De verrassende acties van Milan Jovanovic zijn dit seizoen dé grote troef van Standard. Maar ook naast het veld, zo blijkt uit enkele getuigenissen, beschikt het nummer 11 van de Rouches over een rijke persoonlijkheid.

M ilan Jovanovic, de 27-jarige Servische topscorer van Standard, kan even verrassend uit de hoek komen als muzikant Goran Bregovic, één van zijn grote idolen. Zelf omschreef Bregovic ooit wat hij leidde als “een orkest voor trouwfeesten en begrafenissen.” Het genre laat zich nog het best omschrijven als muziek die een onverwachte mix is tussen rock, filharmonie en zigeunerdeuntjes. De rockster van het vroegere Joegoslavië groeide ermee uit tot een wereldwijd bekende ambassadeur van de muziek van de Balkan. Hij gooide hoge ogen met soundtracks voor de films van Emir Kusturica en werkte samen met wereldvedetten als Iggy Pop en Cesaria Evora.

Jovanovic, de topscorer van Standard, noemt zich een fan. Goed vertrouwd met het werk van de muzikant én de cineast en als kind van de verschrikkelijke burgeroorlog die het voormalige Joegoslavië teisterde, is hij bekommerd om de toekomst. Ernst verpakt in een boodschap op vreugdetonen, want tegelijk heeft de spits, die binnenkort voor de tweede keer vader wordt, dankzij zijn optimistische en vrolijke karakter de herinneringen aan bombardementen en duistere kelders verdrongen. Wat volgt, is een portret, van mens én voetballer.

“Humor als wapen” Manu Ferrera, T2 van Standard

Hij zingt de hele tijd”, zegt Manu Ferrera, één van de mensen die het best in de diepste zielenroerselen van de linkspoot kan kijken. Het Andalusië van Ferrera en het Servië van Jovanovic hebben immers eeuwen onder het juk van buitenlandse machten geleefd : de Moren heersten over Sevilla, de Ottomanen over Belgrado. Humor is in zulke gevallen vaak de beste saus om het hoofd boven water te houden.

“Milan heeft enorm veel gevoel voor humor”, verduidelijkt Ferrera. “Eigenlijk kan je op die jongen niet kwaad zijn. Hij is altijd zo goedgezind dat het op iedereen afstraalt. In de kleedkamer zorgt hij altijd voor een vrolijke noot. Na de zege tegen Club Brugge vroegen de spelers aan Luciano D’Onofrio bij wijze van grap een dubbele premie. Hij deed alsof hij de jas van Luciano zou afpakken. Met zijn grappige Franse accent zei hij : ‘Die is goud waard. Ik verkoop hem en deel de opbrengst met jullie .‘ Zijn Frans is nog niet optimaal, maar het gaat steeds beter. Vorig seizoen fungeerde Milan Rapaic nog als tolk. Nu moet Jovanovic zelf verstaan wat we hem in het Frans zeggen. Hij geeft soms de indruk dat hij wat naïef is, maar dat is hij allerminst. Het fijne is dat hij als voetballer en als mens eigenlijk precies dezelfde is : hij drijft op enthousiasme. Bovendien durft hij de lat hoog leggen. Milan komt openlijk voor zijn ambities uit. In België is men dat niet gewoon, maar Michel Preud’homme kan daar erg goed mee om. Mede door zijn raad speelt Milan in vergelijking met vorig seizoen minder persoonlijk. Hij is niet langer een solist, maar een virtuoos die voor het orkest speelt. Hij kan alleen het verschil maken, maar doet ook anderen beter spelen. Hij is eigenlijk een orkest op zich. Bovendien is hij een echte prof, die niets aan het toeval overlaat. Bij mijn weten is hij nog nooit te laat op training verschenen. Hij is ook een zeer vriendelijke jongen, die oprecht geïnteresseerd is in het familieleven van zijn ploeggenoten. In een periode die wordt gekenmerkt door veel egocentrisme is dat opmerkelijk.”

“Sluwe vos” Philippe Clement (Club Brugge)

De spectaculaire duik die hij in het duel met mij maakte tijdens Standard-Club Brugge kostte me een onterechte rode kaart, terwijl hij eigenlijk geel verdiende voor dat stukje komedie. De instructies zijn dit seizoen duidelijk : wie zijn tegenstander een kaart probeert aan te naaien, moet zelf worden gestraft. Wat wil je dan nog dat ik over hem zeg ? Uiteraard is hij een goede en moeilijk te bespelen voetballer. Daarvoor heb ik respect. Maar dat wordt toch wel sterk overschaduwd door het feit dat hij zo’n lepe vos is. Sommigen vinden dat een kwaliteit, maar voor mij zijn er grenzen waar men niet over mag gaan. En dat heeft Jovanovic tegen ons jammer genoeg wel gedaan.”

“Niet foutloos af te stoppen” Bram Vandenbussche, Cercle

Bij het minste contact struikelt hij. Op een gegeven moment ging hij bij een fase in de zestien meter neer toen ik hem nauwelijks had aangeraakt. Ik vond het toen heel sportief van hem dat hij meteen aan scheidsrechter en publiek duidelijk maakte dat er geen sprake was van een fout. Maar enkele minuten later maakte hij weer een spectaculaire duik die de Rouches dit keer wel een strafschop opleverde. Hij ging toen bij de scheidsrechter om een rode kaart voor mij vragen. Het tekent hem ten voeten uit : de ene keer zou je hem de communie geven zonder biechten, de andere keer is hij een echte judas. Glen De Boeck had me vooraf op het hart gedrukt dat ik zo veel mogelijk moest anticiperen om te proberen hem af te stoppen, want zodra hij in balbezit is, is Jovanovic eigenlijk niet meer tegen te houden. Maar anticiperen is makkelijker gezegd dan gedaan omdat hij voortdurend in beweging is en bij een demarrage zijn rechtstreekse tegenstander geen enkele kans laat. Ik was dan ook meestal op achtervolgen aangewezen en kon hem alleen foutief tegenhouden.”

“Een man van 10 miljoen euro” Zoran Jelikic, vriend

Lané, wat in het Servo-Kroatisch ‘reekalf’ betekent, is een goede bijnaam voor hem want hij is vinnig, snel, elegant en onvoorspelbaar. Eigenlijk had hij in 2003 van Novi Sad naar Rode Ster Belgrado moeten verhuizen in plaats van naar Shakhtar Donetsk. Dan speelde hij nu wellicht al bij Chelsea of Real Madrid, want bij Rode Ster weten ze hoe ze talentvolle jongeren moeten klaarstomen voor de top. Dat geluk heeft hij niet gehad. Voor een overgang naar Oekraïne was hij eigenlijk niet klaar. Drie jaar heeft hij daar verloren. Nu is hij zonder twijfel de spectaculairste spits van België. Eerlijk gezegd zie ik niet goed in wie hem van de Gouden Schoen of van de trofee van Profvoetballer van het Jaar kan houden. Tijdens de mercato komende winter verwacht ik dat topclubs tot 10 miljoen euro voor hem bieden.”

“Een fan van Russische romans” Ljubomir Radanovic, vriend

Ik zie in Milan de verpersoonlijking van wat je de Slavische ziel kan noemen. In het westen is dat moeilijk te begrijpen omdat alles hier heel georganiseerd verloopt en omdat alle emoties altijd onder controle worden gehouden. Milan is een intelligente kerel die op school erg goed zijn best deed. Hij houdt enorm van lezen en heeft vooral een boontje voor de grote Russische romanschrijvers. Als we elkaar zien, spreken we veel over voetbal, maar ook over heel andere onderwerpen. Voor hij naar België kwam, kende hij enkel de Balkan en Rusland. Nu hij een andere wereld heeft leren kennen, is ook zijn persoonlijkheid sterk ontwikkeld. Hij heeft veel oog voor wat er rond hem allemaal reilt en zeilt. Dat hij altijd beleefd moet zijn, hebben zijn ouders er bij hem goed in gehamerd. Daarom ben ik er ook zeker van dat het succes hem niet zal veranderen. Hij is niet berekend, draagt het hart op de tong.

“Iedereen herinnert zich nog dat hij vorig seizoen op het veld van Club Brugge een verbaal akkefietje had met Sérgio Conceição. Milan heeft voor iedereen respect, maar als hij iets wil zeggen, houdt hij zich niet in. Voor niemand. Maar als hij zijn punt gemaakt heeft, blijft daar niets van hangen. Eén seconde na het incident met Conceição was hij het wellicht alweer vergeten. Hij is ongelooflijk spontaan. Tijdens een gesprek gebeurt het soms dat hij opstaat en dat hij me omhelst omdat hij weer iets bijgeleerd heeft.

“Hij doet me eigenlijk heel de tijd denken aan het nieuwe Servische tenniswonder Novak Djokovic. Beiden lopen niet alleen over van talent, maar proberen de toeschouwers ook nog net iets meer te bieden. Hij komt na zijn avonturen in Oekraïne en Rusland nochtans van heel ver terug. En eigenlijk heeft hij heel veel in één keer moeten verwerken : zijn doorbraak bij Standard, zijn eerste selecties voor de nationale ploeg en het feit dat hij vader is geworden. Vandaar dat ik hem een beetje vergelijk met een mooi glas in kristal : schitterend maar broos. Verwijten na een slechte wedstrijd zouden hem de pedalen kunnen doen verliezen en het onvoorspelbare uit zijn spel kunnen halen. Dat mag niet gebeuren. Hij moet kunnen blijven dribbelen en op intuïtie voetballen.”

“Grote klasse” Chemcedine El Araichi, Roeselare

Zijn hattrick tegen ons bewijst hoe sterk hij als spits is, want hij scoorde met de rechter, de linker en op vrijschop. Volgens mij en wellicht volgens nog veel anderen is hij inderdaad de beste spits in de Belgische competitie. Om hem aan banden te leggen moet je absoluut beletten dat hij zich omdraait. Maar met de rug naar de goal beschikt hij ook over kwaliteiten om een goede pass te geven, iets waarin hij volgens mij sterk verbeterd is. Nu geeft hij ook assists terwijl hij vroeger toch vooral ophef maakte met persoonlijke acties. Maar typerend blijft zijn scorend vermogen, zowel na een individuele als na een collectieve actie. Van zodra hij in balbezit komt, zoekt hij het duel op en dan is het voor een verdediger eigenlijk vaak verloren moeite. Als hij oprukt naar doel en gebruikmaakt van zijn formidabele versnelling, is het vaak te laat. Als verdediger moet je dat inderdaad proberen te beletten door gevat te anticiperen en door ervoor te zorgen dat de bal niet bij hem raakt. Dat wij daar niet in geslaagd zijn, is eigenlijk geen schande want ook bij Club Brugge lukte het niet. Al bij al heb ik maar twee woorden nodig om Jovanovic te typeren : grote klasse.”

“Hij blijft tot juni” Cvijan Milosevic, zaakwaarnemer

Met Milan verloopt alles bijzonder correct. In tegenstelling tot veel andere spelers uit het voormalige Oostblok werkt hij niet met verscheidene mensen om zijn belangen te verdedigen. Ik heb de indruk dat hij ook meer dan vroeger naar advies luistert en beredeneerder speelt. Hij voelt zich erg goed in Luik. In voetbal is alles mogelijk, maar volgens mij zal hij het seizoen uitdoen bij Standard omdat hij zijn steentje wil bijdragen tot het veroveren van de titel.”

“Kracht en finesse” Mark De Man, Anderlecht

Jovanovic heeft alles als het ware dubbel : een goede linker en rechter, individualisme en zin voor het collectief, kracht en finesse. Dat maakt hem zo gevaarlijk. Je weet nooit wat hij zal doen. Net als je denkt dat hij op snelheid buitenom wil gaan, snijdt hij naar binnen ; net als je denkt dat hij opteert voor een solo, geeft hij een uitstekende pass en als je een schot verwacht, volgt er nog een dribbel. En bij dat alles geeft hij blijk van een enorme balbeheersing.”

Door Pierre Bilic en Bruno Govers