Breda beleefde vorige week woensdag nog eens een ouderwets avondje NAC, nadat Roda JC met een 5-0-pandoering naar huis werd gestuurd. In de basisploeg van Ton Lokhoff stonden onze landgenoten Davy Schollen en Pieter Collen (24), terwijl Bart Van Den Eede inviel voor matchwinnaar Ali Boussabon. De rechterverdediger, die voor een seizoen wordt gehuurd van Feyenoord, waar hij tot 2006 onder contract ligt, is meer dan tevreden dat hij eindelijk weer blessurevrij aan spelen toekomt.
Jullie verdediging is de meest gepasseerde van Nederland en toch houden jullie stand in de subtop. Hoe valt dat te verklaren ?
Pieter Collen : “Omdat we kiezen voor bijzonder aanvallend voetbal. Meestal spelen we met drie spitsen, waardoor de druk op de verdediging vaak heel groot is. Op bepaalde momenten zijn we gewoon met te veel mensen in de aanval, wat wel eens leidt tot tegendoelpunten uit een counter door de geboden ruimte. Maar zolang we een doelpunt meer maken dan de tegenstander en de drie punten veroveren, mogen we niet mopperen.”
Werd er de laatste weken dan meer defensieve zekerheid ingebouwd ?
“In principe blijven we vasthouden aan een 4-3-3-veldbezetting. Wel werd erop gehamerd dat we niet te veel met onze krachten mogen woekeren. Niet iedereen mag blind naar voor stormen, we moeten nog voldoende mensen achter de bal kunnen houden. Anders kan je even goed opendeurdag houden. Dat is niet echt plezant voor een goede doelman als Davy Schollen.”
Door de winst tegen Roda JC kwamen jullie even op de vierde plaats terecht. Een realistische doelstelling ?
“Tja, wij zitten nog maar op een derde van de competitie. Het is iets te vroeg om daar al van te dromen. De stand zorgt een beetje voor een vertekend beeld. Na PSV en Feyenoord hangt het toch allemaal kort bij mekaar. De middenmoot is dit seizoen bijzonder groot. We ambiëren gewoon de linkerkolom. Vorig jaar haalden we die negende plek pas op de laatste speeldag. Met een beetje geluk kunnen we eventueel een Europees ticket halen, dat is altijd mooi meegenomen.”
Jij krijgt het vertrouwen als rechtsachter. Of speel je nog altijd liever centraal achterin ?
“Maakt me echt niet uit. Ik ben blij dat ik weer kan voetballen na al die blessures. Centraal krijg je misschien meer ballen, maar als rechtsback krijg je in balbezit misschien iets meer ruimte om uit te voetballen. Bovendien verloopt de samenwerking met Yuri Cornelisse enorm vlot. Als hij naar binnen komt, kan ik de flank afgaan. Dat kan allemaal. Het loopt lekker.”
Een grote opluchting na drie jaar blessureleed ?
“Zeg dat wel. Ik heb ondertussen bijna alles gehad. Vorig seizoen nog die enkel plus een paar kleine dingetjes. Sinds ik bij Feyenoord zit, ben ik verplicht mijn beide enkels te tapen. Louter preventief. Maar op zich is dat geen slecht idee. Alleen mijn schouder baart me nog wat zorgen. Die schoot op tien maanden tijd al drie keer uit de kom.”
Hoe zie jij je eigen toe- komst ?
“Ik ben nu geen belofte van het Belgisch voetbal meer, hé. Daar ben ik net iets te oud voor. Maar ik heb nog alles voor me, ben nog relatief jong. Laat ons hopen op zeven vette jaren ( grijnst). Als je bijna drie seizoenen verliest door allerhande blessures, snak je daar alleen maar naar. Natuurlijk zou ik graag nog terugkeren naar Feyenoord, maar ik heb geen zin om daar mijn broek op de invallersbank of in de tribune te verslijten. Dit seizoen kunnen ze me perfect beoordelen, want ik ben min of meer basisspeler en fit. Als ik bijvoorbeeld dertig duels speel, is een evaluatie perfect mogelijk. Spelen staat nu voorop.”
In Nederland of ergens anders ?
“Het lijkt me leuk om de stevige fysieke duels in de Engelse Premier League eens mee te maken. Ik ben sowieso een speler die het van zijn inzet en kracht moet hebben.”
In hoeverre denk je nog aan de Rode Duivels ?
“Iedereen wil dat graag eens beleven, maar een selectie moet je verdienen via goede prestaties bij je club. Ik ben op de goede weg, maar haal nog niet mijn absolute topniveau. Fysiek is het niet zo’n probleem, alleen dat durven voetballen en fouten maken kan nog beter. We zien wel op termijn wat er mogelijk is.”
door Frédéric Vanheule
‘Het lijkt me leuk om eens de stevige fysieke duels in de Engelse Premier League mee te maken.’
