Vijf opeenvolgende landstitels hebben de honger niet gestild bij Juventus. Getuige hiervan de ongebreidelde transferactiviteit deze zomer, met als top of the bill Gonzalo Higuaín. Niet de Serie A, maar de Champions League is nu het doelwit.

Het was voor een keer geen gerucht, waarvan de zomer doorgaans bol staat. En toch, toen het begon rond te zingen, durfde haast niemand te geloven dat het waar kon zijn. Napels, vicekampioen achter zijn grote rivaal Juventus, zou zijn beste speler uitgerekend naar de vijand laten vertrekken? Het was 15 juli. Tien dagen later was de zaak beklonken. In die korte tijdsspanne devalueerde Gonzalo Higuaín pijlsnel van idool naar verrader in de Napolitaanse voetbalharten. De directie van zijn club had hem drie jaar na zijn komst liever naar ergens anders zien vertrekken, maar dat beweerde ze wellicht vooral voor de schone schijn. In werkelijkheid had ze geen keus: wie 90 miljoen euro zijn kant op ziet komen, is niet kieskeurig. Zijn 36 doelpunten in één seizoen overtuigden de beleidsmakers bij Juventus om boter bij de vis te doen. Hierdoor breekt de Argentijnse aanvaller in één moeite twee records: niet alleen verbeterde hij het aantal doelpunten van Gunnar Nordahl (35 in 1949/50), hij steekt ook Hernán Crespo (van Parma naar Lazio in 2000 voor 55 miljoen euro) voorbij als duurste transfer in Italië.

Met de komst van Higuaín sloot Juventus het eerste deel van de zomermercato in schoonheid af. Het brak hierdoor met de trend in de Serie A om de inkopen, vooral dan de duurste, pas op het eind van de transferperiode te doen. Het doel was duidelijk om coach Max Allegri zo vroeg mogelijk over zijn voltallige selectie te laten beschikken. In die context moet ook de contractverlenging (met een jaar) van Allegri op 6 mei worden gezien. ‘Ik heb vertrouwen in het management’, verklaarde de Italiaan, die deze week 49 wordt, enkele dagen later. ‘Vorig jaar trouwens ook al, toen we hebben beslist aan een nieuwe cyclus te beginnen. La Juve heeft grote spelers nodig, maar ook mannen die ergens voor staan. Het is dankzij zulke profielen dat het prijzen wint. Om nog beter te worden, moeten er één, twee of zelfs meer van die types bij komen. Spelers die het niveau van de ploeg omhoog tillen, wat niet vanzelfsprekend is, want het niveau ís al erg hoog.’

Niet dat hij zich met de aanwervingen wilde bemoeien, maar met enkele goed gemikte zinnen wist Allegri zijn bazen toch duidelijk te maken wat hij van hen verlangde.

OPVOLGER VAN PIRLO

De coach had het dan in de eerste plaats over het vervangen van de vertrekkers, in de wetenschap dat Juventus nooit een club is geweest die over een brede selectie beschikte. Van drie spelers was het onzeker of ze zouden blijven: verdediger Martin Caceres (einde contract), flankspeler Juan Cuadrado (uitgeleend door Chelsea) en aanvaller Alvaro Morata. Drie vergelijkbare profielen, geen onbetwiste basisspelers noch vaste invallers. Belangrijke verliezen indien ze zouden vertrekken, maar verre van onvervangbaar. Caceres verlengde uiteindelijk niet, Cuadrado keerde terug naar Londen en Morata verzette zich er niet tegen dat Real hem middels een terugkoopclausule naar Madrid terughaalde. Wetende dat zij zouden vertrekken, anticipeerden Giuseppe Marotta en Fabio Paratici, CEO en sportief directeur van de Oude Dame, maanden geleden al op hun vertrek.

Daarnaast moest er ook een oplossing worden gevonden voor de langdurige onbeschikbaarheid van middenvelder Claudio Marchisio, sinds maart out met een blessure aan de linkerknie. Dat was dé prioriteit. De opschudding rond de transfer van Higuaín doet haast vergeten dat er ook rond de komst van Miralem Pjanic veel te doen was. Dat komt die laatste overigens niet slecht uit: het stelt hem in de gelegenheid zich in relatieve rust aan te passen aan zijn nieuwe club. ‘Nu begrijp ik waarom het altijd zo moeilijk was om voor Juventus te eindigen’, zei Pjanic op zijn eerste persconferentie bij zijn nieuwe club. ‘De verschillen tussen waar ik vroeger zat en waar ik nu zit, zijn enorm. Er wordt hier harder gewerkt.’ Ze zullen het graag horen in Rome.

Ook hier, net als bij Higuaín, was er sprake van een clausule in het contract van de speler waartegen de verkopende club machteloos stond. Als een concurrerende club bereid is het vastgelegde bedrag op tafel te leggen, is zo’n speler weg. 38 miljoen euro voor Pjanic werden er 32 omdat de speler zijn 20 procent liet vallen, zo onthulde Giuseppe Marotta voor de microfoons van Sky Sport. ‘De transfer kwam er op aandringen van de speler zelf, die heel graag naar Juventus wilde komen met gebruikmaking van de clausule die hij had bedongen met Roma’, aldus de CEO. ‘Om de operatie te helpen slagen, besloot hij zelf af te zien van het percentage waarop hij recht had. Er hebben dus geen directe onderhandelingen plaatsgevonden tussen Juve en Roma, maar alleen technische contacten over hoe het geld zou worden overgemaakt.’

Juventus spaarde dus tijd en geld uit, terwijl het zomaar een van de beste middenvelders van het schiereiland aan zich bond, de ideale opvolger van Andrea Pirlo. Dat heet: een slag slaan.

HALVE MISREKENING

Midden juni zijn we dan en in de trans-Alpijnse kranten duikt steeds vaker de naam van Dani Alves op. De Braziliaanse verdediger heeft alles gewonnen met Barcelona, meer dan eens zelfs. Van alle leden van de Seleção heeft hij het rijkst gevulde palmares. Na acht seizoenen bij de Blaugrana hongert hij naar een nieuwe ervaring en Juve laat die kans niet schieten. Het lijkt wel een remake van twee jaar eerder: Patrice Evra was ook 33, stond ter discussie bij Manchester United en bereikte een gentlemen’s agreement met zijn bazen dat ze hem voor 1,5 miljoen euro lieten gaan. Een peulschil, maar met Dani Alves doet Juventus een nog betere zaak: hij is gratis. De Braziliaan slaagt erin zijn contract te verbreken en is een vrije speler wanneer hij zijn krabbel zet onder een contract van twee jaar plus nog een jaar optie. Hij is de opvolger van Cuadrado. Niet zo jong als zijn voorganger, maar met pakken meer ervaring, zeker als het op het winnen van de grootste prijzen aankomt. Daaronder drie Champions Leagues, uitgerekend de prijs waar Juventus nu zijn zinnen op heeft gezet.

De Europese graal is precies wat Mehdi Benatia dacht te gaan winnen toen hij twee jaar geleden voor het Bayern München van Pep Guardiola tekende. Wat een misrekening: hij speelde niet eens een finale. Zijn half mislukte passage in Beieren en zijn heimwee naar de Serie A deden de Marokkaan snel ingaan op de avances van Juventus, ondanks een kort verleden bij AS Roma. Daar vormde hij achterin een uiterst betrouwbaar duo met de Braziliaan Castan. Juventus huurt hem nu met een verplichte aankoopoptie vanaf een bepaald aantal wedstrijden. In totaal gaat het voor Juve om een te besteden envelop van 20 miljoen euro. Geen solden, maar Benatia is in de fleur van zijn carrière. Op termijn kan hij de vervanger van een van die drie verdedigers uit het ongenaakbare trio BarzagliBonucciChiellini – de BBC van Juventus – worden.

De gemiddelde leeftijd van het genoemde kwartet aanwinsten bedraagt 29 jaar. Dat brengt extra ervaring mee in een selectie die daar al geen tekort aan had. Kwatongen bekritiseerden deze aankooppolitiek van Juventus al. Nooit eerder werd een speler van bijna 30 zo duur betaald als Higuaín, precies 29. Of het zou Zinédine Zidane in 2001 moeten zijn geweest, toen hij voor 73,5 miljoen euro Juventus inruilde voor Real Madrid. Misschien zijn het de uitwassen van een obsessie met de Champions Leaguetrofee: afgelopen mei was het twintig jaar geleden dat de Oude Dame haar laatste Europese triomf behaalde. Geen tijd meer te verliezen dus.

IN DE TOILETPOT

Voor die ambitie bleef Higuaín niet ongevoelig. Het etiket van verrader waarmee hij nu wordt afgemaakt in Napels, niet alleen de club maar de hele stad, neemt hij er dan maar bij. ‘Ik wil de supporters van Napoli bedanken’, zei hij droogjes tijdens zijn presentatie. ‘Ze zijn altijd heel vriendelijk met mij omgegaan, ik kan hun boosheid nu begrijpen.’ Waarna hij eraan toevoegde: ‘Ik heb alleen maar goede woorden voor Maurizio Sarri, een erg groot trainer. Over voorzitter Aurelio De Laurentiis heb ik dan weer niets te zeggen. We houden er verschillende gedachten op na, ik wilde geen minuut langer in zijn gezelschap blijven.’ Een steek die leidde tot een polemiek waarin iedereen probeert op een wit voetje te staan met de tifosi. Na de initiële verontwaardiging door middel van tags met de grofste beledigingen en truitjes met Higuaíns naam die door toiletpotten werden gespoeld, draaiden de Napolitanen de bladzijde relatief snel om. Echter niet zonder eerst één datum met rood aan te stippen in hun agenda: 2 april 2017, dag van de eerstvolgende Napoli-Juventus.

Te midden van de mediahetze rond Higuaín verliep Juventus’ vijfde transfer, misschien wel de meest interessante, vrij geruisloos. Noodzakelijk was die niet, een mooie bonus wel, vooral omdat Juventus ermee een mooie neus zet naar de concurrentie. Drie jaar geleden werd Adriano Galliani, vandaag meer dan ooit de grote baas bij AC Milan, gefotografeerd tijdens een ontbijt met Carlos Tévez en diens makelaar, waarna de Argentijn toch voor Juventus koos. Een maand geleden dook er een foto van hem op, genomen in een restaurant in Zagreb, in het gezelschap van Marko Naletilic, de makelaar van Marko Pjaca. Net als drie jaar geleden greep Galliani toch nog naast de speler. ‘Galliani was buitengewoon hartelijk en bood hem zelfs bijna het dubbele van wat Juventus hem voorstelde, maar het hielp niet: Marko wilde alleen maar naar de kampioen van Italië’, verklaarde Naletilic tegenover Tuttosport.

21 is Pjaca, op het voorbije EK was hij van de partij namens Kroatië. Een luxejoker, die de totale uitgaven van Juventus deze zomer op zowat 148 miljoen euro bracht, op een paar 100.000 euro na het bedrag dat werd binnengehaald met de verkoop van Paul Pogba en Alvaro Morata. Vanuit economisch oogpunt een meesterwerk. Afwachten nu wat het op het veld oplevert.

TREQUARTISTA

‘Blockbuster Juve’ blokletterde La Gazetta dello Sport vorige week. De casting is inderdaad verbluffend, maar soms leidt zo’n affiche tot een afknapper. Max Allegri laat zich er niet door uit evenwicht brengen. De druk lijkt van hem af te glijden als water van een eend. Maar hij is zich wel goed bewust van de realiteit. De zesde opeenvolgende landstitel (iets wat een primeur zou zijn in de geschiedenis van het Italiaanse voetbal) is een vanzelfsprekende eis. En veel excuses om naast de Champions League te grijpen zullen er niet worden aanvaard. Zijn foutenmarge is klein.

Hoe groot zal de verleiding zijn om te morrelen aan zijn basisploeg en wie weet zelfs zijn 3-5-2-veldbezetting? Afgelopen seizoen, waarin Juventus op een haar na de triple miste, stapte Allegri af en toe over naar een defensie met vier, maar in beide gevallen had hij wel altijd de uitdrukkelijke intentie zijn wil op te dringen op de Europese scène. Zijn achterhoede beheerst beide systemen en twee van zijn aanwinsten, Benatia en Dani Alves, zouden zich razendsnel moeten kunnen aanpassen. De Marokkaan weet goed genoeg hoe het er in de Serie A aan toegaat, maar de immer offensieve Braziliaan zal kennismaken met een tactisch veel rigider kampioenschap dan hij gewoon was in Spanje. Evenwicht in het elftal blijft de grootste uitdaging, en om dat te bewaken lijkt een belangrijke rol te zijn weggelegd voor Pjanic.

Vanuit tactisch oogpunt is de Bosniër de meest intrigerende aanwinst. Hij kan zowel in de vertrouwde 3-5-2 als in een 4-3-3 worden uitgespeeld, maar vooral is hij de geknipte man om de rol van trequartista te vervullen, een rol die Allegri erg dierbaar is, maar die hij sinds zijn aantreden bij de Oude Dame niet ingevuld kreeg. Met zijn vista, zijn baltoets en zijn gevoel voor plaatsing heeft Pjanic alle kwaliteiten voor een plek achter de spitsen in een lichtjes nieuwe 3-4-1-2. Als een soort van lanceerplatform voor een zowel op als naast het veld complementair Argentijnse spitsenduo, met Paulo Dybala die graag afhaakt en Gonzalo Higuaín in de punt. Wat Juventus zal verliezen aan druk zetten op een verdediging zonder Mario Mandzukic in de basiself, zal het goedmaken met doelpunten van de twee doeltreffendste spitsen van het voorbije seizoen in de Serie A. En laten we vooral Pjaca niet vergeten, wiens kwaliteiten het toelaten om met drie voorin te spelen als de omstandigheden dat vragen.

Het ultieme doel van Juventus dit seizoen is om de tribunes van het Millennium Stadium in Cardiff te laten vollopen, het theater voor de finale van de Champions League volgend jaar in mei. Want ook al is het niet van Juve’s gewoonte voortijdig victorie te kraaien: die zesde opeenvolgende scudetto lijkt nu al een uitgemaakte zaak.

DOOR VALENTIN PAULUZZI – FOTO’S BELGAIMAGE

De totale uitgaven van Juventus deze zomer bedragen zowat 148 miljoen euro, ongeveer het bedrag dat de verkoop van Paul Pogba en Alvaro Morata opleverde.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content