Ze zijn tussen 16 en 21 jaar en ze heten Sharapova, Krasnoroutskaya, Bovina, Myskina, Petrova, Zvonareva, Dementieva en Kuznetsova. Straks moeten Kim en Justine misschien vooral met hen afrekenen.

Van Russische makelij zijn ze en op de wereldranglijst van het vrouwentennis kan men ze aantreffen tussen de 7e en 33e positie. Daarmee is Rusland momenteel de toonaangevende natie in het vrouwentennis, ook al heeft België een meisje op nummer één en een op nummer twee geposteerd. De Russische speelsters ontwikkelen allemaal een gelijkaardig soort tennis : vooral gebaseerd op kracht en op de vastberadenheid die hen veelal in hun geboorteland werd ingelepeld. Sommigen, zoals Maria Sharapova, zijn op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten uitgeweken, omdat ze in Rusland niet de optimale omkadering voor hun ontluikende talent vonden. Anderen, zoals Svetlana Kuznetsova en Lina Krasnoroutskaya, verhuisden om precies dezelfde redenen naar Spanje en Frankrijk.

Ook hun uitspraken vallen onder dezelfde noemer te plaatsen. Zonder uitzondering mikken ze naar de absolute top. Praat hen niet over angst, want dat kennen ze niet. Verschijnen op de hoofdbaan van Roland Garros of Wimbledon doet hen niets, ze zien er alleen maar een kans in om hun waarde te bewijzen.

Zelfs hun bron van inspiratie hebben ze gemeen, en die draagt de naam Anna Kournikova. Terwijl die toch zelf nog maar 22 lentes telt en bovendien geen enkel toernooi heeft gewonnen en inmiddels is teruggezakt tot de 309e plaats op de wereldranglijst. De beeldige Kournikova zal de sportdiscipline die haar multimiljonair heeft gemaakt, dan toch een wederdienst verlenen in de vorm van een generatie erfgenamen waarop ze fier mag zijn.

Zoals in andere sectoren heeft de hoogbloei van het Russische vrouwentennis politieke wortels. Niemand minder dan president Boris Jeltsin verhief het tennis in het postcommunistische Rusland tot een kunst om de stress te verslaan. Jeltsin beoefende zelf tennis en legde de lat hoog voor zichzelf. Om zijn forehand te verbeteren trok hij een persoonlijke trainer aan en niet om het even wie : Shamil Tarpisjev, destijds voorzitter van de Russische tennisfederatie en ondertussen kapitein van het Russische team voor de Federation Cup.

De geestdrift van Jeltsin voor tennis vertaalde zich in tal van geldstortingen ten voordele van de sport in het algemeen en van een club in het bijzonder. Spartak Club Moskou is misschien nog altijd meer bekend om zijn voetbalclub, maar maakt ondertussen ook furore als de vereniging die Anna Kournikova lanceerde. Wat resulteerde in een massale toestroom van jonge speelsters, naar de club in eerste instantie en naar de internationale tenniscourts naderhand.

Op de vraag of ze deze opmars van Russische tennissters kan verklaren, antwoordt Maria Sharapova zonder een zweem van aarzeling : “Al deze meisjes zijn zowel fysiek als mentaal sterk. Op het einde van een dag voelen ze zich nooit te beroerd om er nog een extra uurtje training aan toe te voegen.”

Sharapova werd in Siberië geboren. Maar ook van Sotchi, de geboortestad van Yevgueny Kafelnikov waarnaar haar ouders verhuisden toen ze twee jaar was, kan Maria zich nauwelijks wat herinneren. Op negenjarige leeftijd verkaste ze naar de tennisacademie van Nick Bolletieri in Florida. Om zijn dochter te begeleiden kreeg vader Yuri een arbeidsvisum voor de Verenigde Staten. Zijn vrouw kon niet van dat privilege genieten : gedurende twee jaar zouden moeder en dochter van elkaar gescheiden blijven.

Zes jaar was Sharapova toen ze tijdens een demonstratietoernooi in Moskou werd ontdekt. Martina Navratilova merkte bij die gelegenheid het talent van het meisje op en ze sprak haar relaties aan om de kleine Sharapova een paar jaar later richting Bolletieri te loodsen.

Op 18 maart 2002 dook Maria Sharapova voor het eerst de wereldranglijst binnen, zij het op een bescheiden 532e plaats. Maar algauw zette ze drie ITF-toernooien (de laagst gequoteerde vrouwentoernooien) op haar curriculum vitae. Iets meer dan een jaar later drong Sharapova voor het eerst de tophonderd binnen. De Russische bereikte als kwalificatiespeelster de halve finales in Birmingham.

Daarna kwam Wimbledon. Sharapova walste voorbij Ashley Harkleroad, haar landgenote Elena Bovina en zelfs voorbij de Joegoslavische Jelena Dokic. In de achtste finales botste ze op Kuznetsova, maar toen kon het toernooi voor Sharapova al niet meer stuk. Ze was in de geschiedenis van Wimbledon pas de vierde speelster met een wildcard die zo ver was geraakt. Plus : in amper één week tijd boekte ze 35 plaatsen winst in de WTA-ranking en belandde op de 56e plaats. Vandaag staat ze 31e. Die positie beschouwt ze zelf als een tussenstand. Gevraagd welke plaats ze viseert, vuurt Sharapova haar antwoord als een raket af. “Ik heb altijd het nummer één van de wereld willen zijn.”

Met vijf speelsters in de achtste finales (Sharapova, Vera Zvona- reva, Kuznetsova, Elena Dementieva en Anastasia Myskina) groeide Wimbledon vorig jaar uit tot een waar statement van het Russische vrouwentennis. Van Zvonareva zal de aandachtige lezer zich beslist herinneren dat ze eerder al, want op Roland Garros, Serena Williams had uitgeschakeld na een onwaarschijnlijk spannende en slopende partij. Nog vermoeid van deze marathonmatch begaf ze vervolgens tegen Nadia Petrova, die het op haar beurt Kim Clijsters knap lastig maakte in de halve finales.

Ondertussen staan Dementieva en Myskina niet toevallig in de toptien. Dementieva mengt gratie met kracht. Zo-dra ze over een betere tweede service beschikt, kan ze nog hoger opklimmen. Myskina bezet momenteel de zevende positie. Ze versloeg Justine Henin-Hardenne in Leipzig en pakte een week later de winst in Moskou. Myskina wordt getraind door een Duitser, die tegelijk haar vriend is. De brunette met de blauwe ogen liet zich ook al, gekleed in bijzonder luchtige tenue, bewonderen in bepaalde magazines. Ook zij heeft de kwaliteiten om nog hoger te mikken. Voorlopig blijkt ze op cruciale momenten mentaal nog te broos om zich al naar een hoger niveau te hijsen.

door Florient Etienne

Niemand minder dan Boris Jeltsin verhief het Russische tennis tot een kunst.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content