Na tweemaal vijf jaar bij een Nederlandse club te hebben gespeeld, is verdediger Davy De fauw klaar voor zijn echte debuut op de Belgische velden met SV Zulte Waregem. ‘Denk nu niet dat ik meteen een grote mond ga opzetten.’
Ik ben een geluksvogel, want ik kreeg met mijn overgang – na weliswaar lang aandringen bij de clubleiding van Roda JC – dan toch mijn zin. Niet dat ik een moeilijke jongen ben, ik ben zelfs vrij sociaal en lief. Maar het gezond verstand zegevierde, Roda JC toonde zijn menselijk gezicht. Het kostte me wel veel moeite en overtuigingskracht om vanaf begin mei Gerard Wielaert, voor hem geen leuk welkom als nieuwe technisch directeur, en coach Harm van Veldhoven te overtuigen. Pas na de afscheidsbarbecue kreeg ik het gevoel dat een transfer erin zat. De afkoopsom voor nog een jaar contract vormde een goede compensatie. Sterk van SV Zulte Waregem, dat daarmee echt aantoonde hoe graag ze me wilden.”
Open houding
“Van de zevende plaats in Nederland naar een ploeg die afgelopen seizoen slechts elfde eindigde, dat lijkt een stap achteruit. Zeker omdat ik bij Roda JC toch een bepaalde status had afgedwongen, door het feit dat ik al enige tijd aanvoerder was na het vertrek van Marcel Meeuwis in 2009 naar Borussia Mönchengladbach. Ik had een beetje de mentaliteit uit Rotterdam meegebracht, waar ik mijn laatste twee seizoenen ook al was gepromoveerd tot kapitein. Voor de ontwikkeling van mijn persoonlijkheid bleek die tijd bij Sparta een godsgeschenk. Op mijn twintigste kwam ik daar terecht in een keiharde wereld, hetgeen me als mens en voetballer alleen maar ten goede kwam. Daar zeiden ze echt alles rechttoe rechtaan, zonder veel omwegen. In het begin schrik je daar serieus van, maar op den duur vond ik het juist prettig dat zowel het positieve als slechte meteen in je gezicht wordt geduwd. Ik probeer dat overal mee te nemen, want ik apprecieer die open houding. Het kan soms hard klinken en zo overkomen, maar je bent wel meteen eerlijk. Ik ben nog altijd een rustige persoon, net zoals de meeste Limburgers in Kerkrade, maar ik bloeide door die confrontatie met mezelf helemaal open. Ook verbaal en communicatief werd ik sterker. Hadden we hier elf jaar geleden met elkaar aan tafel gezeten, dan zou je tegenover een bedeesde en schuchtere jonge profvoetballer hebben gezeten. Iemand zonder ballen aan zijn lijf, die alles nog moest ontdekken. ( grijnst) Een groot gedeelte van die tocht heb ik ondertussen toch al achter de rug.
“Het zal misschien vreemd aandoen, als ik er alles uitgooi wat ik denk. Dat is on-Belgisch, hé. Maar je komt er volgens mij het verst mee, omdat de mensen meteen weten hoe je over bepaalde zaken oordeelt. Maar denk nu niet dat ik bij Zulte Waregem meteen een supergrote mond zal opzetten. Ik respecteer in eerste instantie de bestaande verhoudingen. Maar als om mijn mening wordt gevraagd, dan zal ik die gegarandeerd ventileren. Ik probeer altijd mezelf te zijn, met de twee voeten op de grond.”
Keerpunt
“Vrijdag word ik dertig, wat toch een keerpunt betekent. Ik speelde al langer met het idee om terug te keren naar België. Een andere droom die ik nog koester, is de Duitse competitie. Die staat nog altijd iets hoger aangeschreven. Toen ik via de Nederlandse spelersvakbond VVCS op de hoogte werd gebracht van de belangstelling bij SV Zulte Waregem, stond ik versteld van de snelheid en de duidelijkheid waarmee alles werd geregeld. Samen met mijn vader ontmoette ik afgevaardigd bestuurder Patrick Decuyper. Ik was direct onder de indruk van de ambitie die hij uitsprak: vier tot vijf gerichte versterkingen, jongens met de juiste mentaliteit die voor een sportieve meerwaarde moesten zorgen. Hetgeen ik zag van LukaMilunovic ( Servische spits overgekomen van OFK Belgrado, nvdr) in de eerste trainingen stemt me alleszins hoopvol.
“Het klinkt vreemd, maar vanaf het begin zat ik eigenlijk op dezelfde golflengte als Patrick Decuyper. Wij willen graag tonen wat we in onze mars hebben. In Nederland spreken ze wel eens over ‘je stinkende best doen’. Daar komt het op neer. Ik hou wel van zijn uitspraken. Hij durft tenminste uit te komen voor zijn bedoelingen. En ik wil graag meehelpen om de kloof naar de subtop te verkleinen. Ik ben gewoon supergemotiveerd. Play-off 1 moet mogelijk zijn, ook al zullen we stevig moeten bikkelen met Lokeren en nog wat andere teams. Het wordt drummen!
“Financieel zette ik alleszins geen ferme stap terug. De gouden tijden in Nederland lijken voorbij, want ze krijgen daar toch te maken met de gevolgen van de crisis. Kijk maar eens hoe diep Feyenoord momenteel zit. Zij kunnen alleen nog vrije spelers halen. Ik had drie jaar geleden voor vier seizoenen bijgetekend bij Roda JC, aan vrij gunstige voorwaarden. Maar het was nooit mijn bedoeling om die termijn volledig uit te doen. Het was meer een geste naar de clubleiding toe, mocht er zich een betere club aandienen, zodat zij er ook iets aan konden verdienen. Mijn oud-trainer Huub Stevens polste voor PSV en Gladbach was in al die tijd eventjes een concrete piste, maar ik had weinig redenen tot klagen. Ik heb de indruk dat België iets welvarender is. Het signaal van het nieuwe tv-contract duidt toch op de florissante periode die we nu mogen beleven. De Belgische competitie is opnieuw een aantrekkelijk product. Ik was alleszins aangenaam verrast door de organisatie bij Zulte Waregem, ook medisch met hun eigen lab en qua begeleiding. Er werd de afgelopen jaren duidelijk geïnvesteerd in de uitbouw van een goede basis en professionele structuur.”
Toeval
“De dag dat Darije Kalezic op de club werd voorgesteld als nieuwe coach, legde ik net mijn medische testen af. Een leuk toeval, maar ook interessant om even vijf minuutjes over voetbal te spreken met hem en assistent Peter Boeve. Ik had er meteen een goed gevoel bij. De trainer is een joviale persoon, heel hartelijk in de omgang. Het leek wel alsof ik hem al tien jaar ken. Hij staat voor duidelijkheid en vaste afspraken, propageert het Nederlandse concept. Dat betekent: een goede organisatie, veel nadruk op positiespel en een sterke onderlinge coaching. Ik denk dat de clubleiding een goede keuze maakte met Kalezic. Hij is nog vrij jong, heel gedreven en weet bijzonder goed waar hij naartoe wil. De selectie van De Graafschap beschikte niet over superkwaliteiten, maar was vooral thuis – op wilskracht – een heel lastig te bekampen team dat zich toch vrij probleemloos kon handhaven in de Eredivisie. Dan toon je als trainer wat je in je mars hebt. Hij is dag en nacht met voetbal bezig en hoopt toch zijn eigen stempel te drukken op ons elftal. Ik heb er het volste vertrouwen in. Wij moeten er gewoon voor zorgen dat geen enkele ploeg nog graag de verplaatsing maakt naar het Regenboogstadion. Veel beweging, duelkracht en knokken voor iedere bal, maar toch vooral ook verzorgd combinatievoetbal met een tot twee contacten in de opbouw, dat wordt het opzet. Wij brengen alleszins een gezonde dosis lef mee uit Nederland.
“Voor een deel was ik verrast door het profielbeeld dat scout Eddy Mestdagh van me schetste als voetballer, hetgeen betekent dat ik toch vrij intensief ben gevolgd. ( lacht) Het klopte volledig, ik had het gewoon niet beter kunnen omschrijven. Hij benadrukte naast mijn voetballende kwaliteiten vooral mijn leiderschap. Ik snapte dat volledig, want het is mijn natuur. Alleen moet je zoiets tijd geven, je eerst bewijzen met prestaties op het veld en zorgen dat de aanvaarding door de groep er is, alvorens je je mond gaat open trekken. Je mag geen indringer zijn bij een kern die al twee tot drie jaar samenwerkt. Dat zal wel loslopen. Ik voelde me vanaf de eerste dag op mijn gemak.
“Qua positie heb ik niet echt een voorkeur. Ik ben een polyvalente verdediger. De afgelopen jaren speelde ik zowel rechtsachter als centraal, zelfs eens op het middenveld. Ik ben een voetballend type dat graag zijn steentje bijdraagt in de opbouw en rustig blijft in balbezit. Als back kan je mee oprukken, meer in het spel betrokken worden en belangrijke ballen geven. Dat kan je een bijzonder leuk gevoel geven. Let daarom maar op Fredrik Stenman bij Club Brugge. Dat is geen linksachter, maar een linksbuiten! Dani Alves zorgt ook voor veel diepgang bij Barcelona, in het verleden was dat de sterkte van Erik Gerets. Ik speelde in de jeugd van Club Brugge nog samen met zijn zoon Johan. De hardheid en het temperament van Gerets inspireren me. Qua spelstijl zal ik er een miniem deeltje op lijken. ( grote glimlach) Ik wil zelfs direct tekenen voor zijn palmares. Maar mijn enige grote voorbeeld was altijd Franky Van der Elst. De meid voor alle werk, altijd sober voetballend en een voorbeeldige prof. Daar spiegel ik me aan.”
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE
“Patrick Decuyper durft tenminste uit te komen voor zijn bedoelingen.”
