OPERATIE CHARME

© BELGAIMAGE

De nationale ploeg staat weer op de rails en de band met de fan is hersteld. Met dank aan focus en een goeie loting, die alle ruimte liet voor offensief plezier.

Na goed een kwartier veerde het volk op een van de tribunes van het Koning Boudewijnstadion zondagavond al recht. Er werd afgeteld, en op nul werd de Mexican wave ingezet. De andere vakken volgden. Hoe anders was de sfeer nog amper twee maanden geleden, begin september, toen de Rode Duivels zich na het EK op gang trokken voor een nieuwe kwalificatiecampagne? Toen was er vooral ontgoocheling en frustratie over wat er in Frankrijk was gebeurd. Toen werd de wedstrijdmentaliteit van de spelers gehekeld, de tik tegen Spanje (0-2) kwam aan en er weerklonk boegeroep en gefluit. Amper twee maanden verder zijn we, en overtuigende zeges tegen Cyprus (0-3), Bosnië-Herzegovina (4-0), Gibraltar (0-6) en Estland (8-1) hebben de fans van de nationale ploeg weer verzoend met hun elftal.

En dat is volledig de verdienste van coach en groep. In een najaar waarin ze allemaal bij hun club een pak verplichtingen hebben en de tegenstanders niet direct naam en faam genoten, hebben ze zich stuk voor stuk professioneel gekweten van hun taak. Ze toonden enthousiasme en gretigheid, tegen voetbaldwergen. Het was in het verleden wel eens anders. Een cynicus-perfectionist zuchtte zondagavond dat het nog een lange campagne zou worden. De amateur genoot. Zeker, drie goals weken af op een tegenstander, maar met name hoe de vierde tot stand kwam, is er eentje voor de powerpoints van trainersopleidingen. Onder druk rustig blijven, het veld breed houden. Vanaf de doellijn van Thibaut Courtois, in drie à vier passes aan de overkant, en dan met veel beweging afwerken. Top. Geef de Duivels ruimte en ze zijn dodelijk. Maar geef de Duivels die ruimte niet, en het lukt ook.

Veel scepsis hing er rond Roberto Martínez, toen Bart Verhaeghe en co hem eind augustus uit hun hoed toverden. Tijdelijk opgebrand in Engeland, op zoek naar een tweede adem. Toen hij het nieuws hoorde, zag je Romelu Lukaku op de beelden duidelijk schrikken. Maar twee maanden later heeft de Catalaan goeie punten gescoord. Zijn eerste discours klonk een beetje raar, het benadrukken van de winning spirit bij een ploeg die de voorbije vier jaar nauwelijks wat anders had gedaan dan gewonnen. Het ging ook voorbij aan de essentie. Winning spirit, een wedstrijdmentaliteit hebben de Rode Duivels, anders raakten ze niet waar ze waren, het was tactische duidelijkheid waar de ploeg nood aan had. En die bracht Martínez op trainingen. Meer dan in zijn boodschappen. Daarin is Martínez nog veel te Engels. Veel te wollig. Daar scoorde MarcWilmots veel betere punten. In een gesprek met Wilmots werden vaak nagels met koppen geslagen. Ook toen hij nog assistent was van GeorgesLeekens – nog zo’n wollige communicator – of Dick Advocaat. Op het veld werd Wilmots evenwel gaandeweg steeds minder duidelijk en verstrikte hij zich in beloftes aan zijn spelers. Bij Martínez is het omgekeerd: duidelijkheid erop, wolligheid ernaast. Valt bij te sturen, al zal het wel nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor zijn hij en zijn staf iets te lang op de Engelse leest geschoeid. De Spanjaard praat veel en gaat geen vraag uit de weg, maar de antwoorden doen nog te vaak denken aan analyses op de Engelse omroepen: het is allemaal great, fantastic en superb. Of unfortunate en unlucky. Te veel tabloidangst.

MANCHESTER UNITED

Kan je Martínez iets anders verwijten? Neen. Zeker niet op het veld, misschien wel in de aanloop. De dag van de match de bus naar Amsterdam nemen, is op zich niet verkeerd – Oostende-Eupen is even ver als Tubeke- Amsterdam – maar op een weekdag lijkt dat niet bevorderlijk voor de spieren. Het zou onder Advocaat of Wilmots (herinner u de heisa rond vluchten) niet waar geweest zijn. Het was een signaal dat het ‘maar’ een oefenmatch was, en als dusdanig werd het ook door de spelers opgepikt. Vandaar de makke eerste helft tegen Oranje, met wat verrassend geëxperimenteer. Zonder 9. Mét Lukaku in de basis waren de Belgen er allicht gaan winnen, maar wat had je dan geleerd?

Anderzijds, dit was ook geen cadeau voor Dries Mertens en na DivockOrigi (Spanje) en ChristianBenteke (Gibraltar) was MichyBatshuayi een veel logischer optie. Elke test heeft voor en tegen. Maar daar dienen oefenwedstrijden uiteindelijk voor. Het leerde ook dat het motortje van Steven Defour, uitstekend als aanjager, in Burnley nog wat meer volume mag krijgen.

Maar in de wedstrijden waar het toe deed, stond de ploeg er. Mét mentaliteit, met duidelijkheid, met herkenbare bewegingen. Danny Blind zei dat hij nog was verrast door de startopstelling van de Belgen en dat hij in de beginfase moest bijsturen. Te veel bezig geweest met de eigen blessurebesognes of de match tegen Luxemburg allicht, want de manier van voetballen is stilaan duidelijk.

De 3-4-3 past perfect bij de kwaliteiten van deze groep, op het EK verbaasden Jordan Lukaku en ThomasMeunier zich al over het feit dat er niet op getraind was. In Brugge weten ze op basis van tests al jaren dat Meunier over verbazingwekkende fysieke mogelijkheden beschikt, het was mede op basis daarvan dat scouts zich verdrongen op de tribunes. Idem dito met Yannick Carrasco, die uitstekend past in het omschakelingsvoetbal (maar ook in het soms dominante spel) van Atlético. Hij had het moeilijk in Frankrijk – hoger, vaker op rechts – maar als hij van wat verder mag komen, is Carrasco sterk(er). En verdedigend verliest hij zelden zijn tegenstander uit het oog.

Romelu Lukaku is duidelijk de nummer een van Martínez. ‘Still only 23‘, we zouden het vergeten, zo lang loopt hij al mee. Zijn bewegingen doen soms aan het good old Manchester United uit de tijd van Alex Ferguson denken. Twee ploegmaats in dezelfde lijn, de ene die veinst, dan doorlaat en de diepte zoekt, zodat de tweede hem kaatsend vrij kan spelen. Het United van de jaren negentig was er een meester in. Er zit Guardiola in deze nationale ploeg, maar ook wat AA Gent en een portie Manchester United.

HEERLIJKE LUKAKU

Romelu Lukaku is misschien de laatste Duivel die de fans moet overtuigen, want zelfs zondagavond was er wat gefluit, terwijl de spits van Everton écht alles goed deed. Het kaatswerk, het aan de praat houden van twee verdedigers, het afleggen, het afwerken op doel ook, slim afhakend bij zijn eerste goal, op snelheid bij de tweede. Na een zomer vol frustratie, een ambetant EK en het missen van een droomtransfer moet dit heerlijk zijn.

Het enthousiasme bij de fans is terug en de Belgische bazen zijn blij. Dankzij de nationale ploeg is er meer respect voor de Jupiler Pro League, wat verjonging (LeanderDendoncker, Youri Tielemans, Thomas Foket), een symbolisch eerbetoon aan TimmySimons na zijn ongelukkige afscheid, de acceptatie van Tubeke, … Operatie charme is Roberto Martínez gelukt. Het spel van de Rode Duivels is zeer genietbaar. Finetunen is voor na de (lange) break en de lente.

DOOR PETER ‘T KINT – FOTO’S BELGAIMAGE

Geef de Duivels ruimte en ze zijn dodelijk. Maar geef de Duivels die ruimte niet, en het lukt ook.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content