De voorbije jaren pakte Club Brugge in de competitie uit met een vliegende start, maar nu is de motor nog niet aangeslagen. In de jongste wedstrijden bleek dat Club zijn problemen in het centrum van de verdediging nog niet kon oplossen. David Rozehnal geniet niet echt het vertrouwen. Dat is niet geruststellend voor de wedstrijd tegen Borussia Dortmund, want als je Birger Maertens en Philippe Clement samen laat spelen, dan weegt dat op Europees niveau te licht. Ik heb het gevoel dat bij Club de start van de competitie ondergeschikt is aan de Champions League. Misschien dat Anderlecht nu wel sterk begint en een kloof slaat.
Het is bemoedigend dat Anderlecht nu zijn jeugd inpast, nadat het al jaren in iedere reeks drie, vier spelers telt die er met kop en schouders boven uitsteken. Het probleem daar is het niveau van de opleiders. Anderlecht haalt al jaren de beste jeugdspelers in huis, maar niet de beste jeugdtrainers. Dat vind ik onbegrijpelijk. Ik heb trainers gezien die tijdens wedstrijden zo hard schreeuwen tegen hun spelers, dat je er onpasselijk van wordt. Ze staan te coachen alsof hun leven ervan afhangt, ze missen een doelstelling, ze doen dingen die ingaan tegen iedere vorm van methodiek en pedagogiek. En niemand van bovenaf die ingrijpt.
Toch zijn er nu een paar jongeren kunnen doorstromen. Zij verdienen verder het vertrouwen. Daarom is het jammer dat Anderlecht Pär Zetterberg terughaalde. Die valt naar mijn idee in de huidige ploeg niet meer in te passen. Anderlecht voetbalt tegenwoordig snel vooruit, terwijl je met een Zetterberg die veel naar zich toetrekt, het spel alleen maar vertraagt en aan snedigheid inboet. Het gevolg is dat de tegenstander zich beter kan organiseren en dat het vervolgens moeilijker wordt voor Aruna Dindane en Nenad Jestrovic, de spitsen die vorig jaar eigenlijk verantwoordelijk waren voor de sterke terugronde. Veel beter dan te werken aan een terugkeer van Zetterberg, had Anderlecht gezocht naar een jonge middenvelder die het infiltreren beheerst.
Toch gaan Anderlecht en Club Brugge dit seizoen uitmaken wie er landskampioen wordt. Ik verwacht niet dat RC Genk zich in het titeldebat mengt. Het is met Josip Skoko en Wesley Sonck zijn hart en zijn ziel kwijt. Cédric Roussel zal ook wel zijn goals meepikken, maar terwijl Sonck in zijn eentje iets kan forceren, gaat het bij hem om van die zogenaamd gemaakte doelpunten. Ik ben ook benieuwd of Sef Vergoossen aan zijn 4-4-2 vasthoudt. Met spitsen die niet terugvallen en flankspelers die niet doordekken naar het middenveld, wordt het in topwedstrijden allemaal moeilijk te belopen. Meer dan ooit is er in deze competitie een duidelijke krachtverdeling. Met Anderlecht, Club, Standard, Genk, Lierse, Lokeren, Sint-Truiden, Gent en wellicht La Louvière in de linkerkolom.
door Raoul De Groote
