Acteur Jeremy Vandoorne, bekend als Xavier in de Studio 100-reeks Rox, is naast animator ook vaak presentator bij de thuiswedstrijden van KV Kortrijk. De ex-doelman geniet van het ongedwongen karakter bij de West-Vlaamse provincieclub. ‘De onverzettelijke Gertjan De Mets, dat was nog eens een echte Kèrel.’
‘Ik ben een ex-doelman, die begon op zijn zevende en uitkwam voor zowel White Star als Racing Lauwe. Op het Don Boscocollege in Kortrijk stond ik meteen in doel op de speelplaats. Vooral de bravoure en het theatergehalte van de Italiaanse doelmannen sprak me aan. Op het WK van 1994 had je Gianluca Pagliuca. Een mooie sierlijke man, net als Francesco Toldo en Gianluigi Buffon nadien. In mijn beleving is die laatste het grootste icoon. Een echt beest. Op Instagram kijk ik nu nog vaak naar zijn trainingsfilmpjes.
Bij KV Kortrijk hebben we nood aan echte mannen die de mouwen opstropen en nooit opgeven.’ Jeremy Vandoorne
‘Trainen op hoge ballen, dat vond ik fantastisch. Want dan kon je de showman uithangen, hé. Hoe sierlijker, hoe liever. Tot twee seizoenen geleden zat ik zelf nog op de invallersbank bij Racing. Meer als sfeerbeheerder. ( lacht) Stoppen in eerste provinciale, het blijft toch mooi staan op mijn palmares. Nu speel ik nog wat minivoetbal en sporadisch soms eens bedrijfsvoetbal maar ook graag een benefietduel.
‘Mijn pijngrens lag altijd hoog. Ik was een harde, deed altijd door en voetbalde ooit nog met gebroken vingers. In de schoolfinale trad ik eens aan met gips rond mijn been. De onverzettelijke Gertjan De Mets, dat was nog eens een echte Kèrel. Die kunnen altijd iets meer. Hij bleek niet de meest verfijnde speler, maar was bikkelhard en iemand die er altijd stond. Ook Stéphane Demets bleef me bij door zijn sterke strijdershart. In mijn gouden elftal krijgen zij de voorkeur op spitsen als Ivan Santini of Ibou. Bij KV Kortrijk hebben we nood aan harde werkers, echte mannen die de mouwen opstropen en nooit opgeven.
‘De meer intense band met KVK kwam er in het seizoen 2007/08, toen we kampioen speelden in tweede klasse onder Hein Vanhaezebrouck. Fantastisch, bekroond met een groot feest. Pure boerenleute. Je moet weten dat de fans in Kortrijk nogal statisch zijn. Het duurt eventjes vooraleer iedereen loskomt. We zijn tam, maar ook tof. Als we luidop meezingen met ‘Vis in de Leie’ van Johny Turbo, dan pas gaat het dak eraf. Begrijp je? KV Kortrijk is een volksclub, waar nog een echte ongedwongen sfeer hangt.
‘De mooiste momenten blijven voor onze achterban de zeges tegen de buren van SV Zulte Waregem. Zoals vorig jaar, toen we thuis een 0-2-achterstand alsnog konden omzetten in een 4-2-zege. En uitgerekend via hun ex-speler Teddy Chevalier. Dan weet ik met mijn blijdschap geen blijf. Omdat die rivaliteit zo leeft. De typische clubliederen zing ik graag mee. Dan ga ik mee op in de sfeer. Ik ben een goedlachse fan. Bij verlies drink ik dat gemakkelijk weg met een pintje. Dat vreet eventjes aan mij, maar je moet snel die ontgoocheling kunnen verwerken.
‘KVK blijft zo een heel authentieke en warme familiale voetbalclub. Samen met de persverantwoordelijke zorg ik tegenwoordig voor wat nieuwe initiatieven en suggesties voor specifieke supportersacties. Kortrijk is op dat vlak vergelijkbaar met een oude dieselmotor, het duurt even vooraleer hij op gang geraakt.
‘Mijn mooiste gloriemoment als acteur beleefde ik in het stadion van KRC Genk, bij een aflevering van Rox. Ik moest, door een vergiftigingsactie van de doelmannen, undercover gaan als keeper. Er zaten behoorlijk wat supporters en hun kinderen in de tribune als figuranten. Wat is er mooier dan als goalie de beslissende penalty te stoppen in een finalewedstrijd, de bal uit te trappen en ook nog eens de winning goal te scoren? ( lacht luidop) Heerlijk toch. Ik werd gevierd als een echte held.’
