Is Michel Preud’homme de trainer waar Club Brugge nood aan heeft? Een analyse van hoe hij de ploeg naar zijn hand zette.

Club Brugge sloot 2013 op sportief vlak af met een derde plaats in de reguliere competitie. De thuisnederlaag tegen Waasland-Beveren was symbolisch voor een moeilijk jaar, waarin periodes van euforie en hoop steevast eindigden met een domper. De slotfase van de play-offs in april, de nieuwe start in augustus met al direct een Europese uitschakeling, de hoop van december en gebroken illusies op tweede kerstdag… Blauw-zwart kende in 2013 – alweer – een woelig jaar. Uit de statistieken blijkt dat Club, mét Standard, over heel 2013 het best presteerde op nationaal vlak. Beste ploeg, topschutter (Carlos Bacca), Profvoetballer van het Jaar (ook Bacca). Voor de fans een schamele troost, want een titel leverde het niet op. Het awoertgeroep waarmee de spelers werden uitgezwaaid op 26 december verraadt alles. Komt het straks goed? Een analyse van waarom Club ‘slechts’ derde staat.

Het voorspel

Vlekkeloos liep de start van het seizoen niet, ondanks de goeie cijfers die Juan Carlos Garrido kon voorleggen. Zijn voorbereiding verliep met horten en stoten, Tom De Sutter kwam relatief laat en met conditionele achterstand, en moest anders worden aangespeeld dan de naar Sevilla vertrokken Carlos Bacca. Draaischijf Víctor Vázquez liep al snel een knieblessure op en zou de start missen. Idem voor Oscar Duarte en Thomas Meunier, beiden op de sukkel met overbelastingletsels. Ook Jim Larsen (knie) startte revaliderend, pas net voor Nieuwjaar zou hij zich een eerste keer kunnen warmlopen langs de zijlijn. En daarnaast beleefde Jesper Jørgensen een horrorzomer. In mei moest hij blijven, half juli moest hij weg, eind augustus moest hij weer blijven. Toen lag Club er Europees al uit en was het lot van de trainer intern bezegeld.

Welke basis liet Garrido zijn opvolger na? Een verjongde defensieve as, met in doel Mathew Ryan en voor hem twee jongeren van eigen kweek: Björn Engels en Brandon Mechele. De Spanjaard liet door de overlast aan blessures (na twee speeldagen zou ook Jonathan Blondel wegvallen) nog andere jongeren wedstrijdminuten verzamelen: zo mocht Birger Verstraete in de eerste vijf matchen van het seizoen vier keer starten. Hij zou daarna geen seconde meer in actie komen. Speelminuten waren er ook voor Boli Bolingoli (in de zeven matchen onder Garrido in actie, vier keer aan de aftrap) en Tuur Dierckx (vier keer ingevallen). Ook nieuwkomer Shangyuan Wang kreeg zijn kans als aanvallende middenvelder. Hij startte in zeven wedstrijden vier keer en maakte één goal.

Qua resultaten schaadde het nationaal niet: vijf keer winst, twee keer gelijk. Maar wel: in elke wedstrijd een tegengoal, op de match tegen Charleroi na. En Europees lag Club er direct uit, na wat jeugdzonden in de defensie.

De eerste maand

Michel Preud’homme wordt aangesteld in de aanloop naar de topper tegen Anderlecht, dat Europees in mineur gestart was tegen Benfica. Op 22 september zit Philippe Clement nog wel op de bank, maar Preud’homme, de dag voordien officieel voorgesteld, kijkt toe vanuit de tribune. Op het eerste gezicht verandert de interim weinig. Aanvallend komt Waldemar Sobota er voor het eerst vanaf de start in en gaat Lior Refaelov eruit. Defensief is er ook één wijziging: op linksachter komt Tom Høgli Bolingoli vervangen. Aan de namen verandert weinig, maar de animatie is intens. Na een zinderende 90 minuten staat het 4-0. Anderlecht een tweede keer binnen één week knock-out. Scoren: Timmy Simons, op strafschop, Maxime Lestienne (2) en in de slofase Kehinde Fatai bij zijn debuut voor Club.

Voor Lestienne is het de derde wedstrijd op rij waarin hij raak treft. Zijn sterke voorjaar zag hij bekroond met een A-selectie als Rode Duivel voor de trip naar de VS en belangstelling uit Rusland, maar augustus was een kwakkelmaand waarin hij die lijn niet kan doortrekken. Dat is niet geheel zijn schuld, Club zoekt lang naar een nieuwe manier van voetballen. Het is een kwestie van zijn snelheid te koppelen aan de kwaliteiten van targetspits De Sutter. Een aanvaller die na veel wedstrijden op de Brusselse bank (vorig seizoen startte hij in de reguliere competitie 18 keer voor Anderlecht en in de play-offs drie keer) op zoek is naar het juiste ritme. Bovendien lijdt Lestienne als geen ander onder de afwezigheid van aanbrenger Vázquez.

Na die 4-0 neemt Preud’homme over. Zijn eerste opdrachten zijn ‘relatief’ makkelijk. Hekkensluiter Bergen uit, een kwakkelend OHL thuis. Bergen heeft net zijn trainer ontslagen. Een eerste vaststelling: op dat jonge hart van de defensie na is het voor de jonkies over. Verstraete, Bolingoli, Dierckx, Wang, we zullen ze niet meer terugzien, tenzij Dierckx nog één kwartiertje, op 26 december tegen Waasland-Beveren. Het zal duren tot 7 december voor Preud’homme nog een jongere laat proeven. Een nieuwe naam, Nikola Storm, 19. Hij debuteert tegen KV Mechelen en mag vervolgens in Gent invallen.

De aanstelling van Preud’homme valt samen met de terugkeer van de ervaren spelers. Thomas Meunier en Vadis Odjdija zijn tegen Lierse al voor het eerst in de basis verschenen, terwijl Victor Vázquez stilaan kan meetrainen. De Spanjaard is inzetbaar vanaf de derde wedstrijd van Preud’homme, in Kortrijk. Alleen centraal achterin blijft de jeugd staan. Omdat Club in hen gelooft én bij gebrek aan alternatief. De terugkeer van Larsen, in juli aangekondigd voor half oktober, wordt vertraagd, terwijl Oscar Duarte het even probeert tegen Waasland-Beveren en AA Gent, maar dat blijkt te vroeg. Hij zal uiteindelijk pas vanaf de derby eind oktober inzetbaar zijn.

Preud’homme neemt een trage start. Met twee keer dezelfde elf aan de aftrap eindigt de wedstrijd twee keer op 1-0. In Bergen scoort Lestienne, voor hem een goal in de vierde match op rij, tegen OHL scoort Odjidja. In die match wordt Preud’homme een eerste keer ‘geconfronteerd’met de scheidsrechter: Sébastien Delferrière geeft Maxime Lestienne twee keer geel. Eén keer voor een schwalbe, even later een tweede keer voor een drieste tackle. Preud’homme incasseert en haalt niet uit.

Voor zijn derde match, uit bij KV Kortrijk, moet de Brugse coach een eerste keer wijzigen. Opnieuw heeft Høgli problemen na een interland: tegen Lierse ontbrak hij met een hoofdblessure, die zijn vlucht terug vertraagde, dit keer is het de lies. Zo debuteert Laurens De Bock onder Preud’homme. Hij zal zich opwerpen tot de vaste linksachter en maar twee keer meer (Cercle en AA Gent) op de bank moeten starten. De geschorste Lestienne wordt vervangen door Refaelov. Het is voor Club de eerste moeilijkeuitwedstrijd en het wordt het eerste verlies. Ryan doet nog wat wondersaves, maar de jonkies voor hem gaan in de fout. Engels maakt de gelijkmaker, maar laat Coulibaly scoren en Mechele komt te laat als Santini alert reageert. Bovendien krijgt, tot grote ergernis van Preud’homme, eerst De Sutter twee keer geel, en in de slotfase Engels rood voor een strafschopfout die er geen is. De trainer, die bij zijn aanstelling ging proberen zijn leven te beteren, gaat door het lint en moet, net als zijn assistent, de topper tegen RC Genk vanuit de tribune volgen.

Ook in die wedstrijd, de 250e van aanvoerder Simons in blauw en zwart, gaat het fout. Dit keer is het Ryan die een afstandsschot slecht wegwerkt, waarna Vossen alerter reageert dan Engels. In de slotfase countert Genk de 0-2 op het bord. Offensief is Club, dat start met Gudjohnsen als vervanger van de geschorste De Sutter, weinig bij de zaak.

Blauw-zwart is in die beginperiode onder Preud’homme weinig efficiënt voorin en achterin laten de jonkies wat steken vallen. Het duo Engels-Mechele zal na RC Genk, ook door blessures, niet meer samen worden opgesteld. Dat er ook offensief nog wat schort, blijkt uit de derby die volgt. Club opent met kans na kans, maar vooral De Sutter, terug in de basis, verprutst ze. In principe zien we vanaf dan een Club op zijn sterkst, met achterin Duarte als alternatief en centraal Víctor Vázquez. De draaischijf is hersteld van een aanslepend knieletsel. Het is evenwel geen terugkeer door de grote poort, de Spanjaard krijgt al in de 39e minuut rood. Preud’homme slaat op de bank de handen voor de ogen: 0 op 9 en de spelmaker weer onbeschikbaar. De vierde (!) rode kaart ook in vijf competitiewedstrijden, aan de einder duikt Calimero op. Op de website verschijnt een commentaarstuk over de arbitrage. De topper op Sclessin komt eraan, de druk op de ref wordt opgevoerd.

Vijf matchen, drie nederlagen, slechts drie keer gescoord en acht tegengoals: van een geslaagde trainerswissel is geen sprake. Maar de trainer werkt voort. De spelers steunen hem. Zelden was het in Brugge, zo hoor je in interviews, allemaal “zo duidelijk”.

De nul

Waar werkt Preud’homme dan aan? Aan de verdediging onder meer. Wie veel goals slikt, moet nadenken over zijn aanpak. In de eerste weken onder Preud’homme wordt op spelhervattingen (corners, vrije trappen vanaf de zijkant) nog verdedigd in zone. Bij de eerste paal staat iemand, de tweede laat Preud’homme vrij, net zoals hij indertijd zelf ook deed als doelman. Dat verandert. Club verdedigt die fases gaandeweg man op man. De beste koppers krijgen elk een mannetje. Jørgensen en De Bock verdedigen de eerste zone, Vázquez posteert zich aan de rand van de zestien.

Ook aan de bezetting wordt gesleuteld. Als de spoeling achterin zeer dun wordt, zoals tegen Oostende, KV Mechelen en Waasland-Beveren, en Larsen, Duarte, Engels of Mechele out zijn, komt Simons achterin te staan. Niet Stenman of Høgli, zoals Garrido deed op de openingsspeeldag tegen Charleroi, maar de kapitein, die zelfs één keer als libero in een driemansverdediging acteert: in de bekermatch op KV Kortrijk.

Ook de buitenspelers verrichten in balverlies zeer veel werk. Lestienne loopt zich de benen vanonder het lijf en acteert op Sclessin en in Gent vrijwel als linksachter. Sobota doet aan de andere kant zeker zijn deel en krijgt daardoor veelal de voorkeur op de iets minder gedisciplineerde (en ook fysiek anders getalenteerde) Refaelov. Kortom, de steeds grotere discipline die er in de kleedkamer is gekomen merk je ook op het veld. Het werpt zijn vruchten af: vijf keer op rij zal Club de nul houden. Een serie die start tegen Lokeren en pas anderhalve maand later in Charleroi wordt afgebroken. Ook in de bekermatch op KVK blijft het tot diep in de verlengingen 0-0.

De goal

Scoren is een ander paar mouwen. Daarvoor mist Club “efficiëntie”. Sobota moet tot in Charleroi wachten op een eerste treffer. Ook de goeie reeks van Lestienne wordt na Bergen afgebroken. Tussen dat debuut onder Preud’homme en zijn goal in Charleroi zitten acht wedstrijden met slechts één treffer, in Lokeren. Lestienne gaat op 11 november wel op bezoek bij zijn nieuwe (?) club, Wolfsburg. Zit dat er voor iets tussen? Of ligt het aan de grillige (on)beschikbaarheid van Vázquez, zijn ideale aangever? De Spanjaard zal onder Preud’homme (13 matchen) slechts zeven keer kunnen starten. Of is het de tactiek, te veel arbeid in balverlies? Of gewoon een mindere vorm? Allicht wat van alles samen.

Ook hier werkt Preud’homme naarstig verder. Een van zijn eerste, na toch een week of vijf, ingrepen is de gratieverlening aan Mémé Tchité. Die mag op 28 oktober van de beloften terug naar de A-kern. Niet dat de bijna 30-jarige direct inzetbaar is. Hij valt op 10 november even in op Sclessin, maar blesseert zich vervolgens en is pas half december fit.

Een welgekomen optie, want Club krijgt begin december een nieuwe opdoffer te verwerken. Na de moeilijke aanloop én het in orde brengen van de defensieve organisatie, lijkt half november ook de aanval stilaan aan efficiëntie te winnen: Lokeren wordt in eigen huis met 0-3 weggezet en Oostende op Jan Breydel met 2-0 geklopt. Drie van de vijf goals komen van De Sutter, die eerder ook al scoorde thuis tegen Lokeren. Offensief lijkt Club het op dat moment voor mekaar te hebben, met veel driehoekjes en buitenspelers die vaak naar binnen knijpen, om ruimte te maken voor de oprukkende backs, Meunier en De Bock. Alleen in de afwerking steunt het nog op één poot.

Maar dan slaat het noodlot toe. In de bekermatch op Kortrijk valt De Sutter uit met een meniscusletsel. De blauw-zwarte fan zit met de handen in het haar. De mogelijke vervangers zijn Fatai, Gudjohnsen en Tchité. Die laatste heeft dan 4 minuten gespeeld. Fatai verzamelde na zijn goal tegen Anderlecht nog 53 minuten in de daaropvolgende drie matchen maar verdween vervolgens van de radar. En Gudjohnsen, tja. Met Garrido klikte het niet, hij vond de Spaanse trainer maar niks en omgekeerd vond die zijn manier van leven en werken ook niet geweldig.

Preud’homme zalft en complimenteert na zijn aanstelling de IJslander overvloedig. Maar ook dan blijkt Gudjohnsen geen lichtpunt. Een basisplaats tegen RC Genk, een invalbeurt tegen Cercle en Lokeren thuis, een basisplaats in Lokeren… Nooit is het overtuigend. Na het wegvallen van De Sutter krijgt hij een nieuwe kans als aanvalsleider. Tegen Mechelen maakt de IJslander zijn eerste treffer. In Charleroi mag hij nog een uur opdraven, daarna is het gedaan. Tchité komt hem na een uur vervangen en zowel tegen Gent als tegen Waasland-Beveren krijgt de man met de vele paspoorten de voorkeur.

Betekent het wegvallen van De Sutter dat Club niet meer kan scoren? Vreemd genoeg allerminst. Drie goals tegen KV Mechelen, twee op Charleroi, drie in Gent, een tegen Waasland-Beveren. Negen goals en zes verschillende doelpuntenmakers: Sobota (3), Lestienne (2) en Gudjohnsen, Odjidja, Simons en Jørgensen (1). Het wegvallen van één pion heeft weinig gevolgen, omdat het harde werk van de voorbije maanden op looplijnen zijn vruchten afwerpt. Het lijkt in mekaar te klikken, er is geen probleem van efficiëntie meer. Alleen in die dramatische slotwedstrijd tegen Waasland-Beveren is er plots weer een probleem als aan de rust Vázquez niet meer verder kan. Club vindt geen ruimte meer en gaat hoge ballen gooien. De Sutter is er niet, Coosemans lacht in zijn vuistje.

Achteraf stelt Preud’homme opnieuw een gebrek aan efficiëntie vast. Niet in de afwerking, wel in de keuze van de laatste pass, waar Odjidja afwezig geeft als alternatieve draaischijf. Op dat vlak valt te noteren dat wat in principe de ‘beste’ aanval van Club zou moeten zijn – het viertal De Sutter, Lestienne, Sobota en Vázquez – alleen tegen Cercle en Lokeren heeft kunnen spelen. Het koppel De Sutter-Vázquez (misschien wel de enige twee voor wie geen echte doublure is) zagen we slechts drie keer samen in actie.

Met die conclusies kan Preud’homme de winterstop en -mercato in. Zijn Club heeft van de drie topclubs de meeste ervaring, maar niet de briljante individuele klasse van Anderlecht, noch de offensieve power van Standard. Door de pionnen uitstekend te plaatsen moet hij dat counteren. Dat leek goed te gaan, tot de ploeg eind december wat verslapte. Wel is, gelukkig, het aantal uitsluitingen na die brute start fel verminderd: alleen in Gent laat Tom Høgli nog ongelukkig het been te hoog zwaaien. Het is de eerste uitsluiting sinds de derby.

DOOR PETER T’KINT – BEELDEN: IMAGEGLOBE

De ‘beste’ aanvalslinie van Club heeft alleen tegen Cercle en Lokeren kunnen spelen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content