Een mix van jeugdig enthousiasme en de nuchterheid van Hugo Broos maakt dat RC Genk weinig tegenstand duldt aan de kop van het klassement. Drie kenners zeggen waarom.
M et het tempo van een sneltrein (die even vertraagde in Moeskroen) dendert RC Genk door de Belgische competitie. Zijn de Lim-burgers sterk genoeg voor een derde titel ? Trainer Hugo Broos beweert van niet, om de druk van zijn jonge ploeg af te houden. Een rondvraag bij enkele bevoorrechte getuigen.
Gas geven
Oud-speler en -trainer Pier Janssen : “Als je puur op de statistieken afgaat, mag je RC Genk titelkandidaat noemen. De cijfers liegen niet. Ik sta wel verbaasd van hun sterkte, omdat de selectie flink door elkaar werd gegooid : van Jan Moons, Gert Claessens en Seyfo Soley is al lang geen sprake meer. Nu beschikken ze over een jonge ploeg. Met hun jeugdig enthousiasme kom je toch al een eind. Hun foutjes worden vergeven. Het moet bruisen in het stadion. Gas geven, zoals ze hier zeggen, de borst eens goed nat maken. Vorig seizoen lukte niks, nu hebben ze het geluk mee. Thuis tegen Club Brugge, op Sint-Truiden en Westerlo kropen ze wel door het oog van de naald.
” Ivan Bosnjak, nu uitgevallen, was wel een schot in de roos. Vraag is hoe ze dat gaan opvangen. Vooral zijn mentaliteit, naast zijn snelheid, wordt geroemd. Logan Bailly, een doelman met heel wat uitstraling, en Sébastien Pocognoli blijken toekomstige internationals. Ook Jean-Philippe Caillet vormt een echte aanwinst. Eric Matoukou beschikt over een goed positiespel en is de leider van de verdediging. Het zit organisatorisch gewoon goed in elkaar. Het voetbal is misschien niet altijd even sprankelend, maar wel degelijk want het leidt tot puntenwinst.
“Hugo Broos moet tot nu toe eigenlijk weinig echte knopen doorhakken. Hij kan zelfs een klepper als Kevin Vandenbergh op de invallersbank houden. Ik bewonder vooral zijn consequentie. Er zit een duidelijke visie achter. Vorig seizoen werd hij nog met alle zonden van Israël overladen, nu bewijst hij zijn vakkennis.”
Vertrouwen
“RC Genk is klaar voor een nieuwe titel”, stelt Wilfried Delbroek, tegenwoordig spelend voor de Limburgse eersteprovincialer Cobox. “Ik ben aangenaam verrast. Die goede competitiestart zorgde voor vertrouwen. Ook als ze eens in mindere doen verkeren, pakken ze punten, zoals op Sint-Truiden. De bonus die ze nu opbouwden, zullen ze niet te snel verspelen. Als ze na de winterstop opnieuw een goede start nemen, zijn ze vertrokken. Maar dit tempo volhouden wordt moeilijk. Ik vind wel dat ze ook de druk goed afhouden. Het woord kampioen valt niet vaak in interviews. Maar ik weet dat ze er volop van dromen.
“Hun spelstijl is afgesteld op snelheid, het gevaar komt van alle kanten. Ze voetballen heel dwingend, brengen zeker geen countervoetbal”, vervolgt hij. “Verdedigend zit het stevig vast. Bailly is schitterend. Hopelijk kan hij de voetjes op de grond houden. Ik vrees daar niet voor. Sinds hij vader werd, lijkt hij toch wat rustiger. Caillet is een heel goede en slimme voetballer, Matoukou staat dan weer voor fysieke duelkracht. Een heel complementair duo, zoals destijds Olivieri– Kimoni. Hans Cornelis en Sébastien Pocognoli zorgen voor de diepgang op de flanken, goed vergelijkbaar met wat Jacky Peeters, een iets krachtiger type, en Davy Oyen toen deden. Op het middenveld verricht het duo Wim De Decker en Wouter Vrancken hetzelfde werk als ik en Besnik Hasi. De ene controleren, de andere proberen te infiltreren. Ze vullen elkaar perfect aan, werken constant in dienst van de ploeg, met veel loopwerk. Misschien onopvallend voor de buitenwereld, maar dat plooien naar het collectief is een aspect dat fel wordt geapprecieerd door de ploegmaats. De Decker voetbalt met meer durf, speelt de bal niet langer alleen maar lateraal. Vrancken is de man die de boel durft opnaaien. Voorin heb je jongens die het verschil kunnen maken : Vandenbergh, Bosnjak en Ljubojevic, plus de steun vanop de flanken van Soetaers en Chatelle. Die drie spitsen houden mekaar scherp. Ik verwacht eigenlijk weinig gemor, behalve misschien af en toe bij Vandenbergh. Maar Hugo Broos weet perfect hoe hij zijn onvrede moet kanaliseren.”
Toenemende druk
“RC Genk profiteert maximaal van zijn status als underdog”, vindt oud-trainer Jos Heyligen, momenteel aan de slag bij vierdeklasser Leopoldsburg. “Knap werk van een vrij jonge ploeg, die toch niet uitpuilt van het talent. Ze compenseren dat vooral door hun collectieve blokvorming. Er staat een moeilijk te ontwrichten geheel, waarbij een aantal spelers zich volop ontplooit : Soetaers en Chatelle. Maar ook Bailly en Pocognoli, twee lefgozers die hun kans kregen en grepen.
“Die explosie van ambitie zorgt er, samen met het vertrouwen en die uitstekende sfeer, voor dat veel jongens hun eigen grenzen verleggen. Het moet een plezier zijn om je wagen in te springen en daar te gaan trainen. De vraag is hoe lang ze dat hoge niveau kunnen aanhouden. De zwaardere velden komen eraan en de druk zal wekelijks toenemen. Ook al proberen ze vol te houden dat voor hen niks hoeft, toch zal de belasting verhogen. Tot nu rolde de bal in hun voordeel. Ze moeten zich niet langer wegsteken achter het initiële doel, die derde of vierde plaats. De nuchterheid van Hugo Broos zal goed van pas komen. Broos maakt de juiste keuzes, gaat goed om met die verhoogde concurrentie en houdt iedereen scherp. Ik merk dat Hugo tot het uitvallen van Bosnjak zijn aanvalsduo koos naar gelang van de tegenstander. Ljubojevic is de kopbalsterke en stevige targetman, Bosnjak de beweeglijke spits en Vandenbergh de man voor de zestien meter. Hij is de uitgesproken goaltjesdief, die met zekerheid – als hij alle wedstrijden speelt – twintig doelpunten per seizoen maakt. Je moet hem nemen zoals hij is. Kevin is niet de voetballer waarvoor iedereen naar het stadion komt, die veel aan de bal komt. Maar hij is ongelofelijk efficiënt. Kort draaien, de tegenstander uitkappen en scoren, daar heeft Kevin een neus voor. Maar als je tegen sterkere ploegen ver van het doel wordt gedrongen, is hij minder nuttig, omdat de afstand veel te groot wordt.
“De keuze voor het duo De Decker-Vrancken als buffer op het middenveld is een geslaagde ingeving”, vertelt Heyligen. “Het zijn niet de meest oogstrelende of creatieve voetballers, zoals Josip Skoko, maar echte beukers die op geen meter kijken. Hun spel vergt serieus wat energie en loopvermogen. Zo lang ze dat kunnen opbrengen, moet je daar optimaal gebruik van maken. Ik verwacht Genk niet buiten de eerste drie. Hun Europees ticket hebben ze nu al.”
FRéDéRIC VANHEULE
