Toen Zinedine Zidane in 1996 bij Juventus kwam, was hij nog een grote belofte. Hij kreeg zijn opleiding bij Cannes (1987-’92) en speelde dan vier jaar voor Bordeaux (1992-’96). Hij had toen nog niets gewonnen, maar zich wel in positieve zin laten opmerken op het EK in Engeland, waar Frankrijk de halve finales bereikte. Nochtans speelde hij er niet op volle kracht, omdat hij enkele weken voor het toernooi betrokken raakte in een verkeersongeval en er met Bordeaux, dat via de Intertoto tot in de finale van de Uefabeker geraakte, een vermoeiend seizoen had opzitten.
Bij Juventus vond hij op het middenveld de Franse aanvoerder Didier Deschamps terug. In zijn eerste twee seizoenen domineerde hij het calcio, wat resulteerde in evenveel landstitels. Hij bereikte ook twee keer na elkaar de finale van de Champions League. In 1997 moest Juventus als superfavoriet de duimen leggen tegen Borussia Dortmund (3-1); een jaar later geraakte het niet voorbij Real (1-0). De jongste drie seizoenen kon de oude dame in eigen land noch in Europa een trofee pakken. In 1999 eindigde het zelfs pas als zesde, waarna het via de Intertoto een Uefacupticket afdwong. Vorig seizoen ging de titel op de laatste speeldag verloren ten voordele van Lazio Roma. Ook in de afgelopen competitie strandde Juventus op de tweede plaats, achter AS Roma.
Ook in Europa ging het mis. In 1999 verloor Juventus thuis met 2-3 van de latere CL-winnaar Manchester United nadat het op Old Trafford 2-2 gelijk had gespeeld. In beide wedstrijden gaf het een voorsprong van twee doelpunten uit handen. Het volgende seizoen was de Uefacup voor de Italianen niet prioritair en ze gingen er in de achtse finales uit na een vernederende 0-4-nederlaag tegen Celta de Vigo. Dit seizoen werd Juventus in de eerste ronde van de Champions League laatste in zijn poule. Tegen Hamburg verloor Zidane zelf compleet de pedalen en trapte een tegenstander in het gelaat.
Al bij al oogt de palmares van Zidane in het calcio minder indrukwekkend dan was verwacht, vooral omdat het Europees wat tegenzat. De zeer collectief ingestelde en kort aangebonden stijl van Zidane vraagt dat er nogal wat spelers rond hem staan. Dat lukte in de Franse nationale ploeg altijd beter dan bij Juventus, dat de jongste jaren wellicht te vaak opteerde voor de lange bal. Met spelers als Helguera, Makelele, Raul en Figo is Real Madrid duidelijk meer dan Juventus op de Franse leest geschoeid. Dat zou Zidane beter moeten liggen en bijgevolg ook tot meer succes leiden.
