‘Na mijn passage als trainer van Doornik had ik er mijn buik van vol. Veel te veel politiek, bemoeienis van clubbesturen en spelers die alleen in naam profvoetballer zijn. Ze voelden zich prof, maar ze schenen niet te beseffen waaróm ze niet in eerste klasse speelden. Te weinig kwaliteit én mentaliteit’, zegt Patrick Asselman (47), ex-speler van onder meer RC Mechelen, Standard, KV Mechelen, Vitória Guimarães, CS Marítimo en Denderleeuw, waar hij in 2002 een punt achter zijn carrière zette. 34 jaar nog maar, met een hoofdprijs in de trofeeënkast: de beker van België (1993) met Standard.
Bij KV Mechelen versierde Asselman in 1996 een transfer naar Portugal, waar hij eindelijk op zijn favoriete positie – nummer tien – en niet diep in de spits, zoals onder Arie Haan en George Kessler, werd uitgespeeld. Technisch goed, vista, maar niet explosief genoeg voor een spits. Hij herkent zichzelf in zijn zoontje Wout, in het tussenseizoen na twee jaar AA Gent naar de U11 van Anderlecht overgestapt. ‘Zelfde manier van voetballen. Wout heeft echter één groot voordeel: hij is linksvoetig’, zegt Asselman, die na de beginjaren bij Denderzonen Pamel zelf ook bij Anderlecht werd opgeleid.
Een mooie carrière, waaraan te vroeg een einde kwam. Een zwaar ongeval met de motor, aan het stadion van Denderleeuw, kostte hem bijna het leven. Na twee operaties en zeven maanden revalidatie kon hij toch naar Portugal vertrekken, maar na een nieuwe zware knieblessure ging Asselman in december 1999 in zijn achtertuin (FC Denderleeuw) voetballen. ‘Twee jaar later was het helemaal voorbij, toen ik op het veld van KV Mechelen voor de vierde keer mijn kruisbanden scheurde. Ik was nochtans aan een goed seizoen bezig en het was absoluut niet de bedoeling om te stoppen, maar nóg een keer door een zware revalidatie gaan en niet weten of ik ooit nog op niveau zou komen…’ (zucht)
Hij moest de knop omdraaien. Een paar maanden na zijn blessure begon hij als trainer van KSV Geraardsbergen aan zijn tweede carrière. ‘Ik had altijd al die richting willen uitgaan en het viel me ook meteen mee om voor een groep te staan, alleen was het als ex-prof niet vanzelfsprekend om me aan het niveau van eerste provinciale aan te passen.’
Na Geraardsbergen trainde hij KSV Bornem en RC Mechelen, waar hij op zijn 19e als speler op het hoogste niveau debuteerde. In 2006 werd Asselman assistent van Jean-Pierre Vande Velde bij FCV Dender, waarmee hij een jaar erna naar eerste klasse promoveerde. De ex-middenvelder nam tijdelijk over van Vande Velde, het seizoen erna werkte hij aan de zijde van Johan Boskamp opnieuw in de schaduw, na het vertrek van de Nederlander werd Asselman weer T1. Maar de club, die door zijn vader Denis in vijftien jaar van tweede provinciale naar tweede klasse werd geleid, tuimelde in de lente van 2009 uit de hoogste afdeling. Asselman werd een paar maanden erna bedankt.
Na een korte passage bij Doornik trok hij ontgoocheld een streep onder het voetbal en opende in Roosdaal bistro Bord d’oo. Adieu voetbal. ‘Tot de manager van Appelterre-Eichem me vroeg of ik de club een paar weken wou depanneren. Allerlaatste in vierde klasse… Moeilijk, maar beetje bij beetje vond ik er het plezier in het trainerschap terug. In mijn eerste seizoen stegen we via de eindronde naar bevordering. Goede sfeer, leuke club en vooral: jongens die na hun dagtaak toch met heel veel enthousiasme komen trainen’, zegt Asselman, die vorige zomer zijn bistro van de hand deed en aan de slag ging als zelfstandig vertegenwoordiger van het Belgische sportmerk Patrick.
Hij leek onlangs opnieuw op weg naar FCV Dender, waar hij de beloften zou trainen. ‘Op vraag van Emilio Ferrera en perfect te combineren met mijn job en het trainerschap bij Appelterre-Eichem, maar het werd in extremis afgeblazen. Vorige week werd bekend dat Asselman Ferrera zal assisteren bij Oud-Heverlee Leuven.
DOOR CHRIS TETAERT
‘Bij Appelterre-Eichem vond ik beetje bij beetje het plezier in het trainerschap terug.’
PATRICK ASSELMAN
