Twee staken houden haar lichtjes vast, maar met een beetje verbeelding zweeft de lat twee meter hoog in de lucht van München. En daar dan overspringen, geholpen door alleen maar een aanloop. Het EK hoogspringen voor vrouwen : wie geraakte twee meter boven de grond ? De Oekraïense dames Inga Babakova en Vita Palamar misschien. De Bulgaarse Venelina Veneva heeft veel stijgingsgehalte. Intussen heeft de beste gewonnen, maar de mooiste is Kajsa Bergqvist, een meisje van Zweedse makelij.

Hoezo zwaartekracht ? Vrouwen die twee meter hoog springen, moeten daarmee lachen – althans toch die ene fractie van een seconde dat ze goed van de grond gaan en in de lucht hangen. Zo een eeuwigdurend lijkend ogenblik lang ontsnappen aan de zwaartekracht, en tegelijk aan de wereld eigenlijk : hoe hard moet je daar eerst voor wroeten en je lichaam martelen ? Met een polsstok in de wolken klimmen is gemakkelijk, maar alleen maar met jezelf ? Hoogspringen is een beetje vliegen.

En ondertussen met beide voeten op de grond blijven : Kajsa Margaretha Bergqvist heeft goed begrepen dat ze, hoe hoog ze ook zou springen, ooit eens terug op de aarde zou moeten neerdalen. Op dat moment heeft ze zich voorbereid. Ze heeft gestudeerd, meneer ! De wetenschappelijke hogeschool in Sollentuna, de stad in Zweden (een vooruitgeworpen schaduw van Stockholm) waar ze op 12 oktober 1976 werd geboren. Vervolgens vier jaar marketing en advertising aan de Southern Methodist University in Dallas, Texas, omdat ze in de Verenigde Staten trainen kon combineren met studeren. Een Zweedse blondine met blauwe ogen is op zich al straffe kost, maar alla, daar heeft ze uiteindelijk zelf weinig verdienste aan, dat is gewoon de natuur die goed werk heeft afgeleverd. Maar dan daarbovenop nog een verstandig meisje : chapeau !

Ze heeft nog goede smaak ook. Ze houdt van Aimée Mann – de zangeres die met gespierde stembanden de cultfilm Magnolia van muziek bevoorraadt. Van Mann met twee keer n, voor een goed begrip. En van Man met één schamele keer n ? Nee kennelijk – ongetrouwd tot dusver. Straks wordt ze 26 jaar en nog altijd single. Wel, wel. Likkebaardend zien we haar ten hemel stijgen, met gretige ogen houden we haar vast, helaas louter met ogen, want twee meter ligt natuurlijk veel te hoog voor handbereik

Voorbestemd voor topsport : Kajsa Bergqvist draagt haar lot in haar genen. Haar vader Gunnar liep over horden, 110 meter ver in vijftien seconden rond. Anno 1972 gold zo’n prestatie als fatsoenlijk. Haar oudere broer Andreas loopt de lange afstand. Zijzelf sloeg aanvankelijk vele wegen in. Zwemmen, voetbal, volleybal, badminton : ze heeft er allemaal van geproefd. Eindstation : atletiek. Zoals haar grootmoeder Meth altijd al had voorspeld : “Dat kind was voortdurend in beweging. Ze kon niet stilzitten. Almaar lopen en springen.”

Atletiek is een rivier met vele armen. De vraag was niet óf Kajsa atlete zou worden, wel voor welke atletiekdiscipline ze zou kiezen. Ze begon met de zevenkamp, het beste bewijs dat ze niet kon kiezen. Haar talent stak de ogen, ze pakte de Zweedse titel bij de juniores. De Zweedse atletiekexpert Lennar Juhlin herinnerde zich haar. “Ik had haar bezig gezien toen ze twaalf was en ik had haar naam onthouden. Niet dat ze toen veel beter dan de andere meisjes presteerde. Het was haar charisma dat in mijn geheugen bleef hangen.”

Maar de zevenkamp is voor atleten die een beetje vanalles kunnen, maar nergens in uitblinken. Dat bleek voor Bergqvist niet het geval : ze toonde een speciale aanleg voor hoogspringen. Ineens wist ze het. Het moest omhoog.

En omhoog ging het. Het traject van haar loopbaan ziet eruit alsof ze een ladder gebruikt. Telkens een sport hoger. Neem bijvoorbeeld haar uitslagen op de jongste WK’s : Bergqvist eindigde in Athene (1997) vijfde, in Sevilla (1999) vierde, in Edmonton (2001) derde. Als model van regelmatige en gestage progressie kan dat tellen. Met het brons van de derde keerde ze ook van de Olympische Spelen van Sydney (2000) terug.

Hoe hoog reikt de ladder ? Ze is nog twee sporten van de top verwijderd. Het lijkt hooguit een kwestie van toekomst. Indoor is het hoogste al binnen : ze werd Europees kampioene in zaal in 2000 (in Gent) en wereldkampioene in zaal in 2001 (in Lissabon). Nu nog buiten de beste, ze klautert ernaartoe. Op 2 juli 2002 wipte ze in Lausanne over twee meter en vier centimeter, tot nader order de beste wereldjaarprestatie en slechts – want ze heeft vooralsnog het voordeel van de tijd – vijf centimeter lager dan het wereldrecord dat de Bulgaarse Stefka Kostadinova in het inmiddels voorhistorische 1987 vestigde.

Ondertussen springt Bergqvist vrolijk door het leven. Een gezellige meid. Ze mag graag op televisie naar Friends en Ally McBeal kijken. Rond theaters en bioscopen maakte ze geen bochten. Gewoon lol tappen met vrienden en familie gaat haar af. Ze interesseert zich voor fotografie. Een goed boek legt ze niet gemakkelijk opzij. En ze toert rond met een Alfa Romeo 156.

Kajsa Bergqvist zou min of meer het meisje van hiernaast kunnen zijn. Ware het niet dat ze momenteel in Monaco woont. En uitblinkt in ambitie. Ze wil de beste hoogspringster van de wereld worden, zegt ze. Ja, ze heeft de lat hoog gelegd. Kajsa Bergqvist is een omhooggevallen vrouw.

door Ben Herremans

‘Dat kind was voortdurend in beweging. Ze kon niet stilzitten. Almaar lopen en springen.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content