Tactisch is er ook een en ander veranderd. Althans, daar werken ze aan. Dirar: “Wat Kenneth Brylle, de spitsentrainer, van mij vraagt, is wat Ivan Perisic vorig seizoen in feite deed. Je mag gerust zeggen dat ik hem probeer te kopiëren. Veel meer in de rechthoek komen. Scoren. Ik heb wel niet dezelfde kwaliteiten, mijn kracht ligt bij een dribbel en een voorzet, maar ik mag niet alles op die center zetten. Als vorig jaar de bal op links was, bleef ik op mijn lijn wachten. De coach en Kenneth zeggen nu de hele tijd: Nabil, als de bal op links komt, voer op zijn minst de forcing en probeer in de rechthoek druk te zetten. Anders staan Akpala of Vleminckx daar alleen. Vorig jaar stonden de spitsen te vaak alleen tegen twee verdedigers. Daar zou zelfs de voorzet van DavidBeckham weinig aan veranderen.”
Anders dan vorig seizoen blijft hij op rechts kleven, er wordt tijdens de match niet langer van kant geswitcht. Zeer naar zijn zin trouwens. Dirar: “Ik hou niet zo van wissels. Ik versta me goed met Vadis en Carl Hoefkens, laat me daar maar staan. Zet de coach me op links, ook goed, maar Refaelov verkiest links, Meunier ook, Lestienne ook. Waarom zou ik daar dan willen spelen?”
Zijn slotconclusie? Dirar: “Dit Club Brugge is beter. Niet qua kwaliteit, wel qua mentaliteit. Met Perisic en Vargas zijn we twee van de beste spelers kwijt. Ik praat nog met Ronald, ik weet dat hij bij Anderlecht brokken gaat maken. En ik zal heel mijn leven ook supporter van Perisic blijven. Maar de mentaliteit is verbeterd. Vadis is groot geworden, en de patron. Niki Zimling is een patron. Carl ook, Ryan Donk ook. Ik wil er een worden. Akpala en Vleminckx zijn werkers, het is een ploeg die de armen nooit zal laten hangen. De doelman is volwassener geworden, alles klikt in mekaar.
“Ik heb mijn carrière zelf in gevaar gebracht. Mezelf tot stilstand gebracht. Om het even wat gedaan, dat geef ik toe. Nu gaan we door, de verloren tijd inhalen. Als ik Perisic nu zie, geeft dat een warm gevoel. Ik ben niet jaloers op hem, hij verdient dat. Mijn eigen toekomst? Niet noodzakelijk in het buitenland. Ik zou er niks op tegen hebben om mijn carrière in Brugge af te sluiten. Maar ik wil prijzen winnen. Op mijn 38e desnoods. En niet op PlayStation.”
