The Caerphilly Messi, Welsh Wizard, The Prince of Wales, The Welsh Maradona of gewoon Rambo. Een wandeling door de jeugdjaren van Aaron Ramsey. Deel 1 van onze zomerserie, waarin we telkens op zoek gaan naar de roots van een topspeler.

Croeso i Gymru. Welkom in Wales. Land van valleien die, ook op een zonnige lentedag, in een mysterieuze ochtendnevel zijn gehuld. Ruige en dorre hellingen die overgaan in licht glooiende grasvelden, waar honderden schapen achter karakteristieke stenen muurtjes staan te grazen. Wales, land van (gesloten) steenkoolmijnen en een onverstaanbare Keltische taal – het Welsh (Cymraeg) -, deel van de culturele identiteit. “Meer dan 600.000 mensen spreken Welsh – een vijfde van de totale bevolking – en het worden er steeds meer”, zegt Barrie, de baas van Pontygwindy Inn, het café op de hoek van Pontygwindy Road en South Pandy Road in Caerphilly, een stadje van 30.000 inwoners in het zuiden van Wales. “Wedden dat ze je gezegd hebben dat het hier altijd regent?”

Het café zit vol. Op de vier televisieschermen tikken de minuten van de wedstrijd tussen Bayern München en FC Barcelona voorbij, niemand die opkijkt. Barrie kruipt straks in de rol van quizmaster, een vast ritueel op dinsdagavond, maar is tegelijk nieuwsgierig. “Van België?”, deelt hij met enkele andere klanten. “En wat kom je in Caerphilly doen? Aaron Ramsey? Die jongen is hier in de buurt opgegroeid.”

Hij haalt er pen en papier bij, loopt langs enkele tafels en komt een minuut of vijf later terug met een lijstje van namen en telefoonnummers. “Mensen die Aaron gekend hebben. Contacteer ze met onze groeten. You’re welcome.” Het exacte adres van het geboortehuis van Ramsey verklappen, is een brug te ver. “Zijn ouders zijn heel low profile en houden niet van belangstelling. (mysterieus) ‘Ergens’ in de buurt van de rugbyclub.”

Eerste keuze: rugby

Caerphilly, gelegen in het uiterste zuiden van de wondermooie Rhymney Valley, wordt gedomineerd door het middeleeuwse kasteel – het op een na grootste van het Verenigd Koninkrijk -, waarvan de wortels tot de dertiende eeuw teruggaan. Voor Caerphilly Castle glinstert het bronzen standbeeld van Tommy Cooper, de legendarische komiek die hier in 1921 werd geboren. In 2008, 24 jaar nadat de man met een patent op mislukte goocheltrucs en de onafscheidelijk rode fez tijdens een televisieshow op het podium een hartaanval kreeg, mocht Sir Anthony Hopkins als peter van de Tommy Cooper Society het levensgrote beeld van de Britse komiek onthullen.

Een middeleeuws kasteel, een bronzen goochelaar en een jaarlijks kaasfestival (The Big Cheese), meer heeft Caerphilly niet te bieden. “Het leven is hier best goed. Alleen wordt een beetje overdreven met Cooper, want de man is op zijn derde naar Exeter, Engeland, verhuisd”, lacht Terry Phillips, journalist van de South Wales Echo. “Aaron daarentegen spreekt de taal en is een geëngageerde patriot, die geregeld de stad en zijn oude school bezoekt. Hij is zijn roots niet vergeten, dat vinden de mensen hier heel belangrijk. Ik durf niet te zeggen dat hij populairder is dan Gareth Bale, die het grootste deel van zijn tijd in Madrid doorbrengt, maar ik kan zomaar naar Aaron toestappen en met hem praten. Bij Bale voel ik me minder op mijn gemak. Aaron’s a nice kid.”

De onvermijdelijke Barrie luistert nog altijd mee. “Maandagavond keken we hier met bijna honderd man naar Arsenal-Swansea. Een vreemde avond: supporteren voor Aaron of voor Swansea, na de degradatie van Cardiff de enige Welshe ploeg in de Premier League?” Phillips geeft tegengas. “En toch blijft rugby in Wales met grote voorsprong de populairste sport. Een staatszaak. De nationale voetbalploeg doet het de laatste jaren opnieuw wat beter, maar ook niet meer dan dat. Als er op zaterdag een match voor het zeslandentoernooi wordt gerugbyd, dan zie je niemand op straat. Gekke toestanden, hoor…”

De liefde voor rugby

Caerphilly Rugby Football Club, Virginia Close 1: een doodlopende straat, ooit de speeltuin van Aaron Ramsey in Virginia Park. De ingang is verloederd, de regels onverbiddelijk. Wie zijn hond op een van de rugby- of voetbalvelden uitlaat, riskeert een boete van 1000 pond (1395 euro). “Aaron heeft hier nog getraind, dat klopt”, zegt een oude man, wellicht de conciërge. Meer komt er niet uit. Hij haalt de schouders op en trekt de deur achter zich dicht.

Even verder, naast de golfclub, ligt het Caerphilly Leisure Centre, de plaats waar het voetbaltalent van Ramsey voor het eerst werd opgemerkt. “We trainden elke maandagavond, op een dag stapte ook Aaron ons sportcentrum binnen. Een druk kereltje, dat steeds weer de bal vroeg en mooie dingen liet zien. Hij stak er vanaf de eerste dag boven uit”, zegt Gary Lewis, toen sports development officer van de Urdd Welsh language movement – de grootste jeugdbeweging van het land – in Caerphilly.

“Na zijn eerste voetbaltraining vroeg ik aan zijn moeder, Marlene, of hij in het weekend met onze U8 mocht meespelen. ‘Hij is nog maar zes jaar’, antwoordde ze. Om mee te trainen moest je zeven jaar zijn, dus moest ik haar vertellen dat hij voorlopig niet meer mocht komen. Gelukkig stonden ze hier een paar maanden later weer. ‘Hij is vandaag zeven geworden.’

“Aaron stond er wat onwennig bij. Hij speelde met zijn vrienden in de rugbyclub en had al enkele medailles gewonnen, wat voor jongens van die leeftijd een stimulans is om verder te doen. Caerphilly ís een rugbybastion, maar ik vermoed dat zijn vader – Kevin, die tot op zijn veertigste in enkele lokale teams heeft gevoetbald – hem kon overhalen om te voetballen. Een enorm sportieve familie trouwens. Aarons jongste broer, Josh, speelt rugby in de nationale jeugdploegen, moeder speelde hockey op nationaal niveau.”

Lewis is onder de indruk en belt naar Gavin Tait, een van de jeugdscouts van Cardiff City Football Club. “Hij vroeg, zoals altijd: ‘Is hij beter dan wat hier al rondloopt? Zo niet, dan hoef ik hem niet.’ Ik zei dat hij véél beter was. En hij geloofde mij op mijn woord. Aaron dacht sneller dan de andere jongens, een gevolg van zijn positie op het rugbyveld: centraal, als nummer tien, of als winger. En: hij speelde de bal altijd vooruit.”

Ramsey, enkele ploegmaats én zijn jeugdtrainer verkassen in de zomer van 1999 naar het centre of excellence van Cardiff City FC. Na amper een paar weken speelt de U9 een toernooi in Brentford, tegen onder andere Queens Park Rangers, Watford en de thuisclub. The Bluebirds winnen, Ramsey schittert. “Een verlegen en lieve jongen, die óp het veld veel meer aanwezig was. Toen we met de jeugdploegen van Cardiff vriendschappelijke wedstrijden tegen clubs uit de Premier League speelden – zoals tegen Everton -, deed hij er alles aan om de beste te zijn. Het voordeel was: als Aaron in je team speelde, dan wist je dat je altijd een kans had. Hij heeft de twee sporten een tijdje gecombineerd, maar je kan op zaterdag niet én rugbyen én voetballen.”

En, benadrukt Lewis, momenteel national sports development manager: “Hij is niet vergeten dat zijn voetbalcarrière bij de Urdd begonnen is, dat vind ik misschien nog belangrijker dan zijn voetbalkwaliteiten. Onze beweging wordt in elk interview vermeld.”

Goede student

Croeso i Ysgol Gyfun Cwm Rhymni. Ook het bord aan het smeedijzeren hekken van de Rhymney Valley Comprehensive School heet de bezoekers welkom. Ramseys middelbare school in Fleur- de-Lys, een gehucht op acht kilometer van Caerphilly, baadt in het groen. Het zonnetje schijnt. Regen in Wales?

Jeremy Evans, head of physical education, leidt de leerlingen met bijna militaire discipline naar binnen. De jongens dragen een grijs hemd en bordeaux-zwarte das, de meisjes zijn in een rode bloes en grijs-zwarte das gekleed. Aan de muur hangen enkele foto’s van Ramsey, in het shirt van Cardiff City, Arsenal en Wales. Maar ook als beste 800 meterloper bij de dertienjarigen van alle scholen in Wales en winnaar van de gouden medaille op de vijfkamp, toen hij vijftien was.

“De meeste deelnemers waren lid van een atletiekclub en trainden twee à drie keer per week, terwijl Aaron alleen meedeed om ons een plezier te doen. Horden, hoog- en verspringen, kogelstoten en de 800 meter. Hij smeet de kogel bijna tien meter ver en stond derde, maar in de 800 meter liet hij iedereen achter zich. Een enorm sterke loper, dat zie je nog altijd op een voetbalveld. Box-to-box… Onwaarschijnlijk. Er gaat geen dag voorbij of ik laat zijn naam hier vallen. Hij moet voor onze leerlingen een bron van inspiratie zijn, daarom hebben we die foto’s hier opgehangen.”

De rugbyvelden liggen er uitstekend bij, het kleine voetbalveldje net voor de parking daarentegen… En toch: het enthousiasme van Tony Wilding, de voetbalcoach en leraar wiskunde is aandoenlijk. Pass, pass, passShoot! No! “Op voetbalvlak heeft hij van mij niets geleerd. Aaron speelde al bij de U14 van Wales, maar dat liet hij op school nooit merken. Slechts een handvol leraren en leerlingen was op de hoogte. En als hij van een match terugkwam, dan moesten we zelf vragen hoe het was geweest. Heel bescheiden.”

Ramsey is net zestien geworden wanneer hij met de rugbyploeg aan een scholentoernooi deelneemt. Na het toernooi vraagt een scout van Saint Helens, een van de beste rugbyclubs van het Verenigd Koninkrijk, bij welk team hij speelt. “Hij was echt in Aaron geïnteresseerd, tot ik hem zei dat hij al een contract getekend had. Bij een voetbalclub.”

Ook Rhys Thomas, onderdirecteur van de school waar de lessen uitsluitend in het Welsh worden gegeven, is trots. “Aaron was een goede student, ook al was hij door zijn voetbaltrainingen geregeld afwezig. Op zijn zestiende behaalde hij een A* voor lichamelijke opvoeding en voor tien andere vakken zijn GCSE (General Certificate of Secondary Education, nvdr), meer dan voldoende om verder te studeren. Aaron kon probleemloos naar de universiteit.”

26 april 2007: een datum die ze op school nooit meer zullen vergeten. In de voormiddag krijgt de directeur een telefoontje van Cardiff City, met de vraag of Ramsey op zaterdag vrij kan krijgen om met het eerste elftal naar Hull City – een match in de Championship (tweede klasse, nvdr) – af te reizen. “We moesten Aaron van de speelplaats halen. ‘Je mag overmorgen mee met de eerste ploeg.’

“Hij is ons nog niet vergeten. Hij komt geregeld op bezoek. Een welopgevoede jongen, die weet waar hij vandaan komt en ook andere kinderen kansen wil geven. Toen we met ons schoolteam, waarin ook zijn jongere broer Josh speelde, een tournee door Canada wilden maken, organiseerde Aaron hier zelfs een fundraising dinner.”

Jonger dan John Toshack

We zijn terug in Caerphilly. “Aaron was veertien, vijftien jaar toen mensen van de jeugdopleiding van Cardiff City mij vertelden dat er een groot talent zou doorbreken”, zegt Terry Phillips van de South Wales Echo, die de club al meer dan zeventien jaar volgt. Maar: clubs uit de Premier League – onder andere Liverpool en Newcastle – liggen dan al op de loer. “Sommige jonge spelers hebben drie van de vier belangrijkste kwaliteiten – technische, tactisch, fysieke en mentale vaardigheden -, Aaron had ze alle vier.”

Lee Robinson, een geboren Welshman en toen Head of Academy van Cardiff City, moet meer dan zes maanden op Ramseys ouders inpraten om hem op zijn zestiende verjaardag – tweede kerstdag 2006 – zijn eerste contract te laten tekenen. “Hij kon gaan en staan waar hij wilde. Manchester United kon hem zomaar oppikken voor 40.000 pond (55.500 euro, nvdr), maar daarvoor vonden ze hem niet goed genoeg. Geen drie jaar erna wilde Alex Ferguson 4,8 miljoen pond (6,6 miljoen euro, nvdr) neertellen.” (lacht)

In de lente van 2007 komt Ramsey voor het eerst op de radar van Arsenal. De U18 van Cardiff City verliest de kwartfinale van de FA Youth League van Arsenal met 3-2. Jay Simpson maakt een zuivere hattrick, maar Steve Bould – coach van de Noord-Londenaars – is onder de indruk. “Hij zei letterlijk tegen Robinson dat de beste speler in zíjn ploeg stond.”

Een paar maanden erna, op 28 april, stuurt manager Dave Jones hem in de slotminuten in het KC Stadium van Hull City, bij een 1-0-achterstand, op het veld. Een voetnoot in de match, maar genoeg voor een plaats in de geschiedenisboeken. Ramsey, 16 jaar en 124 dagen, wordt de jongste speler die ooit het shirt van Cardiff City Football Club droeg: 113 dagen jonger dan de Welshe voetballegende John Toshack, recordhouder sinds november… 1965. Ramsey staat dat seizoen geen minuut meer op het veld, maar in de zomer wil Everton 1,4 miljoen euro voor de middenvelder neertellen. Te weinig, vindt het bestuur van The Bluebirds.

Supporter van… Man United

Ramsey, die nog zeventien jaar moet worden, mag in de voorbereiding mee op oefenkamp naar Portugal, maar zal dat seizoen niet meer dan 21 (onvolledige) matchen spelen. Phillips: “Cardiff verloor dat seizoen de finale van de FA Cup met 1-0 van Portsmouth, toen nog in de Premier League. Aaron mocht pas na een uur invallen, wat de manager tot op vandaag nog altijd wordt aangewreven. ‘Met Aaron in de basis had Cardiff de FA Cup gewonnen.'”

In Wembley trekt Ramsey, door zijn ploegmaats in Rambo herdoopt, een streep onder Cardiff City FC. Arsène Wenger en Alex Ferguson willen de tiener uit Caerphilly allebei, Sir Alex heeft de beste troeven. Denkt hij. Ramsey is een supporter van Man U, dat met CristianoRonaldo net de Premier én de Champions League heeft gewonnen, Arsenal (derde in het klassement) stelde nog maar eens teleur. Maar: Wenger is, in tegenstelling tot Ferguson, bereid om de vraagprijs van 5 miljoen pond (7 miljoen euro, te betalen in twee schijven) af te dokken. “Volgens Ferguson had hij nog alles te bewijzen.”

De Franse coach, op dat moment analist voor de Franse televisie tijdens Euro 2008, laat het gezin Ramsey met een privéjet naar Bazel overvliegen. Daar krijgt de Welshman het gevoel dat Wenger hem méér wil. De manager legt de familie heel precies uit wat hij met hem van plan is, dat hij jonge spelers maximaal kansen geeft. Zoals onder anderen Cesc Fàbregas, die in 2003 op zijn zestiende in het Emirates Stadium mocht debuteren. “Dat heeft hem overtuigd om voor Arsenal te kiezen. En omdat Cardiff City in geldnood zat en Wenger bereid was om al in juli de tweede schijf te betalen, kreeg Arsenal nog een korting van 200.000 pond (280.000 euro, nvdr).”

Ramsey verkast naar Londen, waar hij samen met zijn ex-ploegmaat Chris Gunter van Tottenham Hotspur een flatje betrekt. Boven het Cardiffduo woont… Gareth Bale. Phillips: “De eerste dag dat hij op het trainingscentrum was, moeten zijn nieuwe ploegmaats verrast opgekeken hebben toen hij zijn auto op de parking draaide. Een limoenkleurige Ford Fiesta, met een zwart-wit geruit dak. Binnen de week had hij een andere wagen.” ?

DOOR CHRIS TETAERT IN WALES

“Hij moet voor onze leerlingen een bron van inspiratie zijn, daarom hebben we zijn foto’s in de school opgehangen.” Jeremy Evans, leraar lichamelijke opvoeding

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content