“Winnen doen we met het hele elftal, verliezen ook”, “de trainer geeft me vertrouwen en is tactisch een kraan”, “natuurlijk gaan we ons nog redden, er zijn nog 24 punten te verdienen”. Of, de beste van de laatste maanden : “Het doet pijn om hier vandaag te winnen van mijn ex-club, ik blijf hun grootste supporter.” Die laatste quote kwam van Kevin Roelandts na de 4-0 van Germinal Beerschot tegen Club Brugge. Roelandts was twee maanden eerder bij het grof huisvuil gezet en moet zowat de gelukkigste mens van de wereld geweest zijn toen hij zijn revanche beet had. Maar voetballers zeggen minder en minder wat ze denken en vervallen in nietszeggende clichés die je van mijlenver ziet aankomen. Eenheidsworst.

Topsporters en journalisten. Ze kunnen moeilijk met elkaar overweg, maar kunnen ook niet zonder elkaar. Na 25 jaar aan de ene zijde ervaar ik nu al een vijftal seizoenen wat het betekent tot die vervelende persmeute te behoren. Als voetballer besef je te weinig dat ook die mensen fel onder druk staan. Stress om te scoren. En scoren doen ze met ophefmakende uitspraken en straffe verhalen, soms ten koste van spelers die in al hun naïviteit net iets te open of loslippig zijn.

Spelers blijven dan ook nogal eens verweesd achter als ze afgedrukt zien wat ze gezegd hebben. Journalisten, schrijvende dan, hebben vandaag ook te maken met een nieuw fenomeen dat hen dekking moet geven. De kop van hun stuk wordt door een ‘specialist’ gemaakt en is dus per definitie spraakmakend. Dan wordt “we gaan onze voet moeten zetten” heel snel “Ronaldo moet na twee minuten van het veld getrapt worden”, of iets van deze aard.

Stijn Stijnen heeft het hart op de tong en verwoordde eigenlijk alleen maar wat wij allemaal denken. Laat ons niet hypocriet zijn, in profvoetbal op het allerhoogste niveau zijn veel middeltjes goed om een kwaliteitstekort te compenseren. Net zoals alle middeltjes goed zijn om meer kranten te verkopen. Moeilijke scheidingslijn en wie gebruikt wie op zo’n moment ?

Vandaar dus de noodzaak van een mediatrainer. Weer niets zeggen met heel veel woorden, er zijn al veel specialisten.

Stijnen zal de volgende keer wel tien keer zijn tong in zijn mond ronddraaien alvorens nog iets te zeggen. De Portugezen hebben optimaal gebruikgemaakt van ocharme wat holle woorden. Het leek wel een staatszaak van levensbelang. Met spijtig genoeg maar één grote verliezer. De Rode Duivels.

door wim de coninck Cocommentator van BelgacomTV

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content