Jan Hauspie
Jan Hauspie Voormalig redacteur bij Sport/Voetbalmagazine.

Dat Robin van Persie het WK in de basis van Oranje zou aanvatten, was een verrassing. Zeker ook dat het op de rechtsbuiten gebeurde, de positie die voor Dirk Kuyt leek te zijn weggelegd. De linksbenige Van Persie speelt bij Arsenal doorgaans centraal. Tijdens het laatste oefenkamp voor de afreis naar Duitsland bleek echter van bij de eerste training welke enorme progressie hij met zijn rechterbeen had gemaakt. Daar had hij zich ook bewust op toegelegd, in de wetenschap dat bondscoach Marco van Basten hem niet als diepe spits zag én dat Arjen Robben op links een zekerheid was. Van Persie : “Ik moet het veld breed houden en zorgen voor goede voortzetten. Het is anders voetballen dan ik bij Arsenal gewend ben, daar speel ik toch meer als tweede spits. Maar ik doe er niet moeilijk over, ik speel waar de bondscoach mij nodig heeft.”

Van Basten was aangenaam verrast. Hij wilde er naast Robben per se een tweede attractieve, onberekenbare speler bij. Daarom was er hem ook zoveel aan gelegen de naturalisatie van Salomon Kalou (toen Feyenoord, nu Chelsea) in orde te krijgen. Dat lukte niet. In Van Bastens voetbalvisie maakt het team het verschil, maar heeft dat team ook twee individuen nodig om een wedstrijd die op slot zit, open te gooien. Robben en Van Persie zijn spelers die met een persoonlijke actie een tegenstander kunnen uitschakelen. Zoekt Robben meestal op snelheid de tegenstander op, Van Persie doet het vaker uit stilstand en gebruikt een kapbeweging om iemand op het verkeerde been te zetten. Dat de actie altijd buitenom moet, is een mythe. Van Persies actie door het midden tegen Ivoorkust, voorafgaand aan de weergaloze vrije trap waaruit hij scoorde, is daarvan het bewijs.

Van Persie noemt het de belangrijkste goal tot nu toe in zijn loopbaan. “Ik heb er veel op geoefend en toen Kolo Touré die overtreding beging, had ik meteen een goed gevoel van : dit kan ‘m wel eens worden. De bal lag perfect voor een linkspoot. Arjen kwam naast me staan en vroeg wat ik van plan was. “Schieten”, zei ik. “Dan denk ik dat ik over twintig seconden om je nek hang”, zei hij daarop. En het gebeurde ! Ik raakte de bal perfect, half binnenkant voet, half wreef. Op die manier blijft hij vrij laag. Vroeger wilde ik het nog wel eens te mooi doen, met een stiftje of zo, maar bij Arsenal zei Wenger alleen : ” Robin, on target !” Dan is de kans groter dat die bal erin vliegt. Ik voelde meteen dat hij raak was. De ontlading was enorm.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content