Ben Ebong wil een prijs pakken met Oostende.
BC Oostende wist zich te plaatsen voor de Final Four in de Eurochallenge. Daarmee is de kustploeg nog maar het zevende team dat erin slaagt om zo ver te komen in een Europese competitie. De laatste keer dat een team zo ver kwam, was in 2008, toen Bergen zelfs de finale haalde (en verloor).
Ben Ebong (34, 2m02), toen speler van Bergen en sinds dit seizoen bij Oostende, maakte het allemaal mee. Op 29 april, tegen Zenit Sint-Petersburg, mag hij deelnemen aan zijn tweede Final Four in drie jaar tijd. “De gelijkenissen met het Bergen van 2008 zijn frappant”, merkt Ebong op. “Net als wij toen doet Oostende nog volop mee op drie fronten. Het leverde wel wat mentale problemen op. Op welke competitie focus je? De titel, de beker of Europees?”
Op 25 april dient Oostende eerst in de Lotto Arena te strijden om de Belgische beker. Tegenstander is Bergen, dezelfde affiche als in 2008. “Ik verloor toen met drie puntjes, hopelijk mag ik deze keer in het winnende kamp staan”, glimlacht de Amerikaanse centerspeler. “Ik zou het anders mijn ex-ploegmaats wel gunnen, ik heb er nog steeds veel vrienden. Ook het publiek is me niet vergeten, want ik word er telkens hartelijk ontvangen.”
Ben Ebong kende aanvankelijk wel wat aanpassingsproblemen bij Oostende. Zelf heeft hij daarvoor een goede verklaring: “Zowel bij Bree als bij Bergen werkte ik met Chris Finch als coach. Ook toen die naar de VS terugkeerde en Arik Shivek overnam, bleef die groep dezelfde. Ik was het gewend om 30 tot 35 minuten per wedstrijd te spelen. Bij Oostende krijgt iedereen een meer specifieke rol toebedeeld. Ik ben niet de enige in het team die daar in het begin wat moeilijkheden mee had. Soms is dat frustrerend, want ik weet dat ik meer kan tonen. Maar ik doe wat de coach me opdraagt. Hij is van mening dat ik in die meer specifieke rol, rebounds pakken en minder minuten maken, het meeste bijdraag tot de ploeg.”
Oostende is bezig een ploeg te bouwen die prijzen wint, weet Ebong. “Dan kan je kiezen: of je speelt 35 minuten per wedstrijd en keert op het eind met lege handen huiswaarts, of je leert leven met een andere rol en haalt als ploeg titels. Of zo hopen we toch, want net als drie jaar geleden met Bergen, kunnen we nog naast alle trofeeën grijpen”, besluit de realistische Amerikaan.
DOOR MATTHIAS STOCKMANS & DANIEL DEVOS
