“De gebeurtenissen hebben hem echt wel geraakt”, getuigt Rudi Cossey over Sambegou Bangoura. “Hij klaagde de laatste tijd ook vaak over buikpijn, wat er toch wel op wijst dat hij gestresst rondliep. Hij was er echt niet goed van. In de eerste ronde heeft hij ook een tijdje nauwelijks gescoord. ’s Morgens moet ik zijn gezicht nog maar zien en dat zegt mij al genoeg. Als assistent-trainer heb je ook een begeleidende taak, dus ik heb enorm op Sam ingepraat en hem constant proberen te motiveren voor van alles en nog wat. Hij had in het begin ook weinig zin om te trainen, maar hoe zou je zelf zijn, zo als jonge gast in het buitenland ? Je zag dat hij de neiging had om af te haken zodra hij iets van pijn voelde. Intussen zie ik toch al dat hij probeert door te bijten en zich meer inzet. Hij heeft een sterke persoonlijkheid, maar het is ook een heel gevoelige jongen met, denk ik, een heel klein hartje. Hij heeft veel steun nodig en hij vindt die niet altijd in zijn directe omgeving, dus wij zijn er echt elke dag mee bezig. Ik denk zelfs dat hij in zijn binnenste bijna overtuigd is dat hij liever in Lokeren blijft.

“Hij zit nog niet aan zijn top en ik vrees dat hij een stap zal missen in zijn ontwikkeling naar een grote carrière. Het is, denk ik, raadzamer het rustig op te bouwen en twee kleine pasjes te maken in plaats van direct één grote. Ik heb geprobeerd hem dat duidelijk te maken door te zeggen dat wat hij de jongste weken aan kritiek te verwerken kreeg, misschien maar een eerste deeltje is van hoe het kan zijn als je bij een topclub speelt. Een club waar ze dan misschien geen rekening houden met mensen, terwijl er hier in Lokeren spelers, trainers en andere mensen rond de club voor hem klaar staan. Ik denk dat hij tot het besef zal komen dat het nergens zo goed zal zijn als in Lokeren.

“Wij creëren op het veld ook altijd veel beweging rond de bal als we in balbezit zijn, maar bij ploegen uit de top, zoals Brugge of Anderlecht, waar hij tegen verdedigende tegenstanders komt te staan en er minder ruimte is, zal hij het zeer moeilijk hebben. Aan de afwerking is er wel nog werk aan. Ik denk dat hij misschien nog maar uit twintig of dertig procent van de kansen die hij krijgt, vaak ook open doelkansen, scoort. Een superspits moet er daarvan toch zeker de helft benutten. Hij wacht soms iets te lang : een hoge bal eerst op de borst controleren in plaats van direct te trappen, dat is typisch Sam. Hij mist nog het vertrouwen van de echte killer. Maar hij denkt wel aan het ploegbelang : ik denk dat hij er evenveel voldoening aan heeft van een bal opzij te leggen dan van te scoren.

“Europees voetbal is echt iets waar hij meer dan voorheen nog gedreven mee bezig is, want hij wil de andere jongens iets terug kunnen geven. Het is zelfs, denk ik, niet uitgesloten dat hij bij Lokeren blijft als ze hem een goed voorstel doen. Hij blijft voor onze ploeg een belangrijke speler.”