Wat doe je nog allemaal buiten arbitreren ?

Ik werk fulltime bij Dexia en ik moet eerlijk zeggen dat er voor de rest weinig tijd overblijft. Vroeger ging ik geregeld nog eens naar een wedstrijd kijken, als ik zelf niet moest fluiten, maar dat doe ik nu veel minder. De weinige vrije tijd die ik nu nog heb, spendeer ik aan de kinderen. Zo is het baduurtje van de kinderen steevast een taak voor papa.

Heb je soms problemen met de kritiek die je als scheidsrechter te verwerken krijgt ?

Problemen ? Niet echt. Natuurlijk krijgen scheidsrechters geregeld kritiek, maar van de spelers kan ik dat bijvoorbeeld begrijpen. Ze zijn heel geconcentreerd met de wedstrijd bezig en zullen altijd wel een beetje gelijk hebben. Er is nooit rook zonder vuur, hé. De meesten weten trouwens dat ik niet gemakkelijk te manipuleren ben. Ook kritiek van de pers kan ik zonder problemen aanvaarden als die terecht is. In het andere geval ligt dat natuurlijk veel moeilijker. Je leert er wel mee omgaan, want de media heb je nu eenmaal niet in de hand. Als ja als arbiter geen kritiek kan verdragen, blijf je ook nooit op het hoogste niveau fluiten. Dan hou je dat gewoon niet vol. Het enige wat ik niet zou kunnen verdragen is dat ze aan mijn gezin raken. Ik heb ervoor gekozen om scheidsrechter te worden en mij mogen ze dus gerust bekritiseren, maar mijn vrouw en kinderen moeten ze erbuiten laten.

Wie zou je wel eens willen ontmoeten ?

Goh, ik zou het echt niet weten. Zeker geen voetballer. De zogenaamde vedettestatus die zij genieten, is zo relatief. Dat zijn ook maar gewone mensen hoor. Als je ziet welke media-aandacht een WK voetbal krijgt, dat is gewoon onvoorstelbaar. Voetbal is eigenlijk pure business. Met dat spelletje is heel veel geld gemoeid. Mocht ik iemand kiezen om te ontmoeten, zou het eerder iemand zijn die op sociaal vlak iets betekend heeft.

Wat is je mooiste herinnering zowel sportief als privé ?

Privé zijn dat de geboorten van mijn kinderen. Dat zijn echt unieke momenten die ik voor geen geld van de wereld had willen missen. Op sportief vlak heb ik verschillende mooie momenten gekend. Wat ik meemaak, is mooi en daar ben ik tevreden mee. Voor mij is mijn carrière als scheidsrechter nu al geslaagd.

Welke periode uit je leven zou je graag nog eens overdoen ?

( resoluut) Mijn studententijd ! ( Christina lacht : “Daar moet hij duidelijk niet over nadenken !”) Die periode vormde een van de mooiste van mijn leven. Elke periode heeft zijn charmes, maar mijn studententijd was toch iets speciaal. Ik studeerde informatica in Leuven en zat daar ook op kot.

Favoriete lectuur ?

Eigenlijk lees ik te weinig. Ik lees wel dagelijks de krant, maar verder blijft dat beperkt tot sportmagazines. Boeken zijn niet echt aan mij besteed. Ik ben trouwens nooit een lezer geweest, ook niet toen ik nog jonger was.

Hoe ben je in het wereldje van de scheidsrechters verzeild geraakt ?

Ik heb zelf altijd gevoetbald en het was zeker niet mijn droom om scheidsrechter te worden. Dat is vooral gekomen omdat mijn broer arbiter was. Zelf ben ik altijd blijven zaalvoetballen, maar toen ik in eerste begon te fluiten, ben ik daarmee gestopt. Anders was ik niet meer thuis. Het is ook zo dat je soms zaken moet opgeven om in andere dingen beter te kunnen worden. Ik heb zo het voetballen min of meer opgeofferd voor mijn arbitrage. Ik had immers al snel door dat ik nooit een topvoetballer zou worden. Daar had ik het talent niet voor. En als je hoe langer hoe hoger geraakt als scheidsrechter, komt de motivatie daarvoor ook vanzelf.