PRINSES VAN DE PRECISIE

© BELGAIMAGE

Amper 21 jaar, olympische kampioene en op weg naar haar derde wereldtitel slalom. Op de vooravond van het WK skiën in Sankt Moritz (7-19 februari), een portret van Mikaela Shiffrin, de blonde sneeuwkoningin uit Colorado.

De Mozart van het skiën, zo werd Mikaela Shiffrin genoemd toen ze in april 2011 in de Verenigde Staten haar eerste nationale slalomtitel won. Zestien jaar jong, een primeur, maar ze begon pas aan haar geschiedenis te schrijven. Een jaar erna won ze haar eerste wereldtitel, op haar 18e werd ze de jongste olympische slalomkampioene uit de geschiedenis. Insiders waren niet verrast.

In de aanloop naar de Spelen in Sotsji hadden enkele journalisten uit Europa de 18-jarige via Skype kunnen interviewen. De avond ervoor was het laat geworden, na een avondje shoppen met moeder Eileen in Denver, en ze moest zich haasten. Nadat ze op haar computer was ingelogd en de Skypeverbinding was gemaakt, draaide ze haar lange blonde lokken nog in een knotje. Op de achtergrond begon Eileen de keuken op te ruimen.

Mikaela was, zoals altijd, innemend en vriendelijk. Een pretentieloze tiener. De prinses van de precisie. Toen ze haar computer afsloot en naar haar moeder keek, barstten de twee in lachen uit. ‘Omdat ze zo efficiënt skiet, denkt iedereen dat onze familie een perfect georganiseerde machine is. Maar tijdens haar gesprek raasde ik als een gek door de keuken en zagen journalisten aan de andere kant van de wereld hoe ik het fornuis aan het poetsen was’, vertelde Eileen achteraf aan The New York Times.

‘Iedereen denkt dat Mikaela het product is van een groot masterplan om een wereldkampioene te maken. De waarheid is dat we geen plan hadden. Ik herinner me een snikhete zomer, toen Mikaela amper 10 jaar was en we het gras in onze tuin zouden vernieuwen. Het was meer dan 30 graden, maar Mikaela heeft weken aan een stuk met een grote schop koeienmest uitgestrooid. Zonder te klagen. Is dat een plan?’

In alle interviews noemen de Shiffrins – ook vader Jeff en haar oudere broer Taylor – Mikaela’s weg naar de absolute top een aaneenschakeling van toevalligheden. Toen Jeff, een anesthesist, een nieuwe job kreeg aangeboden, verhuisde de familie van het skimekka in Vail (Colorado) naar New Hampshire, meer dan 3000 kilometer noordoostwaarts. ‘Ik haatte het. De bergen waren veel kleiner dan in Colorado en het regende veel, waardoor ik geregeld op ijs moest skiën.’

De familie woonde in the middle of nowhere, in een uitgeleefd huis waar altijd wel iets moest gebeuren. Zoals een nieuwe tuin aanleggen. Of schilderen, zowel binnen als buiten. Lastig, maar achteraf bekeken ook leerrijk, gaf Mikaela onlangs toe. ‘Daar hebben we geleerd dat je alles kunt oplossen, op voorwaarde dat je veel werkt.’

Eileen, een verpleegster, was de moederkloek die van de opvoeding van haar twee kinderen haar levenswerk maakte. Toen Taylor door de coach van het schoolvoetbalteam niet werd geselecteerd voor een zomertournee, kocht ze tien dvd’s van verschillende WK’s en legde in de tuin een groot voetbalveld aan, inclusief hoge netten achter het doel. ‘Mama organiseerde de hele zomer zélf een voetbalkamp, waarin we soms tot acht uur per dag op het veld stonden’, vertelde Mikaela, die nog diezelfde zomer met een eenwieler moest leren rijden.

Want, zo had moeder ergens gelezen: goed om haar evenwichtsgevoel te verbeteren. Ze hadden een vast parcours van drie kilometer, waarop Mikaela op haar eenwieler met balletjes jongleerde en Taylor haar achterna dribbelde met een voetbal. ‘Ik ben er zeker van dat de buren dachten dat die Shiffrins gek waren’, lachte Eileen in The New York Times.

EIGENZINNIG

Vader en moeder roeiden tegen de stroom in. Individuele ontwikkeling was veel belangrijker dan resultaten behalen, vonden ze. ‘Soms vroegen coaches wat onze plannen met Mikaela, toen amper 9 jaar, waren. ‘Plannen?’, lachte ik. ‘Morgen probeert ze een rolletje te versieren in de kerstshow op school’…’, vertelde vader Jeff aan Sports Illustrated.

Tot grote wanhoop van haar jeugdcoaches. Ze was zo veel sneller en behendiger dan de grootste talenten die een flink stuk ouder waren, maar de zoektocht naar perfectie kreeg altijd voorrang op wedstrijden. Toen Taylor Shiffrin zich inschreef aan de Burke Mountain Academy, een internaat in het noorden van Vermont, volgde zijn 11-jarige zusje in zijn spoor.

‘Zelfs toen al zei ze dat wedstrijden haar maar matig interesseerden’, vertelde Kirk Dwyer, directeur van de skiacademie, aan USA Today. ‘Ik hoor iedereen roepen dat ze wedstrijden willen skiën zoals ze trainen, maar hoeveel slagen er daarin? Mikaela, ja, omdat ze niet denkt aan winnen. Ze wil in de eerste plaats béter worden. Nog altijd.’

Puur, sereen en onverstoorbaar, zo werd ze omschreven door Ted Ligety, vijfvoudig wereld- en twee keer olympisch kampioen. ‘Op topsnelheid en op een ijsparcours naar beneden glijden alsof het vanzelf gaat, dat kan alleen Mikaela.’ Maar: de eerste tripjes naar het Europese Wereldbekercircuit waren moeilijk. Ze sprak de taal niet, het eten was anders en ze was nog piepjong – 16 jaar -, waardoor het sociaal contact beperkt was. De coaches van het Amerikaanse damesteam verzetten zich toen moeder met haar dochter naar Europa wilde afreizen, maar Eileen deed het toch. Drie jaar lang betaalden de Shiffrins een fortuin. ‘Het heeft ons wellicht een huis en een chique auto gekost, ja, maar zouden we dan nu gelukkiger zijn? Voor de ontwikkeling van Mikaela was dat de enige goede beslissing’, merkte vader onlangs op.

Terwijl haar oudere teamgenoten in de bars van een skistation rondhingen, vleide ze zich naast moeder in de zetel om romantische komedies of afleveringen van Friends te bekijken. In de namiddag zat ze gebogen over de studieboeken, met Eileen als onafscheidbare mentor. ‘Leven in een ander land is zoals een moeilijk skiparcours afwerken. Je weet nooit wat er komt, maar je moet je wel proberen aan te passen’, zei ze in 2013, toen ze op haar 17e haar eerste wereldtitel én de Wereldbeker slalom won. ‘Mentaal niet kapot te krijgen. Alsof ze in haar achtertuin staat te skiën’, lachte de Duitse ex-wereld- en olympische kampioene Maria Höfl-Riesch.

VLIEGEN

21 jaar. Twee wereldtitels, olympisch kampioene en drie opeenvolgende eindzeges in de Wereldbeker slalom – door een knieblessure miste ze in 2016 een groot deel van het seizoen. Wat valt er nog te winnen? ‘Ze is een talent zoals er maar eentje om de twintig jaar passeert’, zei haar Oostenrijkse ex-coach Roland Pfeifer onlangs. ‘Er komt een dag waarop ze iedereen, in welke discipline ook, zal verslaan.’

In de slalomdiscipline is ze untouchable, maar met haar twee Wereldbekerzeges van dit seizoen in de reuzenslalom laat alles uitschijnen dat ze volgend jaar in Pyeongchang op een olympische dubbel mikt. Of meer. Ze voelt zich steeds comfortabeler op de langere ski’s in de Super G en de afdaling, de angst voor de hoge snelheden is langzaam weggeëbd. ‘Als kind was ik vooral geïnspireerd door allrounders, zoals TinaMaze en Maria Höfl-Riesch. Het zou zonde zijn om mij alleen maar op die twee disciplines te richten. Ik wil vliegen.’

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Er komt een dag waarop ze iedereen, in welke discipline ook, zal verslaan.’ – EX-COACH ROLAND PFEIFER

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content