. De infrastructuur, de gediplomeerde trainers en de professionele werkomgeving zorgen voor een aanzuigeffect. ‘Bij de jongens draait het al heel vroeg om poen. Vaak zie je jongens van amper veertien jaar met een advocaat en een makelaar naar de voorzitter stappen voor een contract. Een meisje dat zich hier komt inschrijven, is vooral aangetrokken door de academie.’

Het perspectief om tegen jongens te voetballen is ook een doorslaggevende factor. Alle meisjesploegen – van de U12 tot de U15 – spelen tegen jongensclubs uit de provincie Luik. ‘Onze meisjes spelen altijd tegen jongens die een jaar jonger zijn. We winnen vaak omdat we drie keer per week trainen en technisch gewoon beter zijn. Niet omdat we onze leeftijd mee hebben.’

Rijk zullen ze aan de boorden van de Maas niet worden van hun jeugdacademie. Op termijn moet dat beleid wel een nieuwe Tessa Wullaert opleveren. Of een moderne versie van clubmonument Aline Zeler. ‘Ik heb een gekke droom: op een dag wil ik elf meisjes uit onze eigen academie in de eerste ploeg zien staan. Dat zou een beloning zijn voor alle mensen die in de schaduw werken.’

DOOR ALAIN ELIASY – FOTO’S GF

‘Ik heb een gekke droom: op een dag wil ik elf meisjes uit onze eigen academie in de eerste ploeg zien staan.’ ALINE ZELER

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content