Pat Gevaert keerde terug naar zijn oude liefde Falco toen dat in eerste provinciale speelde. Vier jaar later rammelt de ploeg aan de poort van eerste klasse.

“Zonder afbreuk te willen doen aan de verdiensten van anderen : dit Falco staat of valt met Pat Gevaert.” De woorden van Falco-speler en boegbeeld Sven De Clercq (30) laten weinig ruimte voor interpretatie. Amper vier jaar geleden modderde de ploeg uit Sint-Amandsberg maar wat aan in eerste provinciale. Anno nu treedt diezelfde club aan in tweede nationale. Tel uit de winst.

In 1999 keerde coach Pat Gevaert terug naar de oude stal en onder het credo make it happen promoveerden de Gentenaars drie keer op rij. Gevaert is de man die in de jaren ’80 van Wevelgem, een nietsbetekend volksclubje, een volwaardig eerstenationaler maakte. Daar staat hij om bekend : dat hij van nul kan beginnen en stapsgewijs een ploeg bouwen. Bij Athlon Ieper kreeg hij die kans niet, en daar was zijn passage dan ook van korte duur. Sven De Clercq, die Gevaert al negen jaar trouw volgt, weet waarom. “Zonder duidelijke structuur kan Pat niet functioneren”, zegt hij. “Hij is zoveel meer dan louter een coach. Je weet dat als Pat ergens coacht, die club ook goed gerund zal worden. Met hem krijg je op alle vragen een antwoord, een speler hoeft zich niet bezig te houden met nevenaspecten.”

De succescoach keerde terug naar Falco, zijn eerste liefde. Geen evidente stap voor een trainer om van eerste klasse af te dalen naar eerste provinciale. “Ik loop niet te kikken op die aandacht hoor,” zegt Pat Gevaert. Maar hoe krijg je het in godsnaam voor elkaar om uit het niets een kampioenenploeg te bouwen ? “Het idee om Falco nieuw leven in te blazen,” antwoordt hij, “is ontstaan tijdens een partijtje tennis met Jan Van der Cruyssen ( huidig sportief manager, nvdr). Onze kinderen basketten bij de jeugd van Falco en we waren allebei aan het mijmeren over de toekomst van de club. Ik stelde voor om daar een heel project op te starten. Jan zei meteen : Gij gaat dat nooit doen, in eerste provinciale coachen. En kijk…”

Het project make it happen werd voor de buitenwereld ontvouwd. De eerste stap was het opzetten van een minutieus businessplan. “Ik geloof niet in het mecenaat”, aldus Gevaert. “Dat hou je maar enkele jaren vol. In de eerste plaats moet de club een goed product zijn. Geen sentimenteel gedoe, wel zakelijk denken. Je baseren op de serviceclub-gedachte met als sociaal project het basketbal. Daarom richtten we het FBN, het Falco Business Network, op. Een businessclub waarvan je voor slechts 250 euro – en die kleinschaligheid van de bedragen is de sleutel tot succes – lid kan worden. Minstens één keer per maand gaan we samen dineren en dan wordt er vrijuit over het reilen en zeilen van de club gepraat. Wij, het bestuur, leggen uit waar we hun geld aan besteed hebben en samen zoeken we naar oplossingen om onze leden zoveel mogelijk return te geven.”

Die hoge graad van transparantie zorgt ervoor dat Falco een goed imago creëert. “Sponsors komen dan vanzelf naar je toe. Dan zeggen ze me : Goh, ik lees en hoor niets dan positieve zaken over deze club. Zoiets is veel efficiënter dan met je persmapje rond te moeten zeulen. Het FBN, waarin we nu zo’n 85 leden tellen, is de basis van Falco. Speciaal opgericht om een driemanssynergie te bekomen tussen sponsor, club en FBN. We moeten af van dat tweemansspel tussen sponsors en clubs.”

Een tweede belangrijke vernieuwing in 1999 was het heropstarten van een degelijke jeugdwerking. Daartoe werd Rudy Van Bocxstaele, die ervaring opdeed bij de Ajax Oostende-school, binnengehaald. Met De Pinte, Black Bears Gent, Gentson en Bavi Gent sloot Falco een samenwerkingsverband (het JBOC) : de negenhonderd jeugdspelers kunnen onderling uitgewisseld worden, en er worden gezamenlijke stages en clinics aangeboden.

Pat Gevaert : “Vroeger was die jeugdopleiding de belangrijkste sponsor van Falco. Door het arrest-Bosman is die inkomstenbron helemaal weggevallen. De club degradeerde naar de provinciale reeksen omdat het bestuur, met voorzitter Luk Lefever op kop, een gezond financieel beleid vooropstelde. Dat we nu zoveel succes oogsten is voor een groot stuk te danken aan het gezonde beleid van voor mijn komst. Jan Van der Cruyssen en ik waren geen beeldenstormers, wij wilden gewoon een meerwaarde voor deze club betekenen.”

Falco kreeg snel een ambitieuze ploeg bijeen. Sven De Clercq maakte zelf de overgang van Wevelgem naar Falco in provinciale. “Ik weet dat overal waar Gevaert belandt, hij door zijn ongeëvenaarde energie en drive de hele entourage meesleurt”, zegt de speler. “Ik ging er dus wel van uit dat we snel zouden opklimmen. Ik merk ten andere dat dit Falco op precies dezelfde manier speelt als het succesvolle Wevelgem destijds : de tegenstander laten komen, met de kleine guards druk zetten aan de perimeter, azen op enkele steals en er dan snel uitkomen. Kortom, het Gevaert-concept.”

Tweede klasse hoeft niet het eindstation te zijn, voorspelt De Clercq. “Ik zie voor ons een plaats in de topvijf weggelegd. We hebben niets te verliezen, bovendien werd de groep van vorig jaar behouden. Dat is het sterkste wapen van Falco : wij vormen zowel op als naast het terrein een hechte vriendengroep. En alle spelers zijn ondertussen vertrouwd met het Gevaert-systeem.”

De timing verloopt in ieder geval naar wens. Precies op een moment dat de andere Gentse clubs (Blue Fox, Brother en Gent Dragons) verdwenen zijn of financiële perikelen kennen, rijst de ster vanuit Sint-Amands.

Pat Gevaert ziet alvast mogelijkheden. “Daarom willen we ons vooral profileren als Gents ambassadeur en ons niet meteen met Sint-Amandsberg vereenzelvigen. In Sint-Amands spelen enkel onze jeugdploegen nog. Wil deze club groeien, dan moeten we onder die kerktoren vandaan en ons veeleer richten op de Gentse kanaal- en industriezone. Zonder dat we de alleenheerschappij in Gent opeisen, want ik hoop van harte dat andere Gentse teams het even goed doen. Op dit moment kampen we met wat groeipijnen. We hebben net 75.000 euro geïnvesteerd in de uitbouw van de zaal, en we moeten meer medewerkers engageren om de cafetaria open te houden. Overigens is die cafetaria een heel belangrijke winstfactor, dat beseffen nog te weinig clubs. Wij hebben ze in eigen beheer en het komt er op aan om nu te profiteren van het moment. Voor je het weet, stagneer je in tweede klasse en is die hoogconjunctuur voorbij.”

Vooralsnog zal men daar in Sint-Amandsberg zijn slaap niet voor laten. De supporters van Falco hopen dat Gevaert een herhaling van het Wevelgemscenario kan realiseren. “Ik zie geen enkele reden waarom wij niet de Gentse vertegenwoordiger in eerste klasse kunnen worden”, is Sven De Clercq boordevol optimisme. En zijn meester vult aan : “In Wevelgem stond een bord met daarop : Einde der basketbeschaving. We zijn erin geslaagd een volwaardige eersteklasser op poten te zetten. Bij Falco was er al een veel betere onderbouw, dus hier moet het zéker lukken.”

door Matthias Stockmans

‘Wil deze club groeien, dan moet ze onder die kerktoren vandaan.’