Zaterdag speelde AA Gent vier van zijn zes nieuwe spelers in. U wil ze hapklaar gevat in duidelijke cijfers ? Twee zevens, een zes en, allez vooruit, een klein vijfje.
Alemannia Aachen was zaterdag de tegenstander en 1-2 het eindresultaat, maar interessanter was te zien wat Gents vers aangetrokken spelers met de balans van het elftal deden. Anders dan in de door blessures en schorsingen doorzeefde heenronde kon Georges Leekens eindelijk voor een viermansverdediging kiezen. Daarin stonden met Damir Mirvic als rechtsachter en Ingvar Hakonsen als linksachter twee voor de Belgische competitie nieuwe spelers, terwijl Davy De Beule, inmiddels speelgerechtigd, tussen het viermansmiddenveld en spits Tim Matthijs liep. Een rol die hij in de tweede helft aan Mbark Boussoufa liet, toen hij diens plaats op de linkerflank innam. Centraal in de verdediging was ondertussen ook Dario Smoje op de positie van de geblesseerde Tjorven De Brul gekomen, terwijl Matthieu Verschuere centraal op het middenveld naast Wouter Vrancken de geblesseerde Maâmar Mamouni verving.
Dat De Beule (7) extra creativiteit brengt, zag Leekens met genoegen aan, maar wat Mamouni deed, plezierde hem minder. “Maâmar moet zijn niveau omhoog duwen. Hij wil iets te veel een beslissende pass geven, wat niet de rol is van een verdedigende middenvelder. We hebben geen superaankopen gedaan, geen miljoen euro’s neergelegd, maar hopelijk kunnen we nu een keer positieve keuzes gaan maken : 3-5-2, 4-3-3, 4-4-2, we kunnen hopen op een beetje meer variatie. Maar we zoeken nog iets links op het middenveld, dat is duidelijk. Moeilijkheid zal straks ook zijn een steunpunt voorin te vinden. Want hoe zal het ritme van Lukunku ( de eerstvolgende competitiewedstrijd nog geschorst, nvdr) zijn ? We hebben door de blessure van Jbari maar één fitte spits en van Matthijs kan je eigenlijk niet verwachten dat hij een volledige wedstrijd het gewicht van de aanval draagt.”
Opvallen bij de nieuwkomers deed vooral Dario Smoje (7). Niet alleen ging hij met zijn 1,92 m bij el- ke stilstaande fase dreigend naar voren, hij scoorde zo ook het enige Gentse doelpunt na een vrije trap. Smoje (spreek het uit zoals je het schrijft, dus niet smotsj) werd als achttienjarige van Rijeka naar AC Milan getransfereerd, vervolgens uitgeleend aan de Italiaanse tweedeklassers Monza en Ternana en speelde daarna voor Dinamo Zagreb en NK Zagreb. Zes maanden loonachterstal noopten zijn club er echter toe de eenmalige A-international gratis te laten vertrekken. Een verdediger die kan scoren, een talent is het. “Het straalt ervan af”, zegt Leekens, “Daar kan je, denk ik, mee naar de oorlog. Hij speelt goed in, de snelheid van uitvoering zonder bal kan nog hoger en hij is soms misschien zelfs iets té rustig, maar dat is eruit te krijgen ( grijnst).”
Nikola Jurcevic, voormalig trainer van Dinamo en NK Zagreb, beaamt de indruk die Smoje zaterdag liet : “Hij kan spelen als een van de twee centrale verdedigers in een 4-4-2 of desnoods als mandekker in een ander systeem. Zijn sterkte is voor mij dat hij ook opbouwend goed is en offensief gevaarlijk kan zijn bij standaardsituaties. Hij blijft rustig aan de bal en heeft geen angst als hij hoger moet gaan staan. Hij zal niet snel wild naar voren trappen. Ik mérkte dat hij in Italië heeft gespeeld : we weten allemaal dat verdedigers daar goed geschoold zijn en als je hem vergelijkt met andere verdedigers in Kroatië, zie je dat hij beter op één lijn kan spelen. Kroatische verdedigers zijn wat dat betreft vaak anders. Hij kan daarom in de opbouw betrokken worden : tot veertig, vijftig meter van het doel laat hij zich inschakelen in het spel, want ook technisch is hij goed.”
Minder imponerend, maar wel degelijk presteerde Damir Mirvic (6). Voor Moeskroen was hij destijds te duur, maar ondertussen moest FK Sarajevo hem ook al door betalingsproblemen gratis laten gaan. “Het inspelen kon een paar keer beter en hij was soms iets te geweldig in duel”, oordeelt Leekens. “Maar er zit duidelijke en bepaalde potentie in.” Welke dat is, legt Edin Trljaca uit. Trljaca is nu manager van FK Sarajevo, maar was er voordien trainer, net als bij de nationale -21, waar Mirvic ook in de basis stond. Edin Trljaca : “Zijn sterkte is dat hij fysiek goed is, altijd in beweging én hij kan op verschillende posities spelen : rechts of centraal met vier achterin. Hij kan ook voétballen. Ik geloof dat Gent met hem een zeer goede speler heeft gehaald voor weinig geld ( grijnst). Maar tactisch kan hij beter. In een 3-5-2 heeft hij al achterin gespeeld en ook rechts in het middenveld moet kunnen, maar niet in een 4-4-2, daar is hij offensief dan weer te beperkt voor.”
Beperkt, zelfs defensief, is ook het woord waar je na een wedstrijd als die van zaterdag Ingvar Hakonsen (5’je) mee associeert. Leekens : “Ik had de spelers wel gevraagd geen risico’s te nemen, maar je kent dat dan : je bent nieuw en je wil niemand blesseren. Veel te braaf gespeeld dus. Hij liet over zich heen lopen. Maar in de tweede helft was het al een stuk anders, want ik had het hem aan de rust gezegd : you’re a nice guy, a very nice guy, too nice ( grijnst).”
Wellicht zal hij het hem nog vaker moeten zeggen afgaande op de ervaringen die Teidur Thodarsson, voormalig trainer van hem bij het Noorse FC Lyn en, tussen haakjes, ook ex-bondscoach van Estland, met hem had. Thodarsson : “Pas op, Ingvar kan de lijn afgaan, heeft een goeie linker, is tactisch oké en kan ook als stopper spelen, want hij is defensief één tegen één ook goed, maar zijn zwakke punt ligt in het mentale : hij was vaak niet sterk genoeg to tackle the tough games. Hij had soms wat last van druk. Ik wou dat hij meer met écht goeie wedstrijden zou komen, maar Ingvar was bij ons een nogal gemiddelde voetballer, een stabiele speler, met niet te veel ups en downs. Hij heeft hier verschillende jaren in de topliga gespeeld, dus een nieuwe motivatie zal hem goed doen. Een nieuwe club zal hem doen groeien.”
door Raoul De Groote
‘Moeilijkheid zal straks zijn een steunpunt voorin te vinden.’
(Georges Leekens)
