Wie slimmer koopt dan verkoopt, heeft een probleem. Waarom toch laat Moeskroen zich voortdurend in de zak zetten ?

Bij Excelsior Moeskroen worden ze er ongaarne aan herinnerd : wat was dat voor een annus horribilis ! We schrijven 1997. Eerst ontfutselde de KBVB hen hun trainer, Georges Leekens : financieel stond daar geen rooie cent tegenover. En nadien zagen les HurlusMbo en Emile Mpenza via een C-transfer voor nul komma nul frank naar Standard vertrekken. Jean-Pierre Detremmerie en zijn medewerkers sleepten de affaire voor de rechtbank. “In februari moet er een vonnis komen en we hopen dat het gunstig voor ons zal uitvallen”, zegt de voorzitter. “Ik verwacht me aan een eerste veroordeling. Daarmee kunnen we ons tegen Standard keren, en tegen de voetbalbond, die ons slecht advies gegeven heeft.”

Heeft Moeskroen inmiddels zijn lesje geleerd ? Ja. Onder impuls van Hugo Broos krijgen de belangrijke spelers tegenwoordig contracten voor lange duur voorgeschoteld. Neen. In transferonderhandelingen laat het bestuur zich kennelijk geregeld in de zak zetten. Een overzicht.

Jestrovic : 70 à 90 miljoen

Eind maart verklaarde Detremmerie in een Brusselse krant : “Ik schat de waarde van Nenad Jestrovic op 300 miljoen frank. Minimum. En als er een Belgische ploeg aan de deur klopt, zullen we de prijs nog opdrijven. Ik versterk namelijk niet graag een concurrent.”

Moeskroen heeft Jestroviv inmiddels verkocht aan Anderlecht. Voor hoeveel ? Zonder tegenbericht, voor 70, 80, misschien 90 miljoen frank. Maar zeker niet voor de 300 miljoen, die Anderlecht van Everton ontving voor Tomasz Radzinksi. Zou Jestrovic drie keer minder goed zijn dan Radzinski ? Dat is alvast niet de mening van Detremmerie. Nog altijd einde maart vond die de Joegoslaaf “beter dan Koller.”

Kan deze miskleun verklaard worden ? Toch wel. Allereerst wilde Moeskroen de carrière van Jestrovic niet afremmen. Voorts gooide de blessure die de Joegoslaaf in de eindeseizoenswedstrijd op Genk opliep, roet in het eten. En tenslotte kon Moeskroen Jestrovic toch niet zelf houden. De clubfinanciën konden zijn zwaar salaris niet langer meer dragen. Meer zelfs, Moeskroen had de centen van de verkoop van Jestrovic nodig om andere versterkingen binnen te halen. Conclusie : verkopen. Excelsior probeerde de prijs scherp te houden, maar was er tegelijk van overtuigd dat het voor Jestrovic nooit zou beuren wat het gewenst had.

Vanderhaeghe : 60 à 80 miljoen

Een jaar eerder had Moeskroen ook al Yves Vanderhaeghe te grabbel gegooid. In de loop van de winter van dat seizoen al werd de middenvelder gretig gesolliciteerd. Broos bezwoer club en speler om niet toe te happen. Op het einde van het seizoen zou Vanderhaeghe nog meer opbrengen, voorspelde hij. Minstens 100 miljoen, stelde de trainer in het vooruitzicht. Ja, dag Jan ! Finaal werd Vanderhaeghe voor 60 à 80 miljoen van de hand gedaan.

Opnieuw wilde Exceslior een geste doen tegenover een speler, die de club al zoveel diensten had bewezen. Want, zeg nu zelf, Vanderhaeghe liep tegen de dertig aan en kreeg de unieke gelegenheid om een nieuwe dimensie aan zijn carrière te geven. Dan hou je zo’n speler toch niet tegen ? Ongetwijfeld drukte ook de leeftijd van Vanderhaeghe de prijs. Men kan het Michel Verschueren zo horen zeggen : deze speler kunnen we later niet meer met winst doorverkopen.

Zowel bij de verkoop van Vanderhaeghe als van Jestrovic hebben de goede relaties die Moeskroen met Anderlecht wil (blijven) onderhouden, een belangrijke rol gespeeld. De verkoop van Vanderhaeghe, gekoppeld aan die van Stefaan Tanghe, stelde Moeskroen in staat om zijn laatste schulden te betalen en het seizoen met een positief saldo af te sluiten. Met andere woorden : niet gemopperd ?

Vandooren : 50 miljoen

Moeskroen toont zich hoe dan ook zeer hardnekkig in zijn houding om niet het onderste uit de kan te halen. Neem Gonzague Vandooren. Die verhuist nu voor 50 miljoen van Lierse naar Standard. Een jaar eerder deed Moeskroen hem voor 10 miljoen van de hand. Vandooren heeft bij Lierse een flutseizoen achter de rug. De veronderstelling dat hij zijn waarde in de afgelopen campagne middels zijn prestaties vervijfvoudigde, is te gek om los te lopen. Dus, van twee één. Ofwel springt Standard gul met geld om, ofwel verkoopt Moeskroen zijn producten beneden de prijs.

Eens te meer manoevreerde Moeskroen ongelukkig. Toen Vandooren tijdens het seizoen aarzelde om een contractverlenging te onderschrijven, werd de speler tijdelijk naar de B-kern verwezen. Voor Vandooren was er op dat moment iets gebroken tussen hem en Moeskroen. Hij wilde weg. En de club was Vandooren liever kwijt dan rijk. Zulke gegevens verzwakken de onderhandelingspositie.

Over naar Stefaan Tanghe : ook hier dribbelde Moeskroen zichzelf. Het moest Tanghe voor een armzalige 40 miljoen afstaan aan Utrecht, omdat die prijs vermeld stond in het contract met de speler. Jammer maar helaas, dat contract dateerde wel van voor het moment dat Tanghe voor de Rode Duivels werd opgeroepen.

Net op tijd herinnerde Hugo Broos zich dat het contract met de broers Zewlakow een soortgelijke clausule bevatte : ze mochten vertrekken voor 50 miljoen. FC Keulen verzuimde daarvan te profiteren om Michal in te lijven. Inmiddels heeft de Poolse tweeling zijn contract verlengd tot 2006, al maakt Broos zich geen begoochelingen : zolang houdt hij de Zewlakows nooit in Moeskroen. Maar als ze in Moeskroen de deur achter zich dichtslaan, zal deze keer en uitzonderlijk genoeg wél de kassa rinkelen.

Ook goede zaken

Samengevat : Vanderhaeghe-Tanghe-Jestrovic-Vandooren hebben samen 200 miljoen frank opgebracht. Maar natuurlijk heeft Moeskroen in het verleden ook goede zaken gerealiseerd. Voor de broers Zewlakow – die Beveren na acht maanden toch niet kon blijven betalen – legde het welgeteld 22 miljoen frank neer : voor het volledige pakket. Yves Vanderhaeghe – die op de bank van Aalst zat te verkommeren – haalde het binnen voor, alla, de prijs van een brood. En Nenad Jestrovic kreeg Moeskroen nagenoeg cadeau van Metz – een deel van het geld van Anderlecht werd ten andere op de rekening van de Franse club gestort.

Het ontbreekt Excelsior Moeskroen dus niet helemaal aan koopmansgeest. Maar de club etaleert tot nader order meer kwaliteiten in het kopen dan het verkopen. Op termijn kan zoiets de balans uit evenwicht halen.

door Daniel Devos