Plus
Nacer-titude Chadli
Anderlecht verrees op Mambour aan de hand van Nacer Chadli, met Hendrik Van Crombrugge de meest geslaagde transfer van de zomer. Twee (jazeker, mijnheer VAR) doelpunten en een assist(je) voor de heerlijke goal van een ook al opvallend veel betere Yari Verschaeren. Chadli was vanaf zijn eerste wedstrijd al een meerwaarde, maar zijn manke fysieke paraatheid na twee seizoenen van weinig matchen, speelde hem na de rust altijd parten. Chadli speelt waar de coach hem nodig heeft, ook als diepe spits, vooralsnog de beste van de velen die er dit seizoen bij Anderlecht al zijn gepasseerd. Al was de match van Kemar Roofe zeer veelbelovend. Chadli ging voorop met veel loopwerk, coaching en acties, ook in een voor zijn ploeg moeizamere tweede helft. En zo is hij de meest bepalende speler van Anderlecht, maar vooral ook de broodnodige leider op het veld. Het geplaagde paars-wit was in de eerste helft ook echt goed in Charleroi, met sneller, zuiverder en doelgerichter voetbal, alsof Vercauteren het vanaf de tribune al stuurde. De twee jonge backs bleven wel zweten, daar gaat Vercauteren gauw een oplossing voor zoeken. En Kompany gaat er finaal ook zelf wel bij varen, als speler, daar ligt vooralsnog zijn allergrootste toegevoegde waarde. Zijn ideeën zijn niet verloren, het zal enkel (heel) wat langer duren dan gehoopt.
Gaul Onuachu
Gered door een vriendelijke reus. KRC Genk worstelde alweer met de bal maar werd midden zwaar weer aan boord gehesen door Paul Onuachu. De boomhoge (2m01) Nigeriaan is een doelpuntenmaker. Hij maakte twee echte spitsengoals, net als zijn eerste in Genkse loondienst in Charleroi. Hij maakt zich naar eigen zeggen onzichtbaar in de box en zit dan ineens gepast aan het eind van een goeie voorzet. Opnieuw een wel doordachte transfer van Dimitri de Condé: een breekijzer in tijden van nood of voor als de tegenstander een ander wedstrijdplan vereist, een extra troef in de handen van FeliceMazzu. Qua stijl gaan er dan wat punten af, maar extra power en efficiëntie maken veel goed. Onuachu is een indrukwekkende verschijning die verdedigers onzeker maakt. En met zijn assist voor de voor (welk?) buitenspel afgekeurde goal van AllySamatta liet hij ook voetballende kwaliteiten zien.
En zo heeft Genk er in extremis nog een goeie week opzitten. Weerbaar mét resultaat tegen Napoli en drie punten tegen RE Mouscron en zo in de top zes. Precies wat coach en club nodig hebben om het bouwproces voort te zetten.
Min
Dylan, (her)Bronn!
Wat is er geworden van die stoere, onverzettelijke verdediger, natuurlijke leider in de defensie en vorig seizoen ook nog goed voor een korf doelpunten? Dylan Bronn leek midden de defensieve chaos bij KAA Gent haast geblinddoekt op zoek naar zijn positie en tegenstander: hopeloos te laat bij het eerste tegendoelpunt en pijnlijk in de fout bij het tweede. In mei mentaal afscheid genomen van Gent en het Belgisch voetbal, klaar voor een betere competitie (en contract), het trauma van die ongelukkige, dodelijke owngoal in de halve finale van de Afrika Cup zou gauw vergeten zijn. Gent wilde ook graag cashen en had zijn opvolging al netjes geregeld. Maar de Tunesiër is er nog en dat zou voor de ploeg zeer goed nieuws moeten zijn. In Brugge kampte Bronn met gebrek aan vertrouwen, matchritme en gevoel, het is aan Jess Thorup om van hem snel weer de verdediger van voorheen te maken. Door hem vaker op te stellen en liefst niet als een soort halve rechtsback, dat ligt hem niet. Zeker niet wanneer hij nog zoekende is.
Treurne Noord
Om te treuren toch, dat kinderdagverblijf op de Bosuil, met om de haverklap wel een incident(je) links en rechts. Twee doorwinterde profs die staan te trekken om een bal, geen unicum, niet in het voetbal en niet bij Antwerp, maar elke keer opnieuw pijnlijk. En langs de lijn keek László Bölöni toe, hij vindt een hiërarchie niet nodig en zelf de discussie beslechten door iemand ter plekke aan te duiden, kon hij ook niet. Het (zeer sterke) man-en-paard interview van Lior Refaelov na het drama tegen AZ is mogelijk blijven hangen bij de fiere Dieumerci Mbokani. En bij Refaelov ook want hij weet toch dat Mbokani topschutter wil en kan worden, dat penaltygoals daarom belangrijk zijn, en dus had hij de bal aan Dieu moeten laten. Maar Refaelovs ego en honger naar statistieken zaten in de weg en dus kregen we toestanden. Het gedrag nadien was gewoon triest en kinderachtig, geen felicitaties over en weer. Zou de trainer de noodzaak inzien van daadkrachtig ingrijpen of heeft hij daar bij die categorie van spelers in de kleedkamer de autoriteit niet voor? En voorts is Antwerp geen burcht meer achterin. Een Hoedt(je) geschrokken bij zulke makkelijke tegengoals. Paul Gheysens schuift al nerveus op zijn stoel, deze ploeg moet heel hoog mikken.
