Het begint in onze contreien een vervelende gewoonte te worden, maar telkens als men het over racisme heeft, krijgen de slachtoffers de volle lading en advies over ze hoe ze zich onder verbale narigheid moeten gedragen en voelen. De daders een vrijgeleide, als zouden ze een bezopen, achterlijke, kreupele massa zijn die niet beter weet. Naar Louis van Gaal werd ooit geroepen ‘Van Gaal had een kankerwijf’ verwijzend naar zijn een jaar eerder aan kanker overleden vrouw…

Er ligt altijd ergens een grens tussen wat je wel en niet roept en dat bepaal je onder elkaar in de tribune. Als we ons niet meer durven omdraaien naar de supporter achter ons om het teken te doen dat hij over het lijntje gaat, dan zijn we flauw aan het worden, dat is niet de bedoeling. Als je voetballers persoonlijk wil treffen omdat ze een andere huidskleur, een zieke vrouw, een andere seksuele geaardheid of een ongeneeslijk baby’tje hebben dan is dat erover volgens mij.

Elke speler zal daar ook verschillend op reageren, de ene zal er zelfs beter van gaan voetballen, de ander loopt huilend het veld af. De hoeveelheid geld die hij verdient zal dan even niet van belang zijn. Gelukkig maar dat we niet allemaal hetzelfde zijn, het voetbal zou behoorlijk saai zijn.