Dat zowel Standard, Anderlecht als Club Brugge straks wellicht Europees overwinteren, bevrijdt het Belgisch voetbal van een aantal frustraties die zich de voorbije maanden hadden opgehoopt. Even verheugend is dat dit gebeurt met jonge, gretige ploegen. Plots wordt er overal talent opgedolven, zij het dat het in de eerste plaats gaat om buitenlanders. Anderlecht, zo is berekend, heeft de jongste ploeg uit de Europa League, het zag zich na de zware blessures van Marcin Wasilewski en Jan Polák verplicht in het eigen reservoir te vissen. Dat leverde met Bakary ‘Bouba’ Saréen Cheikhou Kouyaté(beiden 19) twee goudstukken op, naast Matías Suárez (21) en Ondrej Mazuch (20). Verder zijn er de tussen bank en eerste ploeg pendelende voetballers als Kanu (22), Reynaldo (20) en Cris-tophe Diandy (19) en de nu volop ontluikende 16-jarige Romelu Lukaku. Het gaat hier wel niet om talenten uit de eigen jeugdopleiding, al kwam Lukaku op zijn dertiende naar Anderlecht, dat hem voor veel geld bij Lierse wegplukte om zo de buitenlandse concurrentie voor te zijn. Een dure maar, zo blijkt nu, verantwoorde gok.
Het is knap dat Ariël Jacobs zijn ploeg in een moeilijke en bij momenten traumatische periode op de rails heeft gehouden. Paars-wit pakt niet uit met wervelend en fantasierijk voetbal, het acteert koel en efficiënt. Zo veroverde de ploeg zondag in Genk de leiderspositie. Dat het bestuur, voorzitter Roger Vanden Stock op kop, er alles aan deed om Ariël Jacobs verder aan zich te binden nadat die eerder aankondigde op het einde van het seizoen als trainer te stoppen, gebeurt niet zomaar. Zeker niet in een roerig huis als dat van Anderlecht. Juist die wilde emo-tionele schommelingen uit het verleden maakten nu plaats voor realisme en sereniteit. Daar zit de nuchterheid van Ariël Jacobs voor veel tussen. De trainer ligt goed in de groep, voetballers zeggen veel van hem te leren en doen dat niet om te slijmen. Nog nooit heeft Jacobs in deze opgezwollen trainerswereld met zijn vakmanschap te koop gelopen. Hij verricht zijn werk liefst in relatieve stilte, de opwelling na het incident-Wasilewski- Witsel staat haaks op zijn karakter.
Ook Club Brugge is aan een frappant verjongingsproces bezig dat kadert in de politiek van blauw-zwart. Ivan Perisic en Vadis Odjidja (beiden 20), Ronald Vargas (22), Nabil Dirar en Ryan Donk (beiden 23), ze waaiden de afgelopen vijftien maanden het Jan Breydelstradion binnen en stoomden door tot de hoofdmacht. Daar duiken ook Gertjan De Mets (22) en Jorn Vermeulen (22) geregeld op en zit de 17-jarige Thibaut Van Acker in de wachtkamer.
Jonge ploegen maken een leerproces door. Dat bleek bij Club afgelopen zondag op Standard. Trainer Adrie Koster nam achteraf het woord ‘onvolwassenheid’ in de mond. Maar Club toonde in Luik vooral defensieve mankementen: de drie tegendoelpunten waren het gevolg van drie individuele fouten. Steeds weer breekt de nonchalance van Antolin Alcaraz blauw-zwart zuur op. Bovendien heeft Club met Ryan Donk een tweede flegmatieke verdediger en zoekt het al een heel seizoen naar een rechtsachter. In veertien competitiewedstrijden stonden daar al vijf spelers. Opvallend is dat Club achteraan Carl Hoefkens mist. De ex-international is geen wereldvoetballer, maar hij is wel verbaal aanwezig, dirigeert en laat zich gelden in een defensie waar anders niemand zijn mond opentrekt.
Ook Standard, dat al eerder de kaart van de jeugd trok, blijft nieuwe talenten produceren. De Luikse club nam destijds met de Académie Robert Louis-Dreyfus het voortouw. Van daaruit brak er met de 20-jarige Mehdi Carcela nu nog een jonge voetballer door, een fluwelen technicus die het spel van de Rouches alleen maar kan verrijken. En een groot talent is ook de in België opgeleide Fransman Eliaquim Mangala, amper achttien jaar.
Met een jong middenveld bekampte en bedwong Standard zondag Club Brugge. Opvallend hoe ingetogen de nog altijd maar 20-jarige Axel Witsel daar voetbalde. Hij maakte haast geen fouten en frappeerde door een sobere efficiëntie.
door JACQUES SYS
“Opvallend hoe ingetogen Axel Witsel voetbalde. “
